پرندگان مومیایی شده قبلاً توسط مصریان باستان به عنوان قربانی برای خدایانی مانند هوروس، رای و توت دفن می‌شدند.
به گزارش خبرآنلاین، در حقیقت، میلیون‌ها پرنده سلاخی شده در کنار مومیایی‌های مصری دفن شدند. اما تا این لحظه مشخص نبود که آیا این پرندگان مانند گربه‌ها اهلی شده اند یا حیوانات وحشی هستند. در فرهنگ مصر باستان، پرندگان اهمیت بسیار مهمی داشتند.
یکی از شناخته شده‌ترین نماد‌های مصر باستان پرنده مصری است. به عنوان نمادی برای زندگی پس از مرگ و تولد دوباره و همچنین مکانی برای رفتن روح عمل می‌کرد. مصریان معتقد بودند که پس از مرگ، روح یک فرد توسط پرنده‌ای ربوده می‌شود و به اوزیریس بر تخت او می‌پیوندد.
این نماد همچنین به عنوان نمادی قوی از الهه نخبت عمل می‌کند که اغلب با تاج یا روسری ساخته شده از پرندگان مصری نشان داده می‌شد.
بر اساس مطالعات اخیر که ترکیب شیمیایی این پرندگان را مورد بررسی قرار داده است، قبل از حفر لانه‌های خود، آن‌ها حیواناتی رام نشده و وحشی بودند که در طبیعت زندگی می‌کردند. یک جنبه و سوال جالبی که اغلب مطرح می‌شود این است که چگونه مصری‌ها توانستند این همه پرنده را صید کنند؟
این یک بحث شدید است. اگر این پرندگان در مقیاس صنعتی پرورش داده شوند، تأثیر اقتصادی قابل توجهی خواهد داشت، اما اگر شکار شوند، این به معنای بار زیست محیطی عظیمی بر جمعیت پرندگان خواهد بود.
استخوان‌ها و عادات غذایی پرندگان به محققان کمک کرد تا معما را کشف کنند. محققان در موزه تلاقی‌ها در لیون همچنین پوست مومیایی شده ۲۰ پرنده ایبیس و دیگر پرندگان را بررسی کردند.
این رژیم غذایی برای حیوانی که در اسارت نگهداری می‌شود امکان پذیر نبود.
از آنجایی که ابیس‌ها احتمالاً یک جمعیت محلی دائمی در دره نیل بودند، یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که پرندگان شکاری اغلب به خارج از آن منطقه می‌رفتند. با این حال، آن‌ها در جستجوی غذا بیشتر از مصری‌هایی که حیوانات را مومیایی می‌کردند، این کار را انجام می‌دادند.
بقایای پرندگان در مراحل مختلف زندگی نیز توسط محققان کشف شد که نشان می‌دهد آن‌ها به نوعی در اسارت بزرگ شده اند. در برخی از متون آن عصر نیز به این عمل اشاره شده است.
با این حال، شواهدی مبنی بر شکار پرندگان وحشی در هنر مصر باستان وجود دارد و یک تحقیق در سال ۲۰۱۹ این فرضیه را مطرح کرد که آن‌ها پرندگان مهاجری بودند که برای مدت کوتاهی رام شدند.
طبق آخرین مطالعه، این پرندگان وحشی بودند.
با توجه به این واقعیت که مصری‌ها میلیون‌ها گونه شکارچی و ابیس را صید کردند، کارشناسان به این نتیجه رسیدند که آن‌ها یک شبکه شکار پیشرفته داشتند.
