شهروند آنلاین نوشت: یکی از افرادی که در مدت دستوپنجه نرمکردن علی انصاریان با ویروس کرونا نامش بر سر زبانها افتاد، دکتر محمدرضا هاشمیان پزشک معالج او بود. این پزشک کارکشته که متخصص ICU است، حالا بعد از درگذشت این پیشکسوت ارزنده هم مورد هجمههای سنگینی در فضای مجازی قرار گرفته است.
در چنین شرایطی و چند روز بعد از درگذشت انصاریان دکتر هاشمیان در یک لایو اینستاگرامی ناگفتههایی را درباره بیماری انصاریان بر زبان آورد که بخشی از آن را در ادامه میخوانید:
دکتر هاشمیان صحبتهایش را این گونه شروع کرد: «بحث این است که بیمار (انصاریان) به عنوان یک ورزشکار چرا باید به آیسییو برود؟ چرا باید علی انصاریان به ICU برود؟ اگر او آمده سیتیاسکنی که نشان دادم چرا حاشیهساز شد؟ همه حرفهایهای کووید-۱۹ بعد از آن گفتند چقدر درگیری ریههای انصاریان زیاد است. من هم گفتم با درگیری بسیار شدید ریه مواجه هستیم.»
او ادامه میدهد: «کسی که ۱۰، ۱۱ روز دیر مراجعه میکند و سهلانگاری صورت گرفته است. درمان اختصاصی هم نگرفته بود. عدد درگیری ریه علی انصاریان اصلا معمول نبود. کلیه و کبد او هم افت کرده بود. تلاش کردیم وضعیت او را بهبود ببخشیم تا بتواند بعضی داروها را از طریق کلیهاش دفع کند.»
پزشک معالج انصاریان در ادامه افشا میکند که با درخواست دوستانش و برای کمک به وضعیت این پیشکسوت فوتبال وارد ماجرا شده است: «بعد از یکی دو روز پزشک معالج او تماس گرفت و گفت، چون شرایط انصاریان از نظر تنفسی بدتر شده و همه ریه درگیر است باید در ICU بستری شود و احتیاط را بالاتر ببریم. از من خواستند که پزشک معالج انصاریان باشم. من هم استقبال کردم، چون درمان هر مریضی حال آدم را بهتر میکند. از طرفی میناوند حالش بد بود و قبول کردم که بالای سر انصاریان باشم.»
او در بخش دیگری به وضعیت نه چندان مساعد انصاریان در طول دوران درمان اشاره میکند: «وضعیت انصاریان از زمانی که من او را دیدم تا انتها اکسیژن خونش هیچ وقت نرمال نبود. فقط در زمان دمرخوابیدن اکسیژن بالا میآمد. بدون ماسک اکسیژن حتی نمیتوانست درست اکسیژن دریافت کند و نفس بکشد. ما از پیشرفتهترین سیستم استفاده کردیم. ظرف ۴۸ ساعت به من گفتند یک آپشن بالاتر برویم و از مسیح دانشوری درخواست کردم که درخواست جدیدترمان را بیاورند تا بیمار بتواند بهتر تنفس کند. این اتفاق افتاد و مجهز شدیم. با این سیستم توانستیم اکسیژن خون علی انصاریان را حفظ کنیم. روزهایی شد که بدون ماسک واقعا دچار مشکل میشد. ما به او انرژی میدادیم که چیزی نیست و اگر ۱۰ روز مقاومت کنی، درمان میشوی.»
او افزود: «جاهایی شد که او نتوانست حتی از روی تخت پایین بیاید. او میگفت دکتر نمیتوانم از تخت پایین بیایم. ما نمیتوانستیم اینها را بگوییم. مردم الان به من خیلی تهاجم میکنند. مردم احساس میکنند علی انصاریانی که ۱۲۰ دقیقه فوتبال بازی کرده چرا باید به این روز بیفتد. آنها تصور میکنند که من آن انصاریان را دیدم، در حالی که من یک فرد کاملا متفاوت را دیدم. ما همه تیمهای پزشکی را در کنارمان داشتیم.»
یکی از موضوعاتی که باعث ناراحتی دکتر هاشمیان شده، بحثی است که گفته میشود خطای او باعث مرگ انصاریان شده است. این پزشک متخصص در اینباره میگوید: «میدانستیم خطا در این نوع درمان شانسی ندارد. میخواستیم نظریات را دریافت کنیم. تمام مسائل در پرونده پزشکی درج شده است. بعضیها میگویند هاشمیان علی انصاریان را کشته است. این چه نحو صحبتکردن است؟ کدام پزشکی وجود دارد که دوست داشته باشد بیماری را بکشد؟»
دکتر هاشمیان همچنین گفت: «متأسف و متأثر هستم از وزارت بهداشت؛ نه تنها در رابطه با علی انصاریان. خیلی وقتها جوانهایی که با کووید فوت کردند، خانوادهشان میگفتند این با پای خودش آمده بود. چرا فوت کرد؟ وزارت بهداشت هیچ وقت شرایطی را مهیا نکرد که در تلویزیون و رسانه ملی حاضر شویم و توضیح بدهیم. فقط گفتند اگر این پزشکها به تلویزیون رفتند، اجازه ندهید صحبت کنند.»
پزشک معالج انصاریان درباره اقدامات معنوی که برای او انجام داده، تأکید کرد: «پزشک معالج وظیفه دارد روحیه مریض را بالا ببرد. آدمی که غرور دارد و شاید ماسک هم دوست نداشته بگذارد. ما این تحمل را به انصاریان دادیم که ماسک بزند. من برای گرفتن ماسک ویژه اکسیژن علی انصاریان گدایی کردم تا بتواند راحتتر نفس بکشد. برای آوردن تجهیزات مسیح دانشوری میدانید چه کارهایی کردم؟ چرا باید این طور با من برخورد شود؟ چه کردم جز اینکه تیمهای مختلف درمانی را جمع کردم و همه بالای سر بیمار بودیم.»
او افزود: «امیدوار جلو رفتیم و تا لحظه آخر امیدمان را قطع نکردیم. ایشان در قید حیات بود، همراهانش میگفتند از بیرون پیام دادهاند که آقای انصاریان فوت کرده است. من ناراحت میشدم. اعصاب ما خرد میشد که چرا این حرف را میزنید؟ مادرش را بالای سر او بردیم که بفهمد زنده است. حیات دارد.»
او درباره حواشی پیشآمده این طور توضیح داد: «نه کسی دنبال مسائل مالی بود. نه دنبال اسم و آبرو بود. فقط دنبال این بودیم که یک انسان شریف، ورزشکار و هنرمند را با این وضعیت ریه برگردانیم. میخواستم سانحه ختم به خیر شود که نشد. خیلی از پزشکانی که احساس داشتند، آمدند. خیلیها نیامدند شاید فکر میکردند اگر بیایند مشکلساز میشود. هر کس خواست با دلش آمد و کمک کرد. امروز اگر ایرادی گرفته میشود، دیگر دیر است. علی انصاریان فوت کرده و زمان گذشته است.»
دکتر هاشمیان همچنین خاطرنشان کرد: «اگر فکر میکنید هر گونه کوتاهی برای علی انصاریان شده، بدانید بیشترین نوع درمان را در کل کشور برای او انجام دادیم. همراهانش میدانند چه کارهایی برایش کردیم. ما دو پرستار برای اولینبار در تاریخ برای انصاریان گذاشتیم. بدانید اگر برای انصاریان مشکل بوده، برای همه فوتیها با شرایط بدتر وجود داشته است.»
این پزشک تأکید کرد: «همه ما ناراحت هستیم. هیچ کس بیشتر از مادر علی انصاریان ناراحت نیست. یک مقدار رفتار آنها را تبعیت کنیم. کمی اجازه بدهیم دور و بر او چگونه میگذرد؟ انصاریان شرایط مناسبی نداشت، نه در بدو ورود و نه وقتی که نیاز به اکسیژن پیدا کرد. این را بدانید این نوع برخورد و بحث در کشور ما نهادینه میشود.»
هاشمیان در بخش دیگری به موضوع هتاکیها اشاره کرد: «این موضوع عدم اعتماد میآورد. فردا درباره خیلیهای دیگر ادامه پیدا میکند. این اتفاق شروع یک واکنش متقابل است. اصلا جالب نیست. من هم از این به بعد اگر بگویند فلان مریض را ببین، به امروز فکر میکنم. چرا باید این همه فحش بشنوم؟ چرا باید نگران باشم؟ من رفتم کمک بکنم نه اینکه پول در بیاورم.»
هاشمیان ادامه داد: «من داور مسابقه فوتبال نبودم؛ من خودم جزوی از این تراژدی هستم. من کنار مریضم بودم. من مدام بالای سر او بودم. من از ویروس جهشیافته نمیترسیدم؟ یک دقیقه میتوانستند بالای سر مریض بایستند؟ سابقه این نوع برخورد در یک کشور را در دنیا ندیدم.»
دکتر هاشمیان در بخش پایانی حرفهایش افزود: «ناراحت نیستم از اینکه وزارت بهداشت آن بلا را سر من آورد و دارو به من نداد. امروز هم از پزشکی که از بیمارستان دیگری تجهیزات و دارو برده، حمایت نمیکنند، ایرادی ندارد. خدایی بالایی سر هست و من خیالم راحت است. وجدانم راحت است. از زندگیام گذاشتم تا شخصی را نجات بدهم، اما نتوانستم. هیچ کدام از ما نتوانستیم این کار را بکنیم. همه کار برای علی انصاریان انجام دادم و چیز بیشتری نداشتم. با این شرایط من هستم و نیاز به آرامش از وزارت بهداشت و جاهای دیگر ندارم. خداوند متعال این صحنهها را ببیند و کمکم کند.»
ما در مقام قضاوت در این مورد نیستیم
چون واقعیت را نمی دانیم
اما !!! وزارت بهداشت و پزشکان از خود بپرسند علت این همه بی اعتمادی چیست!!!