کیهان نوشت: معاون وزیر خارجه در دولت اصلاحات ادعا کرد: دولت متوجه شد بدون سیاست خارجی نمی‌شود مملکت را اداره کرد.
محمد صدر، در گفت‌وگویی درباره توافق بین ایران و عربستان گفت: تا قبل از دولت اصلاحات رقابت بین ایران و عربستان خصمانه بود، اما در این دولت تبدیل به رقابتی دوستانه شد. متاسفانه در دولت آقای احمدی‌نژاد با توجه به آن سیاست‌های جنجالی تمام دستاورد‌های جمهوری اسلامی ایران چه در زمینه سیاست خارجی و چه در زمینه اقتصادی و اجتماعی از بین رفت و از آن موقع دوباره این رقابت دوستانه به رقابت خصمانه تبدیل شد. اگرچه روابط حالتی عادی داشت، اما کاری که افراطیون ایران در دولت آقای روحانی انجام دادند و به سفارت عربستان حمله کردند کار را به جایی رساند که روابط قطع شد.
وی افزود: متاسفانه آن برخوردی که باید می‌شد انجام نگرفت و عربستان احساس کرد افراطیون در ایران سرکار آمدند و به همین خاطر آنها هم در جهت خصمانه کردن رقابت حرکت کردند. در دولت جدید در ابتدا قضایای سیاست خارجی درک نمی‌شد، ولی به مرور زمان به این نتیجه رسیدند که بدون سیاست خارجی نمی‌شود مملکت را اداره کرد. من این توافقی را که انجام شده عمل مثبتی می‌دانم و امیدوار هستم دریچه‌ای برای گشایش در‌های سیاست خارجی باشد و به طرفی برویم که تعامل با جهان در سیاست دولت قرار بگیرد تا ان‌شاءالله مسائل دیگری هم که داریم حل شوند.
صدر درخصوص اینکه آیا این توافق به احیای برجام کمک می‌کند، خاطرنشان کرد: احیای برجام نمی‌تواند به این قضیه ارتباط داشته باشد درواقع به تصمیم‌گیری دولت و حاکمیت ایران ارتباط دارد. ایران اگر تصمیم بگیرد استراتژی خود را عوض کند و تندروی‌ها کنار گذاشته شود مسئله برجام هم پیش خواهد رفت.
وی در عین حال تاکید کرد: شروع این توافق را شروع یک تحول در سیاست خارجی جمهوری اسلامی می‌بینم که می‌تواند برجام، FATF و تعامل با جهان را به‌دنبال داشته باشد.
اظهارات عجیب و غرض‌ورزانه این فعال اصلاح‌طلب به‌گونه‌ای است که طرف عربستانی را در موقعیت اعتدال و میانه‌روی! نشانده و طرف ایرانی را متهم به تندروی کرده و حال آنکه مواضع رادیکال، غربگرا و خصمانه طرف سعودی ظرف چند دهه گذشته، علت عمده اختلال در روابط همسایگی بوده است.
عجیب‌تر این که صدر، در ماجرای برجام هم تلویحا حق را به طرف عهدشکن و زورگو و دغلکار آمریکایی می‌دهد و خواستار تغییر استراتژی ایران و کنار گذاشتن تندروی می‌شود.
نکته سوم، این ادعاست که «دولت متوجه شد بدون سیاست خارجی نمی‌شود مملکت را اداره کرد»! این ادعای کسی است که دولت مورد حمایت وی به مدت هشت سال سیاست خارجی و اقتصاد کشور را معطل نگاه تک‌بعدی، یکطرفه و التماسی نسبت به آمریکا و سه کشور اروپایی کرد و فرصت‌های جهانی و منطقه‌ای دیپلماسی و تجارت را از بین برد. در مقابل، دولت رئیسی بود که بسیاری از بن‌بست‌های ایجاد شده یا روابط راکد با بسیاری از کشور‌ها را برطرف کرد و دیپلماسی فعال و تنوع‌گرا را به نمایش گذاشت.
