یک دستاورد علمی شگفت انگیز درباره افرادی با چهره‌های مشابه

فرارو- مانل استلر، نویسنده ارشد موسسه تحقیقات لوسمی جوزپ کارراس در بارسلونا، اسپانیا می‌گوید: «مطالعه ما با نشان دادن اینکه افرادی که چهره‌های بسیار شبیه به هم دارند، ژنوتیپ‌های مشترکی دارند، در حالی که در سطوح اپی ژنوم و میکروبیوم ناسازگار هستند، بینشی نادر در مورد شباهت انسان ارائه می‌کند.»

به گزارش فرارو به نقل از راهنماتو، با گسترش شبکه جهانی وب و امکان تبادل تصاویر انسان‌ها در سرتاسر سیاره، تعداد افرادی که به صورت آنلاین به عنوان دوقلو یا دوقلو‌های مجازی شناسایی شده اند، اما از نظر ژنتیکی به هم مرتبط نیستند، افزایش یافته است. در مطالعه جدید، استلر و تیم تحقیقاتی او تصمیم گرفتند تا در سطح مولکولی، انسان‌های را که به طور عینی ویژگی‌های صورت مشترک دارند، به صورت تصادفی بررسی کنند.

برای انجام این کار، آن‌ها از عکاس مشهور فرانسوا برونل کمک گرفتند. او یک هنرمند کانادایی است که از سال ۱۹۹۹ در سراسر جهان تصاویری از شباهت‌های انسان‌ها گرفته است. دانشمندان با استفاده از سه الگوریتم مختلف تشخیص چهره، یک معیار عینی از شباهت را برای این افراد تعیین کردند.

تیم تحقیقاتی سپس این برخی از این همسان‌ها را پیدا کرد تا یک پرسشنامه جامع بیومتریک و سبک زندگی را تکمیل کنند و در ادامه DNA بزاق آن‌ها را برای تجزیه و تحلیل مولتیومیک بررسی کردند.

استلر می‌گوید: «این مجموعه منحصربه‌فرد از نمونه‌ها به ما این امکان را می‌دهد تا بررسی کنیم که چگونه ژنومیک، اپی ژنومیک و میکروبیومیک می‌توانند به شباهت انسان کمک کنند».

به طور کلی، نتایج نشان داد که این افراد ژنوتیپ‌های مشابهی دارند، اما در متیلاسیون DNA و مناظر میکروبیوم متفاوت هستند. نیمی از جفت‌های شبیه به هم توسط هر سه الگوریتم خوشه‌بندی شدند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان داد که ۹ مورد از این ۱۶ جفت بر اساس ۱۹۲۷۷ پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی مشترک در کنار هم قرار گرفتند.

علاوه بر این، ویژگی‌های فیزیکی مانند وزن و قد، و همچنین ویژگی‌های رفتاری مانند سیگار کشیدن و تحصیلات، در جفت‌های شبیه به هم مشابه بودند. در مجموع، یافته‌ها نشان می‌دهند که تنوع ژنتیکی مشترک نه تنها به ظاهر فیزیکی مشابه مربوط می‌شود، بلکه ممکن است بر عادات و رفتار مشترک نیز تأثیر بگذارد.

استلر می‌گوید: «ما بینشی منحصر به فرد از ویژگی‌های مولکولی ارائه کردیم که به طور بالقوه بر ساختار چهره انسان تأثیر می‌گذارد. ما معتقدیم که این عوامل تعیین کننده با هر دو ویژگی فیزیکی و رفتاری که انسان را تشکیل می‌دهند، مرتبط باشد.» این یافته‌ها ممکن است پایه‌ای مولکولی برای کاربرد‌های آینده در زمینه‌های مختلف مانند زیست پزشکی، تکامل و پزشکی قانونی ارائه دهند.

استلر می‌گوید: «این نتایج می‌تواند در پزشکی قانونی منجر به بازسازی چهره مجرم از روی DNA شود و در تشخیص ژنتیکی نیز تنها با استفاده از عکس چهره بیمار، به سرنخ‌هایی در مورد اینکه چه ژنومی دارد، برسیم».

منبع: راهنماتو