متن استوری بیرانوند را بخوانید:
"فصلی که گذشت یکی از سختترین فصول حضورم در پرسپولیس بود و به لطف خدا، تلاش بازیکنان و حمایت هواداران توانستیم در زمانی که همه ناامید از کسب قهرمانی بودند، قهرمان شویم. تلاش تا آخرین لحظه و امید داتشن بخشیا ز مکتب بزرگ پرسپولیس بوده و وظیفه بازیکنان نیز است.
در کنار این شرایط، مطابق آنچه در دیگر لیگها نیز گاهی می شنویم شنیده شد که حتی پاداش برای برخی تیمهای رقیب در نظر گرفته شد تا مقابل ما با تمام توان بازی کنند. هرچند معتقدم تمامی این تیمها با رعایت اصول حرفه ای و جوانمردی مثل همه بازیهای گذشته با شرافت بازی کردند و ثابت نموندند که روح جوانمردی در فوتبال بالاتر از همه موضوعات جریان دارد.
طبیعی است که تیم ما هم در این شرایط مثل همیشه از طریق باشگاه یا اسپانسرها به جهت احترام پاداش هایی در نظر میگیرند ولی متاسفانه با خبر شدم در کمال بی احترامی، این پاداش ها را بعد از قهرمانی از اصل مطالبات کسر نموندند و قسمتی از اصل قرارداد در نظر گرفته اند.
بحث بنده آن پاداش ها نیست. کما اینکه بیشتر آنها را بچه های تیم نذر کرده و به انسان های نیازمند پرداخت کرده اند. حقیقتا این اتفاقات انسان را سر خورده می کند، حس اعتماد را از بین برده و نوعی بی احترامی به بازیکن تلقی می شود و انسان را وادار به تصمیماتی می کنند که برخلاف میل باطنی است."
شاید نکته اصلی در همان خط آخر نهفته باشد. جایی که بیرانوند می گوید، این تصمیم بازیکنان را «وادار به تصمیماتی می کند که برخلاف میل باطنی آنهاست». فراموش نکنید علیرضا بیرانوند تا همین دو هفته پیش جزو بازیکنانی بود که احتمال جدایی آنها از پرسپولیس وجود داشت و حالا این جمله به نوعی تهدید هم محسوب می شود.
البته بیرانوند بعد از بازی ازبکستان تاکید کرد که در پرسپولیس خواهد ماند و قصد تحت فشار قرار دادن باشگاه را ندارد اما حالا این موضع تازه، چیزهای دیگری را در خودش دارد.