دزدان دریایی سومالی در کمین ماهیگیران ایرانی

ماهیگیران چابهاری، تنها صیادانی هستند که خانه را به مقصد آب‌های آزاد ترک می‌کنند تا بتوانند بعد از چند ماه زندگی روی دریا، با یخچال‌هایی پُر از ماهی به ایران بازگردند، ولی همواره شکار و منبع درآمدی قابل دسترس برای دزدان دریایی سومالی، که حالا مدیریت این کشور را برعهده دارند، محسوب می‌شوند.

به گزارش اعتماد، در تازه‌ترین حمله دزدان دریایی به ماهیگیران ایرانی، «جمشید بردی»، صیاد ۲۰ ساله چابهاری در وضعیت غافلگیرانه و از پشت سر، با شلیک مستقیم کشته شده است.

دزدان دریایی در ادامه لنج صیادی «ناخدا رضوان» را هم به سرقت می‎برند. طبق اطلاعات به دست آمده، با دخالت به‌موقع گشت دریایی ارتش هندوستان، حدود ۲۵ ملوان و همین‌طور شناور ایرانی از چنگال دزدان سومالیایی آزاد می‌شوند تا از رخداد تلخ دیگری جلوگیری کنند. لنج ناخدا رضوان هنوز به سواحل ایران نرسیده است و در راه بازگشت به چابهار قرار دارد.

رییس هیات‌مدیره «تعاونی صیادی چابهار» در گفت‌وگویی ضمن اعلام کشته شدن این ماهیگیرِ جوان، خبر داد که حدود ۲۰ ملوانی که بیش از ۹ ماه در زندان دولت سومالی حضور داشتند، با پرداخت مبلغ چند میلیاردی آزاد شده و در راه خانه هستند.

در ادامه این گزارش به آخرین خبر‌های جدالِ پایان‌ناپذیر دزدان دریایی سومالی تا دندان مسلح و صیادان ایرانی خواهیم پرداخت.

دزدان دریایی عرصه را بر ما تنگ کرده‌اند

ناخدا «علیم افشار»، رییس هیات‌مدیره تعاونی صیادی چابهار با تشریح چگونگی کشته شدن یک ماهیگیر ایرانی در آب‌های آزاد توسط دزدان دریایی سومالی، به خبرنگار «اعتماد» می‌گوید: «طبق اطلاعات به دست آمده، اوایل هفته گذشته بازهم دزدان دریایی سومالی به شناور ماهیگیران ایرانی حمله کردند. درحالی که آن‌ها با هدف ربایش به لنج ماهیگیری نزدیک شده بودند، یکی از ماهیگیران جوان را با تیر مستقیم هدف قرار دادند و متاسفانه جنازه‌اش را به آب انداختند. آن‌ها از این طریق می‌خواهند در بین ایرانی‌ها وحشت ایجاد کنند. درحالی که کشمکش بین لنج ماهیگیری و دزدان دریایی سومالی ادامه داشت، گشت نیروی دریایی هندوستان که با تماس رادیویی ناخدا رضوان از موضوع اطلاع پیدا کرده بود، بعد از گذشت چند ساعت، به صحنه آمدند. خوشبختانه در ادامه توانستند لنج و ملوانان ایرانی را از چنگال دزدان دریایی آزاد کنند.»

او با ابراز نگرانی از وضعیت به وجود آمده و خطراتی که ماهیگیران ایرانی را تهدید می‌کند، ادامه می‌دهد: «این روند حمله به شناور‌های ایرانی نگران‌کننده است. باتوجه به اینکه تعدادی ماهیگیر ایرانی به‌تازگی از زندان سومالی آزاد شدند، اقدام به ربایش و حمله به لنج‌های ایرانی شرایط را برای صید دشوارتر می‌کند. گویا دولت سومالی می‌خواهد همواره در زندان خود چند ایرانی داشته باشد. تنها منبع درآمد اقشار زیادی از اهالی چابهار، شهر‌ها و روستا‌های اطراف، ماهیگیری در آب‌های آزاد است که حالا آن هم زیر چتر تهدید دزدان دریایی قرار دارد. اگر حمایت و رایزنی از سوی نهاد‌های بین‌المللی و داخلی انجام نشود، تنها منبع درآمدی ما از دست می‌رود.»

این فعال صنفی در پاسخ به این سوال که ماهیگیر ایرانی چگونه توسط دزدان دریایی کشته شده است، اضافه می‌کند: ««جمشید بردی»، جوان ۲۰ ساله‌ای از روستای «پارگ» در اطراف شهر «کنارک» بود که برای کسب درآمد اندک به دریا زده بود. با این رخداد باید بگوییم که واقعا سرنوشت دردناکی داشت. او درحالی که پشت سکان هدایت لنج نشسته بود با تیراندازی غافلگیرکننده دزدانِ دریایی درجا کشته شد. در مصاحبه‌های پیشین هم گفته‌ام که شناور‌های ما وارد آب‌های سومالی نمی‌شوند. در واقع این دزدان دریایی هستند که به دنبال شناور‌های ساده و بدون تجهیزات ایرانی می‌آیند تا بتوانند به راحتی آن‌ها را تحت فشار قرار دهند.

طبق گزارشاتی که به دست ما رسیده است، لنج رضوان ۳۰۰ تا ۴۰۰ مایل از مرز آبی سومالی فاصله داشت ولی آن‌ها با تجهیزات جنگی و قایق‌های تندرو ماهیگیران ما را محاصره کردند.»

از لنج‌ها برای حمله به توریست‌ها استفاده می‌کنند

افشار در همین مورد و با اشاره به اینکه دزدان دریایی از لنج‌های ساده ایرانی برای حمله به کشتی‌های تجاری و ثروتمند استفاده می‌کنند، اضافه می‌کند: «یکی از اهداف آن‌ها برای ربایش لنج‌های ماهیگیران ایرانی، حمله به شناور‌های تجاری دیگر کشور‌ها است. دزدان دریایی با مخفی شدن داخل شناور‌های ساده در دریا به دنبال شناور‌های ثروتمند تجاری و توریستی می‌روند و در پوشش ماهیگیری به آن‌ها نزدیک و در ادامه حمله می‌کنند. این روند را تا جایی ادامه می‌دهند که سوخت شناور ما تمام شود. پس از آن لنج را در دریا رها می‌کنند. این موضوع به تازگی در دستور کارشان قرار گرفته است و در سال‌های گذشته وجود نداشت، چون شناور‌های ما هیچ اسلحه یا وسیله دفاعی ندارند برای دزدان دریایی هدف راحتی محسوب می‌شود.

وضعیت به گونه‌ای است که نهاد‌های بالادستی مانند وزارت امور خارجه و مسوولان سپاه پاسداران باید برای تامین جان ماهیگیران ایرانی وارد میدان شوند و با رایزنی‌هایی که انجام می‌شود باعث افزایش امنیت‌مان شوند.»

این فعال صنفی در همین مورد و با اشاره به وضعیت اقتصادی چابهار ادامه می‌دهد: «تن‌ها سرمایه مردم این ناحیه، همین لنج‌های سنتی و قدیمی است که در واقع هزاران خانواده از همین راه، نان سفره خود را تامین می‌کنند، ولی با این وضعیت استرس ما افزایش پیدا کرده است زیرا آینده نامعلومی در انتظار داریم. به دلیل صید‌های غیرمجاز و حتی مجاز، ذخایر آبی منطقه سال‌ها است که محدود شده است به همین دلیل راهی نداریم تا برای رسیدن به گله ماهی‌ها به سمت آب‌های آزاد و فرامنطقه‌ای حرکت کنیم.

شناور رضوان، در راه بازگشت است و اهالی محل هم خود را برای عزاداری آماده می‌کنند. آن‌ها باید روی قبری فاتحه بخوانند که جنازه‌ای در آن نیست. فضای این روز‌های ما همراه با ماتم و استرس است. ممکن است در سفر بعدی باز هم رفیقی را از دست بدهیم.»

۴۸ میلیارد تومان برای آزادی لنج‌ها و ماهیگیران ایرانی

افشار در مورد آخرین وضعیت صیادانی که از ابتدای سال جاری در بند دزدان سومالی بودند، می‌گوید:«۲ لنج و حدود ۳۶ ماهیگیر برای مدت ۹ ماه در زندان دولت سومالی بودند. دزدان دریایی برای آزادی هر شناور به‌اضافه صیادانش، مبلغ ۲۴ میلیارد تومان درخواست کرده بودند. حدود ۴۸ میلیارد تومان جمع کردیم و پول را به دزدان دریایی که حالا دولت این کشور را هم کنترل و مدیریت می‌کنند، پرداخت کردیم.

طبق آخرین خبری که به ما رسیده است دوستان ما یکی، دو روز قبل آزاد شدند و بعد از مشکلاتی که برای ورودشان از راه بندرعباس به وجود آمد، حالا در خاک ایران هستند و طی روز‌های آینده به خانه خواهند رسید.»

ناخدا در همین مورد و با اشاره به چالش‌های ورود این صیادان ادامه می‌دهد: «چون صیادان ما تنها ماهیگیران ایرانی هستند که به آب‌های آزاد می‌زنند به همین دلیل تا مشخصات و هویت‌شان احراز شود در بندرعباس حضور داشتند. آن‌ها به دلیل اینکه لنج‌های‌شان در سومالی تخریب و از بین رفت، مجبور بودند از راه بندرعباس وارد ایران شوند. هنوز اطلاعات تکمیلی به دست ما نرسیده است.»

تنها سرمایه مردم این ناحیه، همین لنج‌های سنتی و قدیمی است که در واقع هزاران خانواده از همین راه، نان سفره خود را تامین می‌کنند، ولی با این وضعیت استرس ما افزایش پیدا کرده است زیرا آینده نامعلومی در انتظار داریم. به دلیل صید‌های غیرمجاز و حتی مجاز، ذخایر آبی منطقه سال‌ها است که محدود شده است به همین دلیل راهی نداریم تا برای رسیدن به گله ماهی‌ها به سمت آب‌های آزاد و فرامنطقه‌ای حرکت کنیم.

شناور رضوان، در راه بازگشت است و اهالی محل هم خود را برای عزاداری آماده می‌کنند. آن‌ها باید روی قبری فاتحه بخوانند که جنازه‌ای در آن نیست. فضای این روز‌های ما همراه با ماتم و استرس است. ممکن است در سفر بعدی باز هم رفیقی را از دست بدهیم.