هدف آمریکا «تجزیه ساخت قدرت» در ایران است

در سال 1987 آیالات متحده آمریکا به تنهایی 65 درصد اقتصاد دنیارا در اختیار داشت در حالی که مطابق آمارهای بانک جهانی در سال 2017 آمریکا 14 درصد اقتصادیدنیا را در اختیار داشته و چین با 13/3 در تعقیب او است
این نشان دهنده تغیر کلی روند نظامهای جهانی است

ضمن احترام به نگاه تحلیلی این بزرگوار عرض کنم که متأسفانه هنوز هستند صاحب نظران، صاحب منصبان و دست اندرکارانی که قدرت را در لوله های تفنگ وبوی باروت و غرش شلیک انواع موشکها میدانند. من به این عزیزان توصیه می کنم قدری نگاه خود را وسعت داده و به صورت های دیگر قدرت نیز توجه بایسته ای داشته باشند. مائوتسه تونگ رهبر انقلاب چین پیوسته می گفت قدرت از درون لوله های تفنگ خارج می شود. ولی جانشین وی یعنی دنگ شیائوپینگ تزش در خصوص قدرت، میزان حضور اقتصاد چین در بازارهای جهانی بود وتأکید می کرد ما برای قدرت گرفتن در صحنه جهانی حداقل نیاز به پنجاه سال آرامش و صلح داریم. در واقع همین دیگاه عقلانی ملت چین را به آرزوهای خود رساند.امروزه قدرت اقتصادی چین به یکی از بزرگترین چالش های آمریکا تبدیل شده است و چاره ای هم ندارد واقعیتی به نام چین قدرتمند را در صحنه جهانی بپذیرد. هیچوقت یادم نمی رود که گورباچف آخرین رئیس جمهور شوروی پیشین رفت ژاپن و از نخست وزیرآن کشور تقاضای کمک کرد. در جوابش گفت جزایر کوریل را بمن برگردان تا به شما کمک کنم. آخرش دست از پا درازتر برگشت. لذا تأکید می کنم بجای تمرکز بر قدرت نظامی صرف بهتراست به سایر عوامل و منابع قدرت نیز توجه شود. قدرت نظامی بدون برخورداری از حداقل توان اقتصادی راه بجایی نخواهد برد و ایضاً قدرت فرهنگی، سرمایه های علمی و انسانی ومنابع مختلفی که چندین سال است درمقابل دیدگانمان از دست می رود. در غیر اینصورت فوقش می شویم کره شمالی! اغلب مردمش در بیابان ها و کوهها بجای غذا دارند علف می خورند. کره جنوبی کجا رفت و کره شمالی چه سرانجامی پیدا کرد. پایان شوروی اتمی چه شد و سنگاپور وویتنام و مالزی چه سرنوشتی پیدا کردند. فاعتبروا یا اولی الابصار!

البته صحبتهای ایشون درسته ولی نکته اینجاست که چرا سیاستهای اتخاذی کشور ما طوریه که مدام در حال جنگ و درگیری و تحریم قرار داریم. به نظرم ایران نیز مانند اکثر کشورهای جهان می تواند یک رابطه نرمال و پایدار با آمریکا ایجاد کند. اینکه هر کشوری با آمریکا رابط دارد استقلال خود را از دست داده کاملا حرف نادرستی است. اگر مثال ژاپن را می زنند که این هم مثال نادرستی است به دلیل اینکه ژاپن در جنگ جهانی دوم در طرف متحدین بوده و شکست خورده جنگ محسوب می شود. ما در کدام جنگ با آمریکا قرار داریم. اگر به کودتای آمریکا و انگلیس در زمان مصدق اشاره می کنند که باز هم مصداق نادرستی است چون شاه به عنوان نماد حاکمیت آن موقع چنین درخواستی داشته است و اینکه بسیاری از افراد در آن موقع مخالف مصدق بودند. مخلص کلام اینکه افرادی در کشور نمی خواهند ایران کشوری عادی با روابط نرمال با سایر ممالک باشد. به دلیل اینکه منافعشان در ضدیت با آمریکا و ادامه این وضعیت تامین می شود. نتایج آن را هم کامل می بینیم.

به این بخش از نظرات ایشان توجه کنید:
با توجه به این موارد نمی‌توان گفت نتیجه انتخابات ۲۰۲۰ شرایط را برای ایران تغییر می‌دهد؟
اصلا. این حرف‌هایی که برخی لیبرال‌های ایرانی به خصوص وزارت خارجه‌ای‌ها که فکر می‌کردند آمدن هیلاری کلینتون منجر به این می‌شود که توافق حفظ شود، درست نیست. آمریکا قدرت بزرگ جهانی است. آمدن یک فرد تاکتیتک‌ها را تغییر می‌دهد، اما راهبرد‌ها را تغییر نخواهد.
وقتی می گویند: لیبرال‌های ایرانی به خصوص وزارت خارجه‌ای‌ها
نشان میدهد که متأسفانه تحلیل های ایشان بیشتر دارای جهت گیری های سیاسی است تا علمی.

ایشان می گویند راهبرد جمهوریخواهان و دموکرات های آمریکا یکی است و فقط در تاکتیک ها فرق دارند. در حالی که در اغلب مواقع، هم تاکتیک و هم راهبرد جمهوریخواهان و دموکرات ها با هم متفاوت است. مثلاً سیاست مهاجرتی یا سیاست اقتصادی یا سیاست خارجی آنها تفاوت دارد.

ضمن اینکه ایشان بین تحریم های ناشی از فعالیت های هسته ای، تحریم های ناشی از فعالیت های موشکی و تحریم های ناشی از فعالیت های منطقه ای تفاوت قائل نشده اند.
در نهایت، اصلاً باید ببینیم مردم چه می خواهند؟ رابطه با آمریکا باید به رفراندم گذاشته شود.
از فرارو هم انتظار می رود در شرایطی که کشور نیاز به کاهش تنش با دنیا دارد تفکر تقابل با دنیا را نشر ندهد یا حداقل در قالب یک میزگرد باشد تا حرف های طرف مقابل هم شنیده شود.

تحلیل درستی نیست