هفته هفتم رقابتهای لیگ برتر فوتبال ایران که به پایان رسید، میشد با قطعیت بیشتری دربارهاش صحبت کرد؛ اینکه یک مدعی جدید در فوتبال ایران متولد شده است. البته از همان روزی که مجوز کار یحیی گلمحمدی برای نشستن روی نیمکت سرمربیگری فولاد صادر شد، میشد حدس زد این تیم بهزودی خودش را به بالای جدول ردهبندی خواهد کشاند. ولی برنامه فشرده تیم یحیی در هفتههای نخست، خاصه تقابل با دو تیم مدعی پرسپولیس و تراکتور، اجازه نمیداد این فرضیه به طور کامل نهایی شود.
با وجود چنین فشردگیای، اما برتری ۲ بر یک فولاد برابر تراکتور مدعی، آنهم در تبریز، بخش اندکی از ابهامات را نیز از بین برد. یحیی و تیمش بزرگترین برد هفته را در ایستگاه هفتم به دست آوردند و حالا با همین تعداد بازی با ۱۴ امتیاز در رده چهارم جدول ردهبندی ایستادهاند. یحیی و تیمش با سپاهان صدرنشین فقط دو امتیاز فاصله دارد و شاید جدال دو هفته آینده این دو تیم در هفته نهم، بتواند یکی دیگر از بازیهای جذاب هفته را رقم بزند. تا رسیدنِ آن بازی، اما همین حالا میتوان از یحیی به عنوان ضلع پنجم جذابیت لیگ نهچندان جذاب فوتبال ایران نام برد. مردی که در سالهای اخیر بدون ذرهای تردید، ثابت کرده بهترین مربی ایرانی شاغل در لیگ برتر ایران است.
پس از آنکه مجوزش برای فعالیت در تبریز صادر نشد، سر از اهواز درآورد تا هدایت تیم فولاد را به دست بیاورد. تیم او در هفته نخست برابر نساجی به برتری رسید ولی سه هفته بهنسبت بد را سپری کرد؛ دو تساوی مقابل مس رفسنجان و خیبر خرمآباد در کنار شکست با دو گل مقابل پرسپولیس، وضعیت این تیم متحولشده را کمی به هم ریخت. اما درست پس از آن، سه برد متوالی در کارنامه سرمربی سابق پرسپولیس حک شده تا حالا فولاد، همامتیاز با ملوان و پرسپولیس و به دلیل تفاضل گل کمتر در رده چهارم جدول قرار داشته باشد. حالا اگر فرض بر همان سنت همیشگی باشد، باید از تیم فولاد به عنوان یکی از پنج تیمی که بیشترین شانس قهرمانی را در این دوره از رقابتهای لیگ برتر دارند نام برد.
پرسپولیس به عنوان مدافع عنوان قهرمانی در این فصل با خوان کارلوس گاریدوی اسپانیایی، با وجود تغییراتی که داشته است، همچنان خود را تیم باکیفیتی نشان داده و اگر دیدار معوقهشان را ببرند، به صدر جدول برمیگردند. استقلال هم با جواد نکونام و خرید ستارههای نامدار فصل را استارت زد ولی پس از کسب نتایج نهچندان درخور توجه، با نکونام قطع همکاری شد تا این تیم حالا به دنبال سرمربی خارجی باشد. با توجه به کیفیت بازیکنان استقلال و البته خیل هواداران این تیم، انتظار میرود این تیم در آیندهای نهچندان دور دوباره به کورس قهرمانی برگردد و بتواند با دیگر رقبای مدعی مبارزه کند. دو مدعی دیگر فتح لیگ برتر که مربع همیشگی را تشکیل میدهند، سپاهان و تراکتور هستند.
زردپوشان اصفهانی با ثباتی که روی نیمکت سرمربیگری داشتهاند، در این فصل تیم جوانتری شده و همین حالا با احتساب یک بازی بیشتر صدرنشین لیگ برتر هستند. اصفهانیها سالهاست دستشان به جام لیگ برتر ایران نرسیده ولی در این فصل امید زیادی دارند این طلسم را بشکنند و یک بار دیگر به روزهای خوب گذشته برگردند. تراکتور، اما خود را در این فصل متفاوتترین تیم لیگ نشان داده. آنها بازیکنان خارجی بسیار باکیفیتی خریده و در بازار نقلوانتقالات تابستانی شبیخون درخوری به باشگاه پرسپولیس زده و چند ستاره مهم این تیم از جمله علیرضا بیرانوند و مهدی ترابی را به خدمت گرفتهاند. به غیر از این، روی نیمکت هم سرمربی نامآشنایی دارند: دراگان اسکوچیچ. او پس از برکناری از تیم ملی فوتبال ایران با انگیزههای زیادی به فوتبال ایران برگشته و تا همین یکی دو هفته پیش همهچیز برایش خوب پیش میرفت. تیم دراگان در حد مدعی ظاهر شد ولی نتایج ضعیف در دیدارهای خانگی، از جمله همین شکست برابر فولاد در هفته هفتم باعث شد آنها از مربع بالای جدول خارج شوند. ادامه مسیر این تیم جذابتر است و به نظر میرسد آنها را همچنان باید یکی از مدعیان کسب عنوان قهرمانی دانست.
در کنار این مربع ولی ضلع جذابتری شکل گرفته که شاید مربع سنتی را به پنج ضلعی تغییر دهد. این یکی مربوط به همان تیم فولاد با سرمربیگری یحیی گلمحمدی است. یحیی آهستهآهسته تیم بدون حاشیهاش را در جدول بالانشین کرده و همین حالا با دو تا از اضلاع مدعی قهرمانی، یعنی پرسپولیس و تراکتور بازی کرده است. آنها در هفته نهم باید با سپاهان تقابل کنند تا تقریبا دوسوم از مسیر دشواری را که در جدالهای ششامتیازی دارند، پشت سر بگذارند. اگر قرار باشد تیم فولاد همین رویه سه هفته اخیر را ادامه دهد، یحیی میتواند خیلی زودتر از چیزی که باید از تیمش یک مدعی جدید در فوتبال ایران بسازد. البته این مورد با توجه به دانش و شناخت این سرمربی چندان دور از دسترس نیست.
گلمحمدی بین سرمربیان ایرانی در سالهای اخیر بهترین دستاورد را داشته و توانسته قهرمانیهای مکرری را با پرسپولیس رقم بزند. او بیشترین استحقاق را برای نشستن روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران، زمانی که فدراسیون به دنبال یک سرمربی ایرانی میگشت داشت، ولی مسائل بیرونی از جمله فعالیت در فضای مجازی در اتفاقات اجتماعی سالهای گذشته، اجازه نداد اسم این سرمربی حتی در فهرست گزینههای احتمالی گنجانده شود. او که پیشتر شایستگیهایش را در ذوبآهن و شهر خودرو هم به رخ کشیده، حالا امیدوار است با فولاد یک بار دیگر ثابت کند هنوز هم بین مربیان شاغل ایرانی در لیگ برتر، بالاترین رتبه را دارد.