محمدجواد ظریف در مورد قانون مشاغل حساس گفت: فرزندانم مقیم ایران هستند. بقیه نمیتوانند این ادعا را کنند که خودشان ویزا نمیتوانند بگیرند. درزمانی که وزیر خارجه بودم در سالهای آخر وزارتم فقط یک بار یا دو بار به من ویزای ورود به امریکا دادند. بسیاری از تقاضاهای ویزای من، منجمله حضور در شورای امنیت سازمان ملل متحد، ویزای من را ندادند که با مرحوم شهید امیر عبداللهیان هیچ وقت این کار را نکردند. یا آقای باقری که سرپرست وزارت خارجه بودند در جلسات شورای امنیت شرکت کردند و سخنرانی کردند. ولی ویزای من رابه خاطر تحریم علیه من ندادند. برخیها همزبان با ترامپ شدند که ببینید خودش را هم تحریم کردند. خیلی ممنون که از تصمیم آقای ترامپ هم خوشحالید.
به گزارش خبرآنلاین وی در پاسخ به اینکه بازگشت شما به دولت با وجود این قانون چطور جمع میشود گفت:بر اساس مشورتهایی که آقای رئیس جمهور انجام دادند.
وی در پاسخ به اینکه اذن گرفته شد گفت: آن را نمیدانم. در حد خودم... امریکاییها میگویند درحد حقوق خودت صحبت کن. فیش حقوقی من اجازه نمیدهد از این بالاتر فکر کنم. آقای رئیس جمهور بعد از مشورتهایی که انجام دادند به من فرمودند هیچ مشکلی ندارد و کارم را ادامه دهم. از ایشان خواهش کردم که کتبا این را به من ابلاغ بفرمایید و ایشان هم بزرگواری کردند و کتبا ابلاغ فرمودند و وقتی این ابلاغ کتبی را گرفتم به دیدار مقام معظم رهبری رفتم و برای همین هم دیر رسیدم. یعنی دیر رسیدنم دلیلش این بود که ابلاغ کتبی را زمانی گرفتم که تا خودم را به بیت مقام معظم رهبری رساندم ۵ دقیقهای دیر شد.
وی در مورد خبری در این مورد و احتمال شایعه آن گفت: آن شایعه هم درست نبوده و نمیدانم کدام شیر پاک خوردهای گفتند که آقا سراغ من را گرفته اند. این در روحیات ایشان نیست که این کارها را بکنند.
وی در پاسخ به اینکه رهبری شما را دوست دارند گفت: همیشه به من محبت داشته اند و بزرگواری کرده اند.
وی در پاسخ به حمایتهای رهبری در زمینه برجام نیز گفت:اگر حمایت آقا نبود تکه بزرگ من گوشم بود.
وی در پایان در خصوص امکان تغییر قانون مشاغل حساس گفت: نمیدانم. چندان به بنده هم ارتباط پیدا نمیکند. وظیفه ام فقط این بود که، چون اعتقاد دارم قانون چه خوب چه بد باید اجرا شود، به همین دلیل روز ۱۶ مرداد قبل از این که کاری کنم...، چون بین ۱۱ مرداد تا ۱۶ مرداد بیشتر گرفتار شورای راهبری و تعیین پیشنهاد وزرا بودم. هیچ اقدامی در معاونت راهبردی انجام ندادم و به محض این که مطلع از قانون شدم انصراف دادم. به همین خاطر استعفا نکردم. انصراف دادم، چون کاری را شروع نکرده بودم که از آن استعفا دهم.