می‌ترسیدند من هم بشوم سعید ملایی

محمد بریمانلو خودش را اصلی‌ترین قربانی در پرونده تعلیق فدراسیون جودو می‌داند. چهره مطرح حال حاضر تیم ملی جودو که چندی پیش توانست سهمیه المپیک توکیو را از مسابقات قاره‌ای کسب کند، با محرومیت این رشته از میادین بین‌المللی، دیگر شانسی برای شرکت در بازی‌های المپیک ندارد.

او سال‌ها برای جودوی ایران زحمت کشید تا حضور در بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا را تجربه کند؛ اما حالا باید ناباورانه روی این قضیه چشم هم بگذارد. این، ولی همه دلخوری‌های بریمانلو نیست؛ او بیشتر از اینکه از تعلیق جودو ناراحت باشد، از کم‌لطفی و بی‌توجهی مسئولان ارشد ورزش کشور نا‌آرام است؛ مسئولانی که گوش به فرمان آن‌ها بود تا با اطاعت از دستوراتشان، کمترین گزندی به جودوی ایران وارد نشود. نفر سوم بازی‌های آسیایی جاکارتا، اما می‌گوید از الان به بعد هیچ ملاحظه‌ای را در قبال مقامات به خرج نمی‌دهد و اگر شرایط برایش مهیا شود، در کشور‌های اروپایی مبارزه می‌کند. گفت‌وگوی او را با «شرق» می‌خوانید.

‌بیشتر از دو هفته است که از تعلیق جودوی ایران می‌گذرد؛ اوضاع و احوال تیم ملی جودو در این مدت چطور بوده است؟

دو، سه روز بعد از اینکه حکم تعلیق آمد، اردوی تیم ملی تعطیل شد و همه به خانه‌هایشان رفتند. قرار بود دوباره تمرینات را تشکیل بدهند، ولی خبری نشد. به هر حال بعد از این اتفاق طبیعی است که اردویی نباشد. بچه‌ها همه دلسرد هستند و انگیزه‌ای برای ادامه‌دادن ندارند. من هم که به بجنورد برگشتم و دارم به صورت انفرادی تمریناتم را انجام می‌دهم.

‌آخر اگر اردویی هم برگزار کنند، فایده‌ای ندارد. وقتی مسابقه‌ای نباشد، اردو برگزار‌کردن دلیلی ندارد.

بله، تقریبا همین‌طور است. مسئله اینجاست که اگر فدراسیون بخواهد اردو هم برگزار کند، کسی تمایلی ندارد در آن شرکت کند. ضمن اینکه ما نمی‌توانیم این توقع را داشته باشیم که با اردو‌گذاشتن، بچه‌ها را در سطح یک خودشان حفظ کنیم. چنین چیزی ممکن نیست. با این شرایط، ما از الان به بعد فقط می‌توانیم مسابقات داخلی را برگزار کنیم. از هر رویدادی که زیرنظر فدراسیون جهانی و آسیایی باشد، محروم هستیم. تنها راهی که وجود دارد تا قدری فضا بهتر شود، این است که فدراسیون رقابت‌های مختلفی را در سطح کشوری برگزار کند که آن هم باز فکر می‌کنم با مشکلاتی همراه باشد. مثلا اگر بخواهیم مسابقاتی را تحت عنوان جایزه بزرگ برگزار کنیم که کیفیت داشته باشد، باید حتما اسپانسر از آن حمایت کند؛ اما وقتی فدراسیون تعلیق است و عملا نمی‌تواند هیچ فعالیتی در سطح بین‌المللی داشته باشد، حضور اسپانسر‌ها هم کمرنگ خواهد بود. واقعا نمی‌دانم قرار است چه اتفاقی برایمان بیفتد.

‌فکر می‌کنم این وسط کسی که بیشتر از همه ضرر کرد، شما بودید؟

متأسفانه بله. این وسط فقط من سوختم. شاید همه خانواده جودو یک‌جور‌هایی از تعلیق فدراسیون صدمه دیدند، ولی هیچ‌کس شرایط من را نداشت، حتی رئیس فدراسیون. من به‌عنوان نفر برتر قاره توانستم سهمیه المپیک را بگیرم، ولی با این اوضاعی که به وجود آمد، اصلا نمی‌دانم چه چیزی در انتظارم هست.

‌فدراسیون جهانی جودو با این اتفاقات سهمیه‌ای را هم که شما برای المپیک توکیو به دست آوردید، حذف کرده است؟

نه، فدراسیون جهانی جودو ورزشکار را تعلیق نمی‌کند. اگر حکم محرومیتی در نظر بگیرتد، برای کشور است نه ورزشکار. من تازگی سایت فدراسیون جهانی را ندیدم، اما تا ۱۰ روز پیش جلوی اسمم نوشته بود که سهمیه المپیک را از طریق قاره گرفته‌ام.

‌یعنی فکر می‌کنید با وجود تعلیق جودوی ایران باز هم شانس دارید که در المپیک شرکت کنید؟

اگر کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) به این قضیه ورود کند، این امکان می‌تواند وجود داشته باشد که من به‌عنوان ورزشکار آزاد در المپیک شرکت کنم. قطعا باید بین مسئولان IOC و کمیته ملی المپیک ایران توافقاتی در این خصوص صورت بگیرد. به هر حال ورزشکاران المپیکی همه زیر نظر IOC هستند و آن‌ها تصمیم آخر را می‌گیرند.

‌از ایران کسی دنبال این نیست تا پیگیر این کار باشد؟

آن‌طور که شنیدم تازه نامه‌نگاری‌هایی انجام شده و فدراسیون به دادگاه بین‌المللی حکمیت ورزش علیه فدراسیون جهانی جودو به خاطر حکم تعلیق شکایت کرده است. اینکه تعلیق فدراسیون ما بخواهد در آستانه المپیک برداشته شود، محال ممکن است. شاید عفوی برایمان در نظر بگیرند، مثلا درباره شخص من ملاحظه‌ای بکنند؛ اما اینکه تعلیق را بردارند، این اتفاق نخواهد افتاد.

‌اگر شما نتوانید در المپیک توکیو شرکت کنید، از ورزش خداحافظی می‌کنید؟

جواب این سؤال را باید مسئولان ورزش بدهند. من در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۹ توکیو شرکت نکردم، فقط به خاطر اینکه احتمال می‌دادند من هم با قرعه اسرائیل مواجه شوم. دو سال در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکردم تا اینکه تک‌سهمیه جودوی ایران را در المپیک توکیو گرفتم. متأسفانه در این مدت هیچ تماس یا پیامی از طرف مسئولان نداشتم که یک قدردانی از من کنند یا پاداشی برایم در نظر بگیرند. از وقتی که خبر تعلیق قطعی فدراسیون جودو را دادند، نزدیک به ۲۰ روز می‌گذرد، ولی هیچ‌کس هنوز نگفته تکلیف من چیست. خودم هنوز بشخصه تصمیم به خداحافظی نگرفته‌ام. فعلا که دو سال دیگر از تعلیق فدراسیون مانده است. اگر شرایط خوب شد و به حالت قبل برگشتیم، شاید تا المپیک بعدی ماندم. برای من مهم این بود که در این المپیک به میدان بروم؛ چراکه همه فاکتور‌ها را داشتم و بدنم آماده بود. من مدال جهانی و بازی‌های آسیایی را گرفتم. در خودم این توانایی را می‌دیدم که به المپیک بروم و آنجا هم مدال بگیرم. مسئولان حتی حقوقی را که حقم هست به من نمی‌دهند. کمیته ملی المپیک در یک سال و نیم گذشته ماهانه پنج میلیون تومان به المپین‌ها به خاطر کسب سهمیه حقوق داده است؛ اما آن را هم به من نداده‌اند.

‌شما تا پیش از اینکه فدراسیون جودو محروم شود، پیشنهاد‌هایی برای لژیونر‌شدن داشتید. الان با این شرایطی که به وجود آمده، نمی‌خواهید به بازی‌کردن در لیگ‌های خارجی فکر کنید؟

بله، من دو سال پیش از ترکیه و بوندسلیگای آلمان پیشنهاد داشتم، ولی به آن‌ها جواب ندادم. قطعا الان اگر پیشنهاد جدیدی شود از آن نمی‌گذرم. آن‌موقع در بوندسلیگا به من ماهانه هزار یورو می‌دادند، ولی به خاطر اینکه وزارت ورزش مخالف بود، قبول نکردم.

‌چرا قبول نکردید؟ لژیونر‌شدن که دیگر ربطی به موافقت یا مخالفت وزارت ورزش ندارد.

به خاطر اینکه نمی‌خواستند یک وقت اتفاق مشابهی مثل سعید ملایی برای من تکرار شود.

‌الان افسوس می‌خورید که بیش از اندازه در قبال وزارت ورزش ملاحظه کردید؟
بله، من واقعا خیلی ملاحظه کردم. متأسفانه از سکوت من یک‌جور‌هایی سوءاستفاده شد

و حرف آخرتان؟

از مسئولان می‌خواهم موضع خودشان را در قبال تعلیق فدراسیون جودو مشخص کنند. به‌راحتی از کنار این تعلیق نگذرند. بگویند حداقل برای من که نفر مطرح حال حاضر جودوی ایران بودم و همه‌جوره به تصمیمات آن‌ها احترام گذاشتم، چه برنامه‌ای دارند. حداقل حق و حقوقم را پرداخت کنند.