سوت پایان بازی که به صدا درآمد، امید نورافکن تنها کسی بود که همچنان به نیکمت چسبیده بود و نای بلند شدن از آن را نداشت. او در دقیقه 90 جای خود را به عباس حبیبی یکی از چهره‌های جوان سپاهان داده بود، اما قفل شدنش به صندلی نیمکت ذخیره‌های سپاهان به دلیل خستگی نبود!
همه اعضای نیمکت سپاهان به زمین رفته بودند و جشن گرفتن با یکدیگر و هواداران آغاز شده بود. اما نورافکن در حالی که ابتدا آغوش فرشاد احمدزاده و سپس یکی از اعضای تیم را پذیرا شد و به صورت همزمان استوک‌های قرمزش را به پا می‌کرد، غم بزرگی را هم به وجودش رخنه کرده بود؛ غمی که منشأ آن به چند ماه قبل برمی‌گردد.
چند ماه قبل سازمان وظیفه عمومی در قوانین سربازی برای بازیکنان لیگ برتری و ملی‌پوش تجدیدنظر کرد تا چاره‌ای پیش روی امید و چند بازیکن دیگر شاخص فوتبال ایران جز جدایی از تیم‌هایی که در آن هستند باقی نماند.
۱۰عادت والدینی که کودکانی با رفتار خوب تربیت می‌کنند 
طرز تهیه ۵نوع غذای ساده و سریع با شیر + خواص شیر 
می‌خواهید بدانید زنی حقیقتاً باوقار است یا نه؟ به این ۸خصلت او نگاه کنید 
چگونه ماشین لباسشویی را جرم گیری کنیم؟ 
چرا گوشت‌کوب برقی کار نمی‌کند؟ + راه‌های رفع آن 
۱۰ فیلم برتر اما استون / بهترین فیلم‌های اما استون که باید ببینید 
