کیهان نوشت: پرونده گروه «واگنر» و رئیسش «یوگنی پریگوژین» به همان سرعتی که با آغاز شورش باز شده بود، بسته شد.
رئیسجمهور روسیه گفت که اعضای این گروه یا با امضای قرارداد با وزارت دفاع، ذیل این وزارتخانه به خدمت ادامه میدهند و یا روسیه را ترک کرده و به بلاروس میروند. خلاصه اینکه او رسما انحلال این گروه شبهنظامی پروژهبگیر خصوصی را اعلام کرد.
خبرهای پراکندهای نیز از ورود پریگوژین به بلاروس منتشر شده و تحلیلهای محافل غربی راجع به این شورشی نیز از «فرمانده شجاع» و «کسی که امپراتوری پوتین را از هم فروخواهد پاشید»، به سمت «چگونگی» و «زمان مرگ» او رفته!
از دیگر سو مواضع رهبران غرب و ناتو که تا همین چند روز پیش چهارچشمی شورش واگنر را دنبال میکردند و به دنبال تشویق این گروه با وعده لغو تحریمها بودند، تغییر معناداری کرده است. مثلا جو بایدن با ادبیاتی که نشان از ضعف داشت، گفته؛ نه آمریکا و نه ناتو از شورشیان واگنر حمایت نمیکردند و در آن دخالتی نداشتند.
سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا نیز با ادبیاتی متفاوت، همین پیام را تکرار کرده است! این در حالی است که رئیسجمهور صربستان صراحتا اعلام کرده، سازمانهای اطلاعاتی برخی کشورهای، غربی همینطور رژیم صهیونیستی در این شورش دست داشتهاند! و رسانههای نامداری مثل سی ان ان و نیویورک تایمز هم گفتهاند، آمریکا پیش از آغاز این شورش، از آن اطلاع داشت و...! این تغییر فازی که در رهبران غرب و رسانههایشان درباره شورش واگنر بهوجود آمده، در جریانهای غربگرای کشور خودمان نیز مشهود است که همه، به شکلی نشانههایی از سرشکستگی، ناکامی و یاس دارد!
ولادیمیر پوتین رئیسجمهور ۷۰ ساله روسیه که در دوران جوانی عضو کا گ ب و از افسران اطلاعاتی شوروی بود، از زمان آغاز جنگ اوکراین تاکنون توانسته است، از دو اَبَربحران بهخوبی عبور کند. یکی جلوگیری از بروز بحران اقتصادی و دیگری بحرانهای اجتماعی حاصل از جنگی به بزرگی جنگ اوکراین که در آن شاید چیزی بالغ بر ۴۰ کشور به اشکال گوناگون و پیچیده مشارکت دارند.
یکی از دلایل مهمی که شاهد عدم بروز بحران در روسیه شده، دست نخورده ماندن اقتصاد و معیشت مردم است. البته یک دلیل مهم دیگر هم وجود دارد و آن «اتحاد» مثال زدنی است که بین مردم، احزاب و جریانهای سیاسی این کشور در چنین شرایطی شکل میگیرد. به نظر میرسد جامعه روسیه به این پختگی و فهم سیاسی رسیده که وقتی با دشمن مشترکی مواجه میشوند، اختلافات را کنار بگذارند.
این اتحاد بهویژه در میان جریانهای سیاسی روسیه و در ماجرای شورش واگنر، بهخوبی نتایج خود را نشان داد و به پوتین در جمع کردن غائله واگنر کمک زیادی کرد. دقیقا همین اتحاد و همراهی مردم با نظام سیاسی حاکم بود که در کودتای ۲۰۱۶ ترکیه، به داد اردوغان رسید.