(عکس) مهسا میرزا طبیبی دختر پرنده ایران

این روز‌ها رقابت‌های دوومیدانی در کشور زیر سایه کرونا رونق خوبی حداقل در بخش بانوان دارد و دختران سختکوش دوومیدانی کشورمان با وجود تمام محدودیت‌هایی که در بحث امکانات دارند، اما توانسته اند، رکورد‌های ایران را بشکنند و جلو بروند. سختکوشی آن‌ها با وجود نداشتن اردو و توجه کافی ستودنی است و باید بیش از پیش به این بخش توجه شود.

در همین رقابت‌های لیگ پرشی به بلندای ایران داشتیم که یک پرنده دختر توانست رکورد کشور در پرش با نیزه را بشکند و مهمترین اتفاق این روز‌های دوومیدانی را را به تنهایی رقم بزند.

مهسا میرزا طبیبی دختر قهرمانی است که پله پله با مربیگری محسن ربانی جلو آینده و رکورد‌ها را سانتی متر سانتی جابجا کرده تا جایی که می‌توان در آینده نه چندان دور برای وی مدال آسیایی را هم تشکر کرد.

میرزا طبیبی که تا همین دو سال قبل با نیزه قرضی در مسابقات بین المللی می‌پرید حالا باید به اهداف بزرگتری فکر کند و برای آن‌ها تلاش کند.

*آغاز رکورد شکنی‌ها با نیزه قرضی

محسن ربانی مربی این دختر پرنده می‌گوید: دو سال قبل ما امکاناتی نداشتیم و در رقابت‌های کاپ استانبول میرزا طبیبی با نیزه قرضی مسابقه داد که آنجا توانست ۳.۹۰ متر بپرد و رکورد ایران را بزند تا اینکه همین چند وقت پیش با حمایت باشگاه پلیمر خلیج فارس توانستیم وسایل را خریداری و کار کنیم.

*سد بزرگی شکسته شد

ربانی در مورد عملکرد میرزا طبیبی و رکورد شکنی او می‌گوید: او پتانسیل بالایی دارد و می‌تواند به رکورد‌های بالاتری هم دست پیدا کند. در حال حاضر عبور از مانع ۴ متر سد محکمی بود که خوشبختانه شکسته شد و او کمک دوستان و همت خودش ادامه دار باشد، می‌تواند رکورد‌های بالاتری هم بزند.

مربی موفق دوومیدانی ایران ادامه داد: من هم تمام تلاشم را می‌کنم که تا آنچه می‌دانم را به او آموزش دهم تا بتواند به سکو‌های آسیایی برسد. میرزا طبیبی پشتکار زیادی دارد و می‌تواند به این مهم دست پیدا کند.

* همیشه می‌گفتند تا ۴ متر نپری، فایده ندارد!

مهسا میرزا طبیبی در مورد رکورد شکنی اش می‌گوید: همیشه وقتی مسابقه می‌دادم، می‌گفتند عملکردت خوب است، اما تا ۴ متر نپری فایده‌ای ندارد و به مسابقات اعزام نمی‌شوی یا جایزه نمی‌دهیم. بفرمائید این هم ۴ متر، حالا منتظر حمایت‌ها هستم.

قهرمان پرش با نیزه دختران با اشاره به نقش ربانی، مربی‌اش تاکید دارد: در این ۵ سال بعد از هر پرش یا شکستن رکورد‌ها نگاهم به سمتی می‌رود که مربی‌ام ایستاده است. در این مدت هیچ وقت تنها نبودم و موفقیت‌هایم را مدیون زحمات او هستم.