bato-adv
کد خبر: ۴۰۹۰۴۸

روایت موسوی تبریزی از اعدام‌های سال ۶۷

روایت موسوی تبریزی از اعدام‌های سال ۶۷
برخورد کلی اشتباه بود. اما وقتی آنها به کسانی که در عملیات مرصاد شرکت کرده بودند اعلام وفاداری ‌کردند، مسلماً حق­‌شان اعدام بود. حکم شرعی برای گروهی که به یک کشور مسلمان حمله می‌­کنند و همه آنهایی که حاضرند به حمله‌­وران متعهد بمانند، در زمان امیرالمومنین هم اعدام بود. حتی حضرت‌ علی فرموده‌اند: آنهایی را که توبه نکرده‌اند و در حال فرار هستند بگیرید.
تاریخ انتشار: ۱۳:۴۴ - ۲۵ مرداد ۱۳۹۸

موسوی تبریزی درباره درباره اعدام‌های سال ۶۷ و عدم شفاف سازی آن گفت: این را باید از آقای ری‌شهری بپرسید که آن زمان وزیر اطلاعات بود، شروع آن ماجرا از وزارت اطلاعات بود.

به گزارش اعتماد آنلاین، سید حسین پورمیرغفاری، ملقب به آیت‌الله سید حسین موسوی‌تبریزی، مجتهد، فقیه، پژوهشگر، نویسنده و استاد سطوح عالی حوزه، دبیر مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم است. موسوی‌تبریزی همچنین دادستان کل انقلاب در دوران حیات امام خمینی بوده است.

آیت‌الله موسوی‌ تبریزی در گفتگویی علاوه بر اظهارنظر درباره شرایط حال حاضر کشور، به سوال‌هایی درباره رخدادهای دهه پرحادثه دهه ۶۰ پاسخ داده است که بخش‌هایی از آن را در ادامه می‌خوانید:

* جمعیت ۲ برابر از ابتدای پیروزی انقلاب بیشتر شده که کیفیت زندگی‌­ها شاید با مشکلاتی هم توأم باشد، اما کیفیت زندگی نسبت به زمان شاه بهتر شده است.

* در زمان احمدی‌نژاد از همه زمان‌­ها بیشتر قانون زیر پا گذاشته شد و بیت‌­المال بیشتر از همیشه حرام شد و در جاهای غیر از خاص خودش خرج شد. اما آنچه مسلم است اینکه بالاخره با توجه به کثرت جمعیت، بدون اینکه از پیشرفت جمعیت جلوگیری کنند، بلکه همیشه تشویق به پیشرفت جمعیت می‌شده، مدرسه و دانشگاه‌ها در اختیار است و کیفیت زندگی تا حدودی بهتر است. البته بدین معنا نیست که زندگی قشنگ و بدون دردسر است. ما همه این دردسرهای روزمره را می‌دانیم؛ مثلاً یکی از مشکلات بسیار بزرگ برای من که کسالت دارم، دکتر خوب پیدا کردن است.

* من در عمرم یک بار لندن رفتم آن ‌هم نه برای بیماری.

* پول ندارم بروم و البته نمی­‌خواهم که بروم. ان‌شاء‌الله اینجا هم دکتر خوب هست و پیدا می‌شود و کفایت می‌­کند. وقتی لازم است انسان برای بقای حیاتش تلاش کند، اگر هم پول دارد خرج کند، البته از جیب خودش، نه از جیب بیت­‌المال، اینجا شرعاً واجب است که برود نه اینکه بد است. من که نمی­‌روم حکومت لندن را تایید کنم، ولی به دلیل همین نکته نرفتم. علی‌­ای‌حال این را می‌خواهم بگویم که نقصان هست، ولی مسلم است که ما پیشرفت‌­های خوبی هم داشته‌ایم. در عین حال ضعف مدیریت در دوره­‌های متفاوت بیشتر یا کمتر بود. در حقیقت نواقص را از ضعف مدیریت می‌­دانم.

* در یک برنامه خیلی سریع کودتای نوژه را راه انداخته بودند. یک معجزه و اطلاعات فوری اگر نمی‌شد و اقدام فوری با دستور امام انجام نمی‌­گرفت، کودتا کافی بود که چهار تا هواپیما بلند شود و جماران را بمباران کند. فردایش دیگر انقلاب از بین رفته بود. کارهایشان را برای اینکه انقلاب را نابود کنند، کرده بودند ولی نشد. به هر دلیلی کار خدا بود، نشد.

* (درباره تسخیر سفارت آمریکا و اینکه برخی می‌گفتند این کار اشتباه است): خیلی‌­ها بودند. اشخاص با هم فرق می‌­کنند. در برابر امام خودم هم شیفته بودم. از جزئیات، چون در تبریز بودم، خبر نداشتم، ولی از این ماجرا نگران بودیم. نگران آینده کشور بودیم.

* بهترین راهی که امام به صورت صحیح و مدیریتی پیش گرفت- که اگر زودتر می‌­شد، بهتر بود تا هم آمریکایی‌ها فردا نگویند دیدید خودشان توبه کردند و هم جوانان ما را بدبین و بدنام نکنند، هم بالاخره یک جوری حل شود- این بود که صبر کرد تا مجلس اول تشکیل شد.

* من خودم هم بودم و به ‌طور کلی صد درصد امام این مساله را در اختیار مجلس گذاشت. هیچ شرطی نگذاشت؛ یعنی صد درصد در اختیار مردم گذاشت. شرط نگذاشت که آمریکا بیاید اینجا مذاکره کنیم یا برعکس. یا مثلاً صبر کنید دولت کارتر عوض شد یا نشود. می‌گفت خود مجلس هر طور صلاح می‌داند، همان‌طور عمل کنید. در مجلس هم عمل شد.

* یک عده با اینکه زودتر مذاکره شود مخالف بودند و می‌­گفتند بگذارید این دولت عوض شود چون اواخر دوران کارتر بود، و در مقابل عده­‌ای می‌گفتند در همین دولت که دموکرات‌­ها هستند بهتر می­‌توان مذاکره کرد و مساله را حل کرد.

* نهضت‌آزادی­‌ها می‌گفتند مذاکره مستقیم بکنیم، چراکه معتقد بودند مثل الجزایر برای خودمان واسطه درست نکنیم.

* آقای موسوی‌­خوئینی ­ها از جنگ میان دو کشور می‌­گفت. به یاد دارم مرحوم سحابی دوباره بلند شد و با ناراحتی گفت نگویید ما در حال جنگیم که اگر بگویید، مشکلات ایجاد می‌­شود. شوروی سوءاستفاده می‌­کند و لفظ در حال جنگ بودن از نظر روابط بین‌المللی عبارتی است که آثار خودش را دارد.

* یک عده از روحانیون هم می‌­گفتند مذاکره کنیم. آقای هاشمی رحمه‌­الله­‌علیه هم هیچ در آنجا اعمال نظر نکرد. دولت در زمان ریاست‌­جمهوری بنی‌­صدر بود و به یاد ندارم که رجایی انتخاب شده بود یا نشده بود. آنها هم خیلی اظهارنظر نمی‌­‌کردند. امثال آقای بهزاد نبوی می­‌گفتند با واسطه ای مثل الجزایربا آمریکایی ها مذاکره شود.

* مرحوم محمد منتظری خیلی شدید بلند شد صحبت کرد و گفت ما نمی‌­توانیم بگوییم با آمریکا در حال جنگ هستیم. الان دموکرات‌ها برای ما خوب است و اگر اینها بروند و جمهوری‌­خواهان بیایند، بدتر می‌­شود و واقعاً جنگ مستقیم شروع می­‌شود. پس بهتر است زودتر با خود آمریکا مذاکره و موضوع را حل کنیم تا باعث شویم دموکرات‌ها رای بیاورند که اگر این‌طور شود، به نفع ما خواهد بود.

* بهتر است این‌طور بگوییم که شور و کم‌تجربگی بر روابط دیپلماتیک ما اثر منفی گذاشت. حتی در موضوعات داخلی هم برخورد احساساتی باعث می‌شد اتفاق‌های بدی بیفتد.

*در حکومت هم قوه ‌قضاییه تقصیر را به گردن دولت و دولت هم به گردن مجلس و... می‌اندازد. متاسفانه ما فرهنگ جامع‌بینی نداریم و منافع ملت را اگر مقدم بر منافع شخصی بدانیم، بسیاری از مشکلات برطرف خواهد شد.

* آیت‌الله ‌­خامنه‌ای در نماز جمعه گفتند ولی فقیه نمی‌­تواند خلاف شرع را عوض کند. که امام در صحیفه این‌طور جواب دادند که نه، آنجا که مصالح جامعه ایجاب کند، ولی فقیه می‌­تواند برای گرفتار نشدن مردم حکم را عوض کند. در این مساله آقای میرحسین ‌موسوی با شورای ‌نگهبان اختلاف داشت که وقتی از امام پرسیدند، ایشان فرمود مادامی که ضرورت است و مشکلی در کشور وجود دارد، حکم می‌تواند عوض شود.

* جامعه مدرسین اصرار به فقه سنتی داشتند و با هر تغییری در احکام شرعی مخالف بودند. حتی به همین دلیل، خیلی از آنها به مرور زمان از امام و از انقلاب فاصله گرفتند. آنها همچنین نامه­ بسیار تندی هم به امام‌خمینی نوشتند که ایشان گفته بود: نامه این آقایان شبیه نامه مهندس‌ بازرگان بود، با این تفاوت که در نامه بازرگان اثری از الفاظ تند نبود. بعد از این نامه، آقای نوری‌همدانی، آیت‌الله ­‌صانعی و آقا سید علی‌آقای ‌­محقق از جامعه مدرسین خارج شدند. البته اصل اختلاف سلیقه خوب است، اما دعوا و جدل حتماً ضررهای زیادی بر جای خواهد گذاشت.

* من خودم متاسفم که درباره مرحوم آیت­‌الله شریعتمداری اتفاق­‌هایی افتاد. آیت‌الله شریعتمداری عظمت و مرجعیت غیرقابل انکاری در قم داشت و حتی بعد از پیروزی انقلاب هم نسبت به مراجع دیگر دارای مرجعیت قوی‌­­تری بود.

* اما پسر آیت‌الله که هم‌اکنون در خارج از کشور سکونت دارد بعد از تاسیس حزب جمهوری ­اسلامی فوری حزب خلق‌ مسلمان را راه­‌اندازی کرد و شروع کردند به نفی انقلاب! به طوری که اگر روزنامه‌های خلق مسلمان را پیدا کنید و بخوانید، متوجه می­‌شوید هر روز بنا را بر تقابل با انقلاب گذاشته بودند.

* قبل از تاسیس دو حزب جمهوری ‌­اسلامی و خلق‌ مسلمان مرحوم امام، آقای مهدوی‌کنی را با پیشنهاد آیت‌الله‌ طالقانی به عنوان رئیس کل کمیته‌­های انقلاب تعیین کرده بودند.

* آقای شریعتمداری که غرضی نسبت به انقلاب نداشتند و در قدم اول بنای فعالیت‌های عادی حزبی داشتند ولاغیر.

* خدا رحمت کند آقای منتظری را. ایشان برای ما عزیز بود و الان هم عزیز است. اما خب، انسان است و رابطه‌­های خانوادگی بر رفتارها تاثیر می‌گذارد. البته می‌گفتند آقای مهدی هاشمی در زندان بد شکنجه شده بود. آن موقع وزارت اطلاعات در دست آقای ری‌­شهری بود. آن زمان تندروی‌­هایی صورت می‌گرفت که من نمی‌­توانم نفی‌­شان کنم؛ مثل قتل‌های زنجیره‌ای.

* در زمانی که خودم دادستان بودم، آقای منتظری با اجازه امام گروه عفو را تشکیل داد که اشخاصی مثل مرحوم آقای ابطحی، مرحوم آقای‌ گیلانی، آقای آسید جعفر کریمی که الان هم هستند و مرحوم آقای قاضی خرم‌آبادی به همراه من به شهرهای مختلف رفتیم و از زندان‌­ها بازدید ‌کردیم و در پایان ماموریت لیستی از مجاهدین خلق تهیه کردیم و خواستار آزادی‌شان شدیم که آزاد هم شدند.

* (درباره مسئله اعدام‌های سال ۶۷ و عدم شفاف سازی آن): این سوال را باید از آقای ری‌شهری بپرسید که آن زمان وزیر اطلاعات بود و شروع آن ماجرا از وزارت اطلاعات بود. در واقع پس از حمله مرصاد که بعد از قطعنامه رخ داد، آقای ری­‌شهری به امام نامه نوشته و توضیح داده بود که مجاهدین با صدام کنار آمده‌اند و می‌خواهند شهرها را تصرف کنند. ظاهراً قرارشان هم این بود که منافقین زندانی هم بیرون بیایند و به هم­‌سلفان خود در سازمان مجاهدین بپیوندند. به همین دلیل امام گروهی را تشکیل دادند تا با زندانی‌ها صحبت کنند و بدانند چه کسی توبه کرده و چه کسانی هنوز به سازمان وفادارند. هر کسی ادعای توبه می‌کرد و راضی به مصاحبه می‌شد، یا آزاد می‌شد یا در زندان باقی می‌­ماند و هر کسی توبه نمی‌کرد یا حاضر نبود توبه­‌اش را در مصاحبه اعلام کند، اعدام می‌شد.

* برخورد کلی اشتباه بود. اما وقتی آنها به کسانی که در عملیات مرصاد شرکت کرده بودند اعلام وفاداری ‌کردند، مسلماً حق­‌شان اعدام بود. حکم شرعی برای گروهی که به یک کشور مسلمان حمله می‌­کنند و همه آنهایی که حاضرند به حمله‌­وران متعهد بمانند، در زمان امیرالمومنین هم اعدام بود. حتی حضرت‌ علی فرموده‌اند: آنهایی را که توبه نکرده‌اند و در حال فرار هستند بگیرید.

* البته من آن زمان مسئولیت نداشتم و مجلسی بودم، اما می­‌دانم که آقای منتظری گفته بودند این قضیه در آینده برای نظام و انقلاب بد تمام می‌­شود.

bato-adv
مجله خواندنی ها
bato-adv
bato-adv
bato-adv
bato-adv