تیم ملی والیبال ایران با ۶ شکست و یک برد به کار خود در رقابت‌های انتخابی المپیک پایان داد؛ نتیجه‌ای که دور از انتظار نبود و با توجه به شرایط تیم ملی می‌شد پیش‌بینی کرد توان رقابت با تیم‌هایی، چون برزیل، ایتالیا و آلمان را ندارد.
هرچند بهروز عطایی سرمربی سابق تیم ملی قبل از اعزام به این تورنمنت گفته بود" به خودمان قول داده‌ایم که در برزیل سهمیه المپیک را بگیریم"، اما بیشتر کارشناسان والیبال می‌دانستند چنین اتفاقی نمی‌افتد. عطایی در شرایطی این حرف را زد که تنها چند روز قبل ایران جام قهرمانی آسیا را در ارومیه تقدیم ژاپن کرده بود و حتی در حد و اندازه‌های یک مدعی هم ظاهر نشد.
تیم ملی در رقابت‌های انتخابی المپیک حرفی برای گفتن نداشت و با ضعیف‌ترین نتایج شکست خورد تا نه تنها گامی به سمت کسب سهمیه برندارد بلکه با چند پله سقوط در رنکینگ جهانی، از المپیک دورتر هم شود. در این وضعیت آشفته تنها یک راه برای رسیدن به المپیک داریم و آن هم لیگ ملت‌های ۲۰۲۴ است.
فدراسیون جهانی پیش از این نحوه کسب سهمیه‌ها را مشخص کرده بود و بر اساس آن در بخش مردان ۱۲ سهمیه توزیع می‌شود که فرانسه به عنوان میزبان یک سهمیه دارد و ۱۱ سهمیه باقیمانده از طریق فرایندی دو مرحله‌ای تعیین خواهد شد.
یکی از این مراحل رقابت‌های انتخابی بود که از هر گروه (این مسابقات در سه گروه برگزار شد) دو تیم برتر سهمیه گرفتند؛ بنابراین ۵ سهمیه باقی می‌ماند که بر اساس دو اولویت زیر اختصاص پیدا می‌کند:
۱ – همه قاره‌ها در المپیک پاریس نماینده داشته باشند
۲- تیم‌ها برتر رنکینگ جهانی که تا پایان مرحله مقدماتی لیگ ملت‌ها ۲۰۲۴ به المپیک صعود نکرده باشند.
در پایان دور مقدماتی لیگ ملت‌های ۲۰۲۴، رنکینگ تیم‌ها مشخص می‌شود. ۶ تیمی که از طریق مسابقات انتخابی المپیک سهمیه را کسب کرده‌اند، کنار می‌روند. فرانسه هم به دلیل میزبانی سهمیه را دارد. پنج سهمیه باقی مانده را از بین تیم‌های برتر باقیمانده در رنکینگ انتخاب می‌کنند. البته با توجه به اینکه باید تمام قاره‌ها در المپیک سهمیه داشته باشند و نماینده قاره آفریقا بین تیم‌های برتر رنکینگ نیست، یک سهمیه از پنج سهمیه به بهترین تیم رنکینگ قاره آفریقا تعلق می‌گیرد و ۴ سهمیه باقیمانده به تیم‌های برتر رنکینگ جهانی می‌رسد.
با این حساب تنها شانس باقی مانده برای ایران کسب نتایج خوب در دور مقدماتی لیگ ملت‌های ۲۰۲۴ است تا جایگاه خود را ارتقاء بدهد و بین تیم‌های برتر قرار بگیرد.
فدراسیون والیبال پیش از رقابت‌های انتخابی المپیک با اتکا بر اینکه ایران جزو ۱۰ تیم برتر رنکینگ جهانی است، سعی می‌کرد نگرانی‌ها را کمتر کند، اما اکنون که جایی بین ۱۰ تیم ندارد و می‌داند شرایط تا چه اندازه حساس است، باید چاره‌ای بیاندیشد.
مربیگری عطایی در تیم ملی نشان داد هنوز به جایی نرسیده‌ایم که با مربیان داخلی با قدرت‌های والیبال جهان رقابت نزدیکی داشته باشیم و نیاز به حضور یک سرمربی بزرگ خارجی داریم تا مربیان داخلی هم کنارش رویداد‌های بزرگ جهانی را تجربه کنند و سطح فنی خود را ارتقاء بدهند. شاید این موضوع خوشایند برخی نباشد، اما واقعیتی است که بسیاری از پیشکسوتان و اهالی فن والیبال به آن اذعان دارند.
مسئولان فدراسیون برای تعیین تکلیف سرمربی تیم ملی فرصت زیادی ندارند، چون شرایط بد تیم ملی با دو سه ماه تمرین حل نمی‌شود. فدراسیون پیش از المپیک ۲۰۲۰ توکیو آلکنو را که یکی از مربیان نام آشنای والیبال است به خدمت گرفت، اما نتیجه آن حذف از بازی‌ها بود؛ بنابراین نباید دوباره چنین اشتباهی را تکرار کند. تیم ملی به حضور بلندمدت یک سرمربی مطرح نیاز دارد تا ضمن کسب سهمیه، تیم را هم برای رقابت با برترین‌های جهان در بازی‌های پاریس آماده کند.
