احمد مازنی در روزنامه اعتماد نوشت: یک بار دیگر خبر قرآنسوزی در یکی از کشورهای اروپایی همه انسانهای آزاده را آزرده خاطر ساخت و پرسشهای بدون پاسخ بسیاری را ایجاد کرد. معتقدم این نوع مسائل در ادامه رفتارهای نسنجیده غربیها با مسائل مرتبط با حقوق بشر و حقوق انسانها است.
هر زمان که پای منافع کشورهای غربی در میان باشد به کوچکترین حرکات در سایر کشورها که مرتبط با حقوق انسانها (و حتی حیوانات) باشد واکنش نشان داده، خشونت به خرج میدهند و حتی حاضرند به خاطر امور نه چندان مهم جنگهای جدی راه بیندازند. اما در نقطه مقابل در برخی دیگر از امور، هر زمان که رفتاری صورت میگیرد که در اثر آن به احساسات، عقاید و دین دیگرانی که دیدگاه متفاوتی با غربیها دارند خدشه وارد میشود، بلافاصله بحث آزادی بیان و حقوق شهروندی مطرح و مسائل به حاشیه کشانده میشود.
از جمله این نوع نگاهها، رفتارهایی است که نسبت به کتاب آسمانی مسلمانان صورت میگیرد و برخی افراد جاهل و فریب خورده اقدام به آتش زدن کتاب مقدس مسلمانان میکنند. نباید فراموش کرد، چند میلیارد مسلمان اعم از شیعه و سنی در جهان حضور دارند، آنها قرآن را حاوی مقدسترین متنهایی میدانند که از جانب خداوند متعال به زمین نازل شده است. درواقع قرآن وحی الهی، یادآور رابطه آخرین پیامبر با خداوند و واسطه فیض الهی به انسانهاست. مسلمانان یک چنین نگاهی به این آیات و این مکتوب دارند و آن را نقطه وحدت بخش جامعه اسلامی فارغ از هر مذهب، مرام و گرایشی میدانند.
اما یک چنین کتابی آتش زده میشود، به آن اهانت میشود و به عقاید میلیاردها مسلمان جسارت میشود. متاسفانه همه این رفتارهای نادرست هم با بهانه آزادی بیان انجام میشود. این حرکتی است که به نظر من قابل دفاع نیست؛ اعتقاد من این است که در گام نخست دولتهای غربی و دولتهای غیرمسلمان باید این حرکات را محکوم کنند. از سوی دیگر سازمان ملل برای کنترل و مدیریت یک چنین رفتارهایی باید ورود کند. ضمن اینکه شخصیتهای علمی، اثرگذار و چهرههای دینی در پهنه عالم باید نسبت به این نوع رفتارها واکنش نشان داده و آن را محکوم سازند.
بد نیست کنفرانسی برای هماندیشی از سوی علمای مسیحی، اسلامی، کلیمی و... شکل بگیرد و یک پیام مشترک صادر شود. حتی معتقدم پاپ اعظم باید ورود کرده و نسبت به این موضوع حساسیت نشان دهد. نباید فراموش کرد بیاحترامی به کتاب مقدس مسلمانان میتواند مقدمه بیاحترامی و تعرض به سایر عقائد و تفکرات و افراد شود. این نوع رفتارها میتواند مقدمه نزاعهایی از جنس جنگهای صلیبی در پهنه عالم باشد که کنترل آنها بدون تردید دشوار خواهد بود.
جدا از دولتهای غیر اسلامی، دولتها در کشورهای اسلامی، سازمان همکاریهای اسلامی و سایر تشکلها و گروهها هم باید به سرعت نشست مشترکی برگزار کرده و به صورت متحد نسبت به یک چنین رفتارهایی واکنش نشان دهند. هرچند برخی تلاش میکنند این موضوعات را بیاهمیت جلوه دهند، اما نمیتوان انکار کرد که این موضوعات بسیار مهم هستند و میتوانند نطفه بسیاری از حوادث تلخ آینده را شکل دهند.
اساسا برخی معتقدند این رفتارها برنامهریزی شده اجرایی میشود تا میزان حساسیت مسلمانان مورد ارزیابی قرار بگیرد و بعد در صورت عدم واکنش مناسب افزایش یابد. بنابراین مهم است که نسبت به این موضوع واکنش مناسب نشان داده شود. در عین حال باید توجه داشت این واکنشها باید به صورت منطقی و در قالب حسی و عاطفی باشد (و نه رفتارهای خشونتآمیز) تا خدای ناکرده شاهد خشونت افسارگسیختهای در جهان نباشیم. باید شرایطی ایجاد شود تا دیگر کسی به خود اجازه جسارت به عقاید و تفکرات دیگران را ندهد. این حق هر فردی با هر مرام و عقیدهای است که مورد توهین و آسیب دیگران قرار نگیرند.