(ویدئو) آخرین غارنشینان

در داخل یک خانه گلی با نور کم که در میان کوه سنگی در پادشاهی لسوتو قرار دارد، ماموتونوسی نتفانه ۶۷ ساله، گرد و غبار پوست یک حیوان را می‌گیرد.

به گزارش فرار، خانواده او در میان معدود خانواده‌هایی هستند که هنوز در غار‌های کومه زندگی می‌کنند، یک مکان میراثی در شمال لسوتو، که برای اولین بار حدود ۲۰۰ سال پیش توسط قبایل محلی که به دنبال سرپناهی از درگیری و آدم‌خواری بودند، اشغال شد.

نتفانه به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: زندگی خوب است، ما سبزیجات خودمان را می‌کاریم و هر زمان که بخواهم می‌توانم دعا کنم.

بیش از ۱۸۰۰ متر بالاتر از سطح دریا، حدود ۵۰ کیلومتر از ماسرو، پایتخت لسوتو این سکونتگاه توسط مراتع بایر احاطه شده است، جایی که چوپانانی که پالتو‌های پشمی بلند به تن دارند در مه صبحگاهی، گاو‌ها را می‌چراند.

در داخل غار یک فرنی ذرت سنتی به نام پاپا، در یک دیگ چدن سیاه روی آتش هیزم می‌جوشد. این غار به چند خانه گرد تقسیم شده است که در مقابل سنگ بازالت قرار گرفته اند.

گذرگاه‌های باز که به اندازه‌ای بلند هستند که شخص بتواند از آن عبور کند، به‌عنوان دروازه‌ها عمل می‌کنند. دیوار‌ها و کف‌ها از ترکیبی از گل و کود ساخته شده اند که نیاز به نگهداری منظم دارند.

در داخل اقلام اولیه از جمله گلدان، سطل‌های پلاستیکی برای ذخیره آب و یک پوست گاو برای تخت وجود دارد.

کابلو کومه ۴۴ ساله که از نسل اولین افرادی است که در غار‌ها ساکن شدند و این مکان به نام آن‌ها نامگذاری شده است، می‌گوید: برق و یخچال وجود ندارد، اما اینجا خانه ماست، تاریخ ماست.

این غار‌ها در قرن نوزدهم، زمانی که درگیری و خشکسالی شدید منطقه را ویران کرد، به مخفیگاهی برای اعضای قبایل باسیا و باتاونگ تبدیل شد.

مبلغان مسیحی که در آن زمان به منطقه سفر می‌کردند، گزارش دادند که برخی از گروه‌ها برای زنده ماندن به آدم خواری متوسل شدند، زیرا ذخایر دام و غلات کاهش یافت.

در این دوره بود که لسوتو به عنوان یک موجودیت واحد ظهور کرد، زیرا سوتو، بزرگترین گروه قومی منطقه، برای مبارزه با مهاجمان زولو و مهاجران اروپایی متحد شدند.

امروزه بیشتر جمعیت دو میلیون نفر این کشور از طریق کشاورزی امرار معاش زندگی می‌کنند.

ساکنان غار‌های کومه ذرت، سورگوم و لوبیا می‌کارند و مرغ و گاو پرورش می‌دهند.

سالمندان کمک هزینه دولتی دریافت می‌کنند، در حالی که دیگران با نشان دادن خانه‌های خود به گردشگران پول در می‌آورند.