آیا پوشیدن دامن به‌زودی میان مردها رایج می‌شود؟

نگاهی به دنیای خبرها نشان می‌دهد بر شمار مردانی که (از سوپراستارهای هالیوود و ستاره‌های موسیقی گرفته تا آدم‌های معمولی اطراف ما) به تدریج شلوارهای خود را کنار می‌گذارند و به سراغ دامن می‌روند، افزوده شده است.

به گزارش یورونیوز، یکی از آخرین موارد در این موضوع، برد پیت بازیگر ۵۸ سالۀ آمریکایی بود که در مراسم ویژۀ نمایش جدیدترین فیلمش «قطار گلوله» در برلین، چیزی شبیه به «کیلت» یا همان دامن مردانۀ اسکاتلندی‌ها را پوشید و وقتی علت را از او پرسیدند، گفت که می‌خواهد «نسیم» را احساس کند.

لی موران، از کارکنان شرکت تخلیه زباله‌های شهری در بریتانیا نیز مثالی دیگر از این مردان است که نه روی فرش قرمز، بلکه برای انجام وظیفۀ روزانه‌اش در سطح شهر ترجیح داد با «کیلت» سر کار حاضر شود.

او که به دلیل «ایمنی و نگرانی‌های بهداشتی» از پوشیدن شلوارک در زمان کار منع شده بود، برای افزایش سطح تحملش در مقابل گرمای شدید دامن را انتخاب کرد.

جی مک‌کاولی، مدرس تاریخ و مطالعات فرهنگی در دانشگاه هنر لندن معتقد است که این کار چندان ساده نیست.

به نظر او دامن پوشیدن مردان در مراسم‌هایی همچون مت گالا، با هدف جلب توجه افکار عمومی انجام می‌شود اما فرای چنین مراسم‌هایی، همچنان یک جریان قوی فرهنگی حاکم است که بر نحوۀ پوشش مردان و انتخاب‌های آنها تاثیر می‌گذارد.

او می‌افزاید اگرچه طی سال‌ها برخی تغییرات در فرهنگ پوشش مردان و زنان دیده می‌شود و در جریان است، اما نباید فراموش کرد که همچنان در این موضوع «تابوهایی» وجود دارد.

به همین دلیل است که تغییرات «رادیکال» نیستند و مثلا در این حد هستند که دیگر داشتن کت ویژۀ شام به عنوان یک لباس رسمی مردانه، دیگر اجباری نیست؛ و باز به همین دلیل است که لباس‌های «آوانگاردی» که طرح آنها روی جلد مجلات چاپ می‌شوند یا مدل‌ها در فشن شوها می‌پوشند را مردم در خیابان‌ها نمی‌پوشند.

با این وجود به نظر او چنین طراحی‌های نوینی برای لباس‌ها را نیز نباید بی‌معنی دانست و می‌توان آنها را نوعی مقاومت یا اعتراض نمادین به مقرراتی تفسیر کرد که بر لباس پوشیدن افراد آنهم بر اساس جنسیت آنها حاکم است.

برد پیت با پوشیدن دامن در مراسم فرش قرمز فیلم Bullet Train در آلمان مرکز توجه قرار گرفت

مردانگی و لباس در طول تاریخ

نگاهی به پوشش مردان و زنان اروپا در طول تاریخ نشان می‌دهد که آنچه امروز به طور مثال به عنوان لباس زنانه استفاده می‌شود، لزوما از همان ابتدا برای زنان طراحی نشده بود.

نمایشگاه «مدهای مردانه» که در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن برگزار شد، گواهی بر این ادعا است. بازدیدکنندگان با کمال شگفتی دریافتند که اولا در گذشته از رنگ‌های شادی مانند صورتی به وفور در لباس‌های شیک مردان استفاده می‌شده و ثانیا بسیاری از لباس‌های زنانۀ معاصر تحت تأثیر لباس‌های مردانۀ قدیمی طراحی شده‌اند.

جاستین بنگری، مدرس تاریخ در دانشگاه لندن نیز به دیگر آثار فرهنگی روی آوردن مردان مشهور به لباس‌های زنانه اشاره می‌کند؛ از جمله تاثیر این رفتار روی پذیرش مردمانی از دیگر جوامع جنسی.

او می‌گوید: «تاریخ فوق‌العاده‌ای که از تنوع و سیالیت جنسی و جنسیتی وجود دارد، باید این را به ما بیاموزد که واقعا لازم نیست افراد، چه مشهور و چه غیرمشهور، برای معرفی خود از همان برچسب‌هایی استفاده کنند که ما برایشان انتخاب و به آنها تحمیل کرده‌ایم.»

جی مک‌کاولی نیز با تایید این نظر، به لباس‌های هری استایلز خواننده و بازیگر بریتانیایی اشاره می‌کند و می‌گوید وقتی به طرفداران استایلز (که عمدتاً زنان جوان هستند) نگاه کنیم، می‌بینیم که این ظاهر ملایمی که او به‌عنوان یک شخصیت جذاب از مردانگی نشان می‌دهد، چقدر به تغییر نگرش‌ها نسبت به جامعۀ دگرجنس‌گرایان کمک کرده است.