فرارو- برای چندین دهه داستان نویسان تصور می‌کردند زمانی که بشر برای نخستین بار با یک هوش بیگانه یا فرازمینی ارتباط برقرار می‌کند چگونه خواهد بود. "تد چیانگ" نویسنده در سال ۱۹۹۸ میلادی رمان "داستان زندگی تو" را در مورد یک زبان شناس که در تلاش برای برقراری ارتباط با فرازمینی‌ها بود نوشت.
به گزارش فرارو به نقل از Syfy، در سال ۲۰۱۶ میلادی از روی آن داستان اقتباسی سینمایی به نام "ورود" به قلم "اریک هیزرر" و کارگردانی "دنی ویلنو" ساخته شد. طبق آن داستان هنگامی که ۱۲ فضاپیمای بیگانه به نقاطی در سراسر جهان می‌رسند مجموعه‌ای از دانشمندان، کارشناسان زبان و پرسنل نظامی با یکدیگر همکاری می‌کنند تا راهی برای گفتگو با آنان پیدا کنند.
جستجوی هوش فرازمینی نامی است که به پروژه‌های علمی با هدف یافتن هوش فرازمینی گفته می‌شود و شاید شناخته شده‌ترین تلاش بشریت برای یافتن زندگی در جای دیگر کیهان است. موسسه SETI در سال ۱۹۸۴ میلادی تاسیس شد و عملیات را در فوریه سال بعد با تنها دو نفر یعنی "توماس پیرسون" و "جیل تارتر" آغاز کرد.
انستیتوی SETI از زمان آغاز به کار به میزان قابل توجهی رشد کرده و امروزه از بیش از ۱۰۰ محقق با تمرکز بر جستجوی اطلاعات بیگانه استفاده می‌کند. دانشمندان SETI از هر تلسکوپ و ابزار نجومی از جمله تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی جیمز وب استفاده می‌کنند، اما تلسکوپ‌های رادیویی نمادین‌ترین هستند.
در رصدخانه هت کریک در کالیفرنیا دانشمندان SETI مجموعه‌ای از بیش از ۴۰ تلسکوپ رادیویی را به نام Allen Telescope Array ساخته اند. ما می‌دانیم که یک دسته از سیگنال‌های رادیویی را به فضا ارسال می‌کنند و فرازمینی‌ها می‌توانند در صورت تمایل سیگنال‌ها را تشخیص دهند. ایده پشت SETI آن است که فرازمینی‌ها همین کار را انجام می‌دهند و اگر فقط گوش کنیم ممکن است آن‌ها را پیدا کنیم.
در سال ۱۹۷۷ میلادی ناسا دو فضاپیمای دوقلو را در سفر به لبه منظومه شمسی راه اندازی کرد. وویجر ۱ و وویجر ۲ با فاصله چند ماه جدا از یکدیگر در یک ماموریت برای بررسی مشتری و کیوان مملو از گاز راه اندازی شدند. پس از اتمام مأموریت اصلی وویجر ۲ پیش از آن که هر دو فضاپیما از مدار‌های آخرین سیارات و به منظومه شمسی بیرونی عبور کنند توسط اورانوس و نپتون متوقف شد.
امروزه وویجر‌ها در فضای بین ستاره‌ای قرار دارند و تنها دو فضاپیمایی محسوب می‌شوند که تاکنون منظومه شمسی را ترک کرده اند. با علم به این که دو فضاپیمای وویجر تا به امروز دورتر از هر فضاپیمای دیگر هستند وقتی که در سال ۱۹۷۷ به فضا فرستاده شدند دو صفحه گرامافون طلایی را با خود به همراه بردند صفحه‌هایی که صدا‌هایی از زمین روی آن‌ها ضبط شده بود.
آن صفحات گرامافون به عنوان پیغام‌هایی برای موجودات فضایی یا سفینه‌های آن‌ها در دو فضاپیمای وویجر قرار داده شده بودند به طوری که "کارل ساگان" اخترشناس معروف این پدیده را به انداختن یک بطری حاوی پیغام در اقیانوس تشبیه کرده بود. در میان صدا‌هایی که روی آن صفحه ضبط شده بود صدای باران، صدای ضربان قلب، صدای یک مادر و بچه، صدای موسیقی و هم چنین پیغام‌هایی به زبان‌های مختلف وجود داشتند.
اگر فرازمینی‌ها یکی از دو فضاپیمای وویجر را پیدا کنند با بیش از ۱۰۰ تصویر، صدای ضبط شده از محیط، حیوانات و مردم، احوالپرسی به ۵۵ زبان، موسیقی و موارد بیش تری موجه خواهند شد. آن دو فضاپیما با سرعت فعلی خود هر کدام در حدود ۴۰۰۰۰ سال آینده در مجاورت ستاره دیگری قرار خواهند گرفت.
در سال ۱۹۷۴ میلادی اخنرشناسانی از جمله "فرانک دریک" محتوای پیام رصدخانه آرسیبو که یک پیام میان ستاره‌ای به فضا ارسال کرد را طراحی کردند. در آن سال رادیو تلسکوپ آرسیبو پیغامی به خوشه ستاره‌ای کروی مسیه ۱۳ ارسال کرد. مسیه ۱۳ که ۲۵،۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد میزبان این پیام بود. این خوشه ستاره‌ای مجموعه‌ای بزرگ و نسبتا نزدیک بود. با این وجود، ۲۵۰۰۰ سال به طول خواهد انجامید تا پیام آرسیبو به مسیه ۱۳ برسد.
آنان از فرستنده روی تلسکوپ از بین رفته آرسیبو برای ارسال یک پیام ۳ دقیقه‌ای به مسیه ۱۳ استفاده کردند. مسیه ۱۳ یک خوشه ستاره‌ای کروی در صورت فلکی هرکول است که فاصله آن از زمین بیست و دو هزار سال نوری و قدر ظاهری آن ۵٫۸ است.
مسیه ۱۳ که به عنوان خوشه هرکول نیز شناخته می‌شود از صد‌ها هزار ستاره تشکیل شده است. کل پیام به زبان باینری بوده و شامل ۱۶۷۹ رقم دودویی می‌شود که با تغییر فرکانس و در زمان کم‌تر از سه دقیقه پخش و ارسال شد.
پیام پس از رمزگشایی به یک پیام بصری تبدیل می‌شود. اگر فرازمینی‌ها پیام را دریافت کرده و آن را رمزگشایی کنند و پاسخ دهد ما حدود ۵۰۰۰۰ سال دیگر متوجه آن خواهیم شد. در این میان، دانشمندان مشغول تماشای ستاره‌های نزدیک به خانه هستند.
پروژه‌ای است که امیدوار است همسایگان فرازمینی را در نزدیکی پیدا کند. این پروژه ستارگان نزدیک را هدف قرار می‌دهد مکان‌هایی که می‌توانند پیامی را دریافت کنند و در طول عمر انسان پاسخ دهند. مانند پیام آرسیبو پیام‌های METI به سمت علمی یا ریاضی گرایش دارند. ایده پشت آن این است که اگرچه فرهنگ‌های ما احتمالا بسیار متفاوت خواهند بود، اما احتمالا در بخش فیزیک نقاط مشترکی خواهیم داشت.
برخی از محققان حتی در حال کار بر روی روش‌هایی برای انتقال مفاهیم احساسی انتزاعی مانند نوع دوستی با مقایسه آن‌ها با فرآیند‌های نجومی مانند نحوه از دست دادن جرم ستاره‌ها در طول زمان هستند. این که آیا هر یک از این استراتژی‌ها جواب می‌دهند یا خیر باید دید. ما واقعا نمی‌دانیم تا زمانی که کسی آن بیرون پاسخ دهد.
زیباترین مسافت ۴۵ کیلومتری ایران؛ سفری رویایی در جاده سیاهکل دیلمان 
سفر به دژهای باستانی ایران؛ حیرتانگیزترین قلعههای تاریخی ایران که باید ببینید 
چرا کلاچ خودرو سفت می‌شود؟ چگونه آن را نرم کنیم؟ 
۶ فیلم فانتزی جدید برای علاقمندان به هری پاتر 
طرز تهیه ۵ نوع غذای ساده و متفاوت با عدس + معرفی انواع عدس و کاربرد آن‌ها 
زیباترین بنادر جنوبی ایران برای گردش و خرید ارزان در فصل سرما 
