برج میلاد آیینه دق بی‌تدبیری؟!

فرارو- محسن هاشمی عضو حزب کارگزاران سازندگی و رئیس شورای شهر تهران روز‌های گذشته با انتقاد از ساخت برج میلاد گفته بود: این برج کاربری لازم مدنظر از جمله کاربری مخابراتی را نداشته و هم اکنون به مکانی تفریحی تبدیل شده است.

به گزارش فرارو، بسیاری از مهندسان مخابرات و عمران نسبت به ساخت برج میلاد واکنش داده اند و گفته اند که ساخت این برج با کاربری مخابراتی با وجود ارتفاعات اطراف تهران امری بیهود بوده و می‌شد با هزینه‌های کمتر در این ارتفاعات دکل‌های مخابراتی نصب کرد.

غلامحسین کرباسچی شهردار تهران در دهه هفتاد وعضو کنونی حزب کارگزاران سازندگی معتقد است طرح برج میلاد در دوره شهرداری او و با توجه به سفر‌های خارجی‌اش ارائه شده‌است. او می‌گوید: «در بازدید‌های مختلفی که از شهر‌های بزرگ دنیا داشتیم، می‌دیدیم که ساختمان‌های مختلفی در این شهر‌ها وجود دارد که هم به نوعی سمبل شهر است و هم جاذبه توریستی است برای شهر.»

پیشنهاد ساخت یک برج و تالار نمادین برای شهر تهران در سال ۱۳۷۰، در زمانی که مسعود رجب‌پور شهردار تهران بود، مطرح شد و در پایان سال ۱۳۷۲، محل کنونی از میان ۱۷ نقطه پیشنهادی برای ساخت آن برگزیده شد. اما در نهایت کلنگ این طرح در سال ۷۶ به زمین نشست.

طراحی برج میلاد را محمدرضا حافظی انجام داد و کلنگ ساخت این برج نیز در دی ماه ۱۳۷۶ پس از سه سال مطالعات شناخت و امکان‌سنجی با نام یادمان (مرکز ارتباطات بین‌المللی تهران) بر زمین‌خورد و در سال ۱۳۸۰ به پیشنهاد شورای اسلامی شهر تهران به مناسبت یکصدمین زادروز امام خمینی (ره) به نام برج میلاد تغییر یافت. ساخت این برج ۱۱ سال به درازا انجامید و در نهایت برج۴۳۵ متری در سال ۸۷ به بهره برداری رسید. 

برخی از مهندسین مخابرات با انتقاد از ساخت برج میلاد گفته اند که امکان نصب دکل مخابراتی کم‌ارتفاع در کوه‌های البرز برای این کلان‌شهر وجود دارد. این در حالی است که ۶ برج مخابراتی بلند دنیا در شهر‌هایی قرار دارند که مناطق صاف و مسطح و فاقد ارتفاعات طبیعی در فاصله حداقل ۱۰۰ کیلومتری محسوب می‌شوند.

دکتر فریبرز ناطقی الهی، استاد نمونه کشور در مهندسی سازه زلزله و مدیریت بحران و عضو هیات علمی پژوهشگاه زلزله شناسی با اشاره به وجود گسل در محل احداث برج میلاد به روزنامه ایران گفته است: ناگوارتر از خبر پیدا شدن یک گسل فعال در تهران، این است که گسل درست زیر برج میلاد واقع شده است. در واقع می‌توان گفت: در محدوده بین اتوبان حکیم و همت تنها دو ساختمان مهم وجود دارد که اولی برج میلاد و دومی بیمارستان میلاد است و مابقی زمین‌های روی گسل خالی از سکنه است.

علی اعطا عضو شورای شهر تهران نیز در نشست خبری خود با اصحاب رسانه با اشاره به اینکه ساخت برج میلاد ضرورتی نداشت گفت: «به لحاظ کارکردی، این برج یک برج مخابراتی است و زمانی که ساخته شد دو دهه بود که در دنیا به لحاظ فنی برج‌های مخابراتی ساخته نمی‌شد؛ به نظرم این مجموعه از هزینه‌هایی که برای برج میلاد صرف شد، باید به اولویت‌های دیگر اختصاص می‌یافت.»

محسن هاشمی رئیس شورای شهر تهران بار‌ها از ساخت برج میلاد انتقاد کرده است و در آخرین اظهارات خود نسبت به ساخت برج میلاد گفته است که ما هر وقت می‌خواستیم پول برای ساخت مترو (اشاره به مدیریتش در متروی تهران) بگیریم، داشتند برج میلاد می‌ساختند و پول نمی‌دادند.

هاشمی روز ۱۵ مهر نیز در مراسم تهران پژوهان دوباره از این مسئله انتقاد کرده و گفته بود که اگر پژوهش دقیقی رخ می‌داد شاهد ایجاد برج میلاد، پل صدر و موارد این چنینی نبودیم چرا که برج میلاد با صرف هزینه و وقت زیاد به هیچ عنوان نماد تهران نبوده است.

تاکنون غلامرضا کرباسچی شهردار وقت تهران نسبت به این موضوع واکنشی نشان نداده است، اما برخی رسانه‌ها به حمایت از قالیباف شهردار وقت تهران در زمان افتتاح برج میلاد پرداخته و از محسن هاشمی انتقاد کرده اند.

سد گتوند که یکی از بزرگترین سد‌های ایران بر روی رودخانه کارون به حساب می‌آید با هدف تامین بخشی از برق کشور در سال ۹۰ احداث شد.

ساخت گران‌ترین و بلند‌ترین سد خاکی ایران از همان ابتدا با اعتراض‌های فراوان فعالان و کارشناسان محیط‌زیست ایران همراه بود. سدی که با اعتباری درحدود هفت هزار میلیارد تومان ساخته شد.

محمد درویش، مدیر پیشین دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان محیط زیست درباره سد گتوند به روزنامه قانون گفته بود: زمانی‌که بازدید میدانی از سد گتوند داشتم، بومیان آن منطقه به من گفتند که شغل اجدادی آن‌ها استحصال نمک بوده است و چگونه کارشناسان و متخصصان وزارت نیرو متوجه وجود گنبد نمکی در این منطقه نشده‌اند و این سد را در این منطقه طراحی کرده‌اند.

وی ادامه می‌دهد: برخی از کارشناسان وزارت نیرو که منصف هستند، به این نکته اعتراف کرده‌اند که قرار نبوده‌است سد گتوند به بلندترین سد خاکی ایران و خاورمیانه تبدیل شود. اگر ارتفاع این سد طبق طراحی اولیه خود باقی می‌ماند، آب به سمت گنبد‌های نمکی پس نمی‌زد و چنین فاجعه‌ای رخ نمی‌داد. اما از آنجایی‌که برخی در وزارت نیرو، سودای مطرح شدن را داشتند، ارتفاع سد را بالا بردند و اتفاقی که نباید، رخ داد.