محمود احمدی نژاد وعده داد: به زودی همه چیز به تنظیم خودش برمی‌گردد

رئیس دولت‌های نهم و دهم گفت: ما هیچ وقت نمی‌خواهیم ملتی ضعیف و فقیر باشد. همه خوبی‌ها را برای همه می‌خواهیم. ملت ایران همیشه همین طور بوده. خوبی‌ها را برای همه خواسته. هیچوقت دنبال این نبوده که بگوید ما دیگران را فقیر کنیم تا خودمان برداریم.

به گزارش کانال تلگرامی دولت بهار، محمود احمدی نژاد بعد از پنجمین کاندیداتوری منتظر شورای نگهبان نماینده و حضورش در بین مردم فراتر از میدان ۷۲ نارمک شده است. او روز گذشته به بازار تهران رفت و آنجا نیز سخنرانی انتخاباتی کرد.

بخش‌هایی از حرف‌های احمدی نژاد در بین مردم را بخوانید؛

تمام سلول‌های وجودم امیدواری است که به لطف و فضل خدا و به همت ملت بزرگ ایران، ان شاءالله خیلی زود شرایط به نفع مردم، به نفع حل مشکلات اقتصادی و بعد هم مشکلات فرهنگی و اجتماعی که به ما تحمیل شده است، تغییر خواهد کرد.

ایران اینگونه نبوده، وقتی این گوشه و کنار چیزهایی می‌بینیم، می‌گوییم این مال ما نیست اما فشارهای اقتصادی و چیزهای دیگری آمده و کمی از تنظیم خودمان خارج شدیم. ان شاءالله بزودی همه چیز به تنظیم خودش برمی گردد.

ما هیچ وقت نمی‌خواهیم ملتی ضعیف و فقیر باشد. همه خوبی‌ها را برای همه می‌خواهیم. ملت ایران همیشه همین طور بوده. خوبی‌ها را برای همه خواسته. هیچوقت دنبال این نبوده که بگوید ما دیگران را فقیر کنیم تا خودمان برداریم.

به شما عرض کنم که به لطف خدا این اتفاق‌ها خیلی زود خواهد افتاد و می‌بینید که یک سلسله اتفاقاتی پشت سر هم می‌افتد که می‌گویید فلانی گفت، خدا پدر و مادرش را بیامرزد.

من می‌خواهم بگویم همه را دوست دارم و عاشق همه هستم؛ نه فقط از روی احساس بلکه از روی عقل. چرا عقل؟ هر کس در هر نقطه از جهان، از هر چشم اندازی، فارغ از یک سری پیرایه‌های مقطعی، به ملت ایران نگاه بکند، حتما عاشق این ملت می‌شود.

من یادم می‌آید یک زمانی می‌رفتیم، می‌آمدیم، بحث بود؛ آن‌ها می‌خواستند داشته‌هایشان را به رخ بکشند. می‌گفتند ما بمب اتم داریم. من می‌گفتم بسیار خوب! یک نمایشگاهی برگزار کنیم، یک فستیوال و جشنواره عظیمی برگزار کنیم و بگوییم هر ملتی، عزیزترین و پیشرفته‌ترین و مهمترین دستاورد خودش را بیاورد و آنجا بگذارد. یکی بمب اتم بگذارد، یکی بمب خوشه‌ای بگذارد، یکی موشک فلان بگذارد. ملت ایران چه چیزی آنجا می‌گذارد؟ یک دیوان حافظ می‌گذارد، مولوی می‌گذارد، سعدی می‌گذارد، فردوسی می‌گذارد، ابن سینا می‌گذارد، ابوریحان می‌گذارد. کدام سنگین‌تر و ماندگار‌تر است؟ کدامیک به درد انسان‌ها می‌خورد؟

شما تمام جهان را از اسلحه و مهمات پر کن، بمب‌های پیشرفته اتمی نسل پنجم، موشک‌های نقطه زن قاره پیما. در دنیا الان به این چیزها پُز می‌دهند. قدرت‌های جهانی دائما می‌گویند ما اینجا یک ذره وزن تسلیحاتمان بالا رفته، آن یکی تلاش می‌کند که بالاتر برود. اینها که همه‌اش برای آدم کشی است. یک چیزی برای انسان‌سازی نشان دهید. یک دستاوردی نشان بدهید که به درد ارتباط بین انسانها بخورد، روابط انسانها را صمیمی کند، مشکلات جامعه بشری را برطرف کند، کینه‌ها و عقده‌ها را کنار بزند، محبت و عشق و دوستی را بیاورد.

امروز فشار روی بسیاری از مردم سنگین است و زندگی قریب به اتفاق مردم ایران را بشدت تحت تاثیر قرار داده است. حالا چه باید بکنیم؟ راه حل دارد؟ ندارد؟ می‌شود بهبود پیدا کند؟ نمی‌شود بهبود پیدا کند؟ من می‌خواهم آن حرفی را که در عمق قلب شماست بزنم. من یقین دارم که این مشکلات به دست ملت ایران قابل حل خواهد بود. چیزی نیست که یک ملت بخواهد در برابر آن تسلیم شود. اما نیازمند چیست؟ اگر بخواهد حل شود چه عواملی باید جمع شوند؟ کجا را باید دید؟

اول؛ باید ریشه مسائل را پیدا کرد، آن علت العلل مشکلات را پیدا کرد.

دوم؛ ۴ تا طرح باید روی میز گذاشت که اینها را درست کند.

سوم؛ نیازمند حضور همبسته و متحد ملت هستیم.