کشف آب ۶۰۰ میلیون ساله در هیمالیا

دانشمندان آب اقیانوسی ۶۰۰ میلیون ساله را در ذخایر معدنی هیمالیا کشف کردند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، پژوهشگران ادعا می‌کنند که یک «کپسول زمان» (مخزن) برای اقیانوس‌های دیرینه در ذخایر معدنی هیمالیا پیدا کرده‌اند.

گروهی از دانشمندان هندی و ژاپنی با مطالعه منطقه کومائون (Kumaon) هیمالیا در ایالت اوتاراکند هند دریافتند که ذخایر معدنی - منیزیت - واقع در این منطقه حاوی قطرات آبی است که حدود ۶۰۰ میلیون سال پیش در دوران نئوپروتروزوییک (پیشین‌زیستی نو) ته‌نشین شده است.

پیشین‌زیستی نو به اواخر اَبَردوران (ائون) پیشین‌زیستی گفته می‌شود. پیشین‌زیستی نو از یک میلیارد سال پیش تا ۵۴۱ میلیون سال پیش را دربرگرفته و شامل سه دوره است.

پژوهشگران می‌گویند که حفظ منیزیت در این منطقه تنها در صورتی می‌تواند امکان‌پذیر باشد که ناخالصی‌هایی مانند کلسیم، احتمالاً به دلیل یخ زدگی رودخانه‌ها برای مدت طولانی حذف شده باشد.

منیزیت هیمالیا یک استثنای نادر است

یکی از رویداد‌های مهم در تاریخ زمین، یخبندان «زمین‌گوی برفی» (Snowball Earth) است که طی آن اغلب سطح سیاره با صفحات ضخیم یخی پوشیده شده بود که متعاقب آن رویداد دیگری موسوم به دومین رویداد بزرگ اکسیژن‌رسانی رخ داد که طی آن سطح اکسیژن در جو زمین چندین برابر افزایش یافت و منجر به تکامل اشکال پیچیده حیات شد.

با توجه به اینکه رسوباتی که دانشمندان یافته‌اند، نشان می‌دهند که حوضه‌های رسوبی برای مدت طولانی در طول یخبندان زمین‌گوی برفی، احتمالاً به دلیل ورودی کم رودخانه به عنوان محصول تغییرات جوی از کلسیم محروم بوده‌اند، این پژوهش مستقیماً این دو رویداد را به هم مرتبط می‌کند.

پژوهشگران می‌گویند: با این حال، مواد معدنی رسوب‌شده از آب دریا، پتانسیل حفظ شواهدی از اقیانوس‌های دیرینه‌شان را دارند. سیالات ماگمایی، دگرگونی و هیدروترمال معمولاً در کانی‌های سنگ‌ساز به دام می‌افتند. با این حال، گنجاندن اقیانوس دیرینه به ندرت دیده شده است، زیرا کربنات‌ها که رایج‌ترین رسوب دریایی هستند، عمدتاً خیلی ریزدانه هستند و به راحتی تبلور مجدد می‌شوند و از نظر شیمیایی تغییر می‌یابند.

پراکاش چاندرا آریا نویسنده اول این مطالعه می‌گوید: ما یک «کپسول زمانی» برای اقیانوس‌های دیرینه پیدا کرده‌ایم. ما چیز زیادی در مورد اقیانوس‌های دیرینه در گذشته و اینکه آن‌ها در مقایسه با اقیانوس‌های امروزی چقدر متفاوت یا مشابه بوده‌اند، نمی‌دانیم. آیا آن‌ها اسیدی‌تر یا بازی، غنی از مواد مغذی یا فاقد یا دچار کمبود، گرم یا سرد بوده‌اند و ترکیب شیمیایی و ایزوتوپی آن‌ها چگونه بوده است؟ چنین بینش‌هایی می‌توانند سرنخ‌هایی در مورد آب و هوای گذشته زمین ارائه دهند و این اطلاعات می‌تواند برای مدل‌سازی آب و هوا مفید باشد.

این پژوهش یک تلاش مشترک میان پژوهشگران موسسه علوم هند در بنگالورو و دانشگاه نیگاتا در ژاپن است.

این مطالعه در مجله Precambrian Research منتشر شده است.