سرخ کنهای هواپز دستگاه نسبتا جدیدی هستند که به عنوان جایگزینی برای سرخ کنهای معمولی طراحی شده اند. چند راه وجود دارد که سرخ کردن هوا میتواند بر محتوای غذایی غذا تأثیر بگذارد و خطر ابتلا به سرطان را تحت تأثیر قرار دهد. سرخ کنهای هواپز از روغن کمتری استفاده میکنند - که نیاز به گرم کردن مجدد روغن را ندارد - ممکن است بر میزان آکریل آمید - مواد شیمیایی که به عنوان سرطان زاهای گروه ۲A طبقه بندی میشوند - که تولید میشوند تأثیر بگذارد.
اما علیرغم مزایای بالقوه، مهم است که به خاطر داشته باشید که نوع غذایی که میخورید ممکن است از بسیاری جهات مهمتر از نحوه تهیه آن باشد.
هوا پز در سال ۲۰۱۰ به عنوان جایگزینی برای سرخ کردن در دسترس قرار گرفتند. از آنجایی که بسیاری از مردم از غذاهای سرخ شده لذت میبرند، توانایی تهیه غذاهایی که با وجود استفاده از روغن کمتر ترد بودند، به افزایش سریع محبوبیت آنها منجر شد، حتی اگر زمان پخت طولانیتر باشد.
هنگامی که به مزایا یا معایب بالقوه یک روش پخت و پز نگاه میکنیم، درک دقیق نحوه گرم شدن غذا مفید است.
سرخ کنهای هواپز با سرخ کنهای معمولی تفاوت دارند، زیرا اساساً یک اجاق همرفتی هستند. برای گرم کردن غذا، دستگاه از یک فن برای گردش قطرات ریز روغن و هوای داغ در اطراف غذا استفاده میکند. تردی که حاصل میشود به دلیل خارج شدن مایع از غذا در این فرآیند است.
سرخ کردن هواپز و سرخ کردن معمولی در مقدار روغن مصرفی متفاوت هستند. استفاده از روغن (مخصوصاً روغن دوباره گرم شده) نگرانیهایی را در مورد سلامتی ایجاد میکند. با این حال، زمان پخت طولانیتر ممکن است منجر به افزایش تشکیل مواد سرطانزا نیز شود. ما به فاکتورهای مختلفی که باید هنگام توزین سرخ کردن با هوا به عنوان یک روش پخت در نظر بگیریم، نگاهی خواهیم انداخت.
در حالی که تصور میشود برخی از روغنها سالمتر از سایرین هستند، مصرف بیش از حد هر نوع روغنی میتواند ناسالم باشد.
روغنها و چربیها کالری دارند. دریافت کالری اضافی میتواند منجر به چاقی شود. با افزایش نرخ چاقی در ایالات متحده، ارتباط آن با سرطان آشکارتر شد. افزایش نرخ چاقی در پی افزایش بروز برخی سرطانها در جوانان احساس میشود.
در حال حاضر اضافه وزن یا چاقی یک عامل خطر برای ۱۳ نوع مختلف سرطان در نظر گرفته میشود.
مولتیپل میلوما
سرطان سینه پس از یائسگی
مری
تیروئید
پانکراس
رحم
کلیهها
تخمدانها
کولون
رکتوم
کبد
کیسه صفرا
معده
به طور کلی، هنگام پخت و پز با سرخ کن هواپز، روغن بسیار کمتری نسبت به سرخ کن معمولی نیاز است. گاهی اوقات فقط به مقدار کمی اسپری روغن برای پخت و پز نیاز است و وقتی به هواپز اضافه میشود، حتی ممکن است یک قاشق چای خوری کافی باشد.
در یک مطالعه، پختن سیب زمینی سرخ کرده با سرخ کن هواپز ۷۵ درصد چربی کمتری نسبت به سیب زمینی سرخ شده با سرخ کردن داشت.
یکی از نگرانیهایی که در مورد هر روش پخت و پز وجود دارد، تشکیل مواد سرطانزا در فرآیند پخت و پز است، مانند آکریل آمید و آنهایی که با حرارت دادن مکرر روغنها تولید میشوند.
هنگامی که روغن پخت و پز دوباره گرم میشود (به عنوان "روغن مورد استفاده حرارتی" یا "روغن پخت و پز مکرر حرارت داده میشود"، منجر به تجزیه مواد هیدرولیز شده، اکسید شده، پلیمریزه شده و ... و همچنین هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقهای (PAHs) میشود. مطالعاتی که بروز سرطان باعث نگرانی در مورد روغنهای گرم شده مجدد میشود.
در فست فودها و همچنین در برخی خانه ها، روغن در سرخ کن عمیق اغلب برای کاهش هزینه استفاده مجدد میشود. در برخی کشورها (مانند فرانسه، اتریش، ژاپن، فنلاند و سایرین)، تعداد محصولات تجزیه شده در روغن (و از این رو، تعداد دفعاتی که ممکن است روغن دوباره گرم شود) تنظیم میشود.
مشخص شده است که استنشاق و بلع روغنهای استفاده مجدد منجر به تعدادی از تغییرات در سلولها (مانند آسیب کروموزومی) میشود که با سرطان مرتبط است. مروری بر مطالعات نیز روغن پخت مجدد گرم شده را با سرطانهای سینه، ریه، روده بزرگ و پروستات مرتبط دانسته است.
مصرف غذاهای پخته شده در این روغنها ممکن است باعث استرس اکسیداتیو شود. استرس اکسیداتیو، به نوبه خود، ممکن است منجر به آسیب در DNA سلولها شود که به طور بالقوه میتواند به توسعه سرطان (انکوژنز) کمک کند.
روغن دوباره گرم شده علاوه بر اینکه یک عامل خطر احتمالی برای سرطان است، ممکن است برای کسانی که قبلاً به سرطان مبتلا شده اند نیز نگران کننده باشد.
محققان به پتانسیل روغنی که به طور مکرر دوباره گرم میشود برای ترویج رشد و گسترش (متاستاز) سرطان سینه در موشها بررسی کردند. مشخص شد موشهایی که با روغن گرم شده مجدد تغذیه شده بودند، احتمال بیشتری داشت که تومور سینه آنها به ریه هایشان il سرایت کند. در حالی که تفاوتهای زیادی بین موشها و انسانها وجود دارد و ما نمیدانیم روغن استفاده مجدد چه تأثیری ممکن است در زنان مبتلا به سرطان سینه در مراحل اولیه داشته باشد، برخی از پزشکان توصیه میکنند که زنان مبتلا به سرطان سینه تا زمانی که بیشتر در این رابطه بدانیم، قرار گرفتن در معرض روغنهای آشپزی گرم شده را به حداقل برسانند.
در یک مطالعه متفاوت، محققان به تأثیر روغن دوباره گرم شده بر التهاب روده بزرگ و تشکیل تومور در موشها پرداختند. موشهایی که با روغن گرم شده مجدد تغذیه شده بودند، هم التهاب را افزایش دادند و هم تشکیل تومور را در روده بزرگشان افزایش دادند. همانند مطالعه سرطان سینه، یافتههای موشها لزوماً به انسان تعمیم داده نمیشود، اما ممکن است مقداری احتیاط لازم باشد.
خوشبختانه همانطور که قبلا ذکر شد، سرخ کنهای هوا امکان استفاده از روغن بسیار کمتری را فراهم میکنند و نیاز به گرم کردن مجدد روغن قبلی را کاهش میدهند.
آکریل آمیدها مواد شیمیایی هستند که در واکنش بین اسید آمینه آسپاراژین و قندها هنگام پختن نشاسته (مانند سیب زمینی سرخ کرده) در دمای بالا ایجاد میشوند.
در حال حاضر، آکریل آمید به عنوان سرطانزای گروه ۲A برای انسان در نظر گرفته میشود، اگرچه مطالعات اخیر نگرانی کمتری در مورد این مواد ایجاد کرده است. اکثر مطالعات در نشان دادن ارتباط بین آکریل آمید و سرطانها شکست خورده اند، به استثنای برخی از افزایش خطر احتمالی سرطانها از جمله:
کلیه
رحم
سرطانهای تخمدان
از آنجایی که سرخ کنهای هواپز به زمان پخت طولانی تری نسبت به سرخ کنهای معمولی نیاز دارند، نگرانیهایی وجود داشت که محتوای آکریل آمید غذاها در محصولات پخته شده با سرخ کن هواپز بیشتر باشد.
یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ که در مورد سرخ کردن با هوا (گوشت نان مرغ) انجام شد، نشان داد که سرخ کردن هوا میتواند میزان آکریل آمید تشکیلشده را در مقایسه با سرخ کردن عمیق کاهش دهد. سرخ کردن هوا نیز منجر به تشکیل کمتر هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقهای شد.
برای کسانی که نگران هستند، یک مطالعه متفاوت نشان داد که گرم کردن سیب زمینی سرخ شده با محلولی از اسید سیتریک، گلیسین، لاکتات کلسیم، کلرید سدیم (نمک خوراکی) و ویتامین B۲ (اسید نیکوتینیک)، ترکیباتی که در بسیاری از مواد منجمد فرانسوی وجود دارد. محصولات سیب زمینی سرخ شده، تشکیل آکریلامید را تا ۹۰% کاهش داد
محققان چند نگرانی دیگر برای سلامتی مطرح کردهاند که ممکن است بر نقش سرخ کنهای هوا در مورد خطر ابتلا به سرطان تأثیر بگذارد یا نه.
مسمومیت غذایی در ایالات متحده بسیار رایج است، و با هر روش پخت و پز، مهم است که به خطر نسبی آن توجه شود. در ایالات متحده، سالانه حدود ۴۸ میلیون نفر در معرض مسمومیت غذایی قرار میگیرند که منجر به بستری شدن ۱۲۸۰۰۰ نفر و مرگ ۳۰۰۰ نفر میشود.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ خطر مسمومیت غذایی (استفاده از کوکتل سالمونلا در نوارهای مرغ سوخاری منجمد) را که در سرخ کن هوا، سرخ کن عمیق، اجاق توستر و اجاق معمولی پخته شده بود، مقایسه کرد. در حالی که سرخ کردن عمیق در از بین بردن باکتری موثر بود، هر دو سرخ کن و توستر عملکرد ضعیفی داشتند. معنای این امر در سطح عملی این است که دستورالعملهای پخت ارائه شده روی بستهبندی سرخکنهای عمیق ممکن است برای جلوگیری از مسمومیت غذایی در هنگام تهیه غذا با سرخ کردن هوا کافی نباشد.
دمای بالای مورد استفاده برای پختن ماهی در سرخ کن هواپز با تشکیل محصولات اکسیداسیون کلسترول (COP) مرتبط است. COPها به نوبه خود با بیماری قلبی و برخی بیماریهای مزمن دیگر مرتبط هستند.
در حالی که این موضوع کمی نگران کننده است، مشخص شد که اضافه کردن مخلوط ادویهها به ماهی قبل از پخته شدن (ترکیبی از جعفری و پیازچه بهترین بود) به طور قابل توجهی باعث کاهش تولید COP در طول سرخ کردن با هوا شد.
برخی از افراد نتیجه سرخ کردن در هواپز را ترجیح میدهند، زیرا ممکن است غذاها در ترد باشند (برعکس، به عنوان مثال، سرخ کردن تابه). برخی نیز ممکن است ترجیح دهند که طعم غذا کمتر چرب باشد.
به طور کلی، در مقایسه با سرخ کردن، هواپز گزینه سالم تری است، زیرا غذای طبخ شده در هواپز کالری کمتری دارد، منجر به التهاب کمتری میشود و به طور بالقوه خطر ابتلا به بیماریهای مزمن را کاهش دهد.
هواپز واقعا میتواند یک وسیله روزمره باشد. هواپزها با چرخش سریع هوای گرم غذا را میپزند و دمای یکنواخت تری نسبت به اجاقهای معمولی خانگی حفظ میکردند.
چند راه وجود دارد که سرخ کردن هوا میتواند بر محتوای غذایی غذا تأثیر بگذارد و خطر ابتلا به سرطان را تحت تأثیر قرار دهد. سرخ کنهای هوا از روغن کمتری استفاده میکنند - که نیاز به گرم کردن مجدد روغن را ندارد - و ممکن است بر میزان آکریل آمید - مواد شیمیایی که به عنوان سرطانزاهای گروه ۲A طبقهبندی میشوند، تاثیر بگذارد.
منبع: سلامت نیوز