تسنیم نوشت: محمد فیلی بازیگر سریال‌های ماندگاری همچون «روزی روزگاری»، «مختارنامه»، «عملیات ۱۲۵»، «جلال‌الدین»، «هشت و نیم دقیقه» و «هاتف» این روز‌ها حال و احوال خوبی ندارد؛ دنده‌اش شکسته و به سختی صحبت می‌کند، چون خون فضای ریه‌اش را فراگرفته، ولی کسی از او خبری نمی‌گیرد.
محمد فیلی بازیگر نقش شمر در سریال «مختارنامه» گفت: من در همان روز اول که تصویربرداری سریال «تک‌سواران» کلید خورد در صحنه‌ای سوار الاغ شدم، اما چون تجهیزات مناسب مهیا نبود به زمین خوردم. تجهیزات لازم در زمان کار وجود نداشت و باعث شد من سر صحنه تصویربرداری از الاغ به زمین بیفتم و یکی از دنده‌هایم بشکند البته پنج روز بعد هم سر صحنه تصویربرداری سریال آمدم و همراه با درد به بازی خود ادامه دادم و بعد متوجه شدم که دنده من شکسته است. این‌ها مسائلی است که باید از قبل پیش‌بینی شود و به طور مثال برای الاغ پالان بگذارند، اما نگذاشتند و استاندارد‌ها رعایت نشد و به همین دلیل من دچار آسیب شدم.
وی تصریح کرد: «تک‌سواران» البته بعد از ۱۵ روز تصویربرداری تعطیل شد و ماحصل این حضور خانه‌نشینی و درد‌هایی است که تحمل می‌کنم. به سختی می‌توانم نفس بکشم و در ریه‌ام خون جمع شده و هیچ‌کسی هم یاد من نمی‌کند. مگر اینکه به بیمارستان بروم خیلی نمایشی عیادتی داشته باشند و عکس تبلیغاتی بگیرند. این‌ها بی‌توجهی و بی‌مهری است که صنف و انجمنی در تلویزیون وجود ندارد که بتوانند برای مشکلات‌مان به آنجا رجوع کنیم.
بازیگر پیشکسوت تلویزیون با انتقاد از وعده‌های پوشالی برخی از تهیه‌کنندگان، افزود: گاهی پیش می‌آید ما در پروژه‌ای بازی می‌کنیم، ولی به دلیل مشکلات بودجه‌ای دستمزدمان را نمی‌دهند. واقعاً باید چه کار کنیم! ما که خارج از رسانه‌ملی فعالیت می‌کنیم و حقوق ثابتی نداریم و بیمه هم نیستیم، وقتی دستمزدمان را ندهند از کدام منبع درآمد هزینه‌های هنگفت بیماری‌مان را تأمین کنیم. این‌ها درد‌هایی است که به واسطه بی‌مهری‌ها و بی‌توجهی‌های برخی از مدیران مربوطه در صداوسیما بیشتر هم می‌شود. چرا تهیه‌کننده سریال «هاتف» و «آرام می‌گیریم» به وعده‌هایشان عمل نمی‌کنند که بنده تاکنون نتوانسته‌ام دستمزدم را دریافت کنم.
فیلی با اشاره به نبود صنفی در تلویزیون برای پیگیری این مسائل اظهار کرد: بسیاری از ما بازیگران که در تلویزیون کار می‌کنیم عضو خانه تئاتر و انجمن بازیگران سینما هستیم، اما عمده کارمان در تلویزیون است. درحالیکه تلویزیون صنف و انجمنی ندارد و ما نمی‌دانیم مشکل خود را به چه کسی باید بگوییم. البته در تئاتر و سینما انجمن‌هایی هستند که کج‌دار مریض یک رسیدگی‌هایی دارند، اما تلویزیون هیچ اقدامی در جهت حمایت از هنرمند خود انجام نمی‌دهد. اگر بخواهیم مشکلات را به مدیران و مسئولان بگوییم کسی پاسخگو نیست، چون آن‌ها فقط تهیه‌کننده پروژه‌ها را می‌شناسند. به ما اهمیتی داده نمی‌شود و هرچه‌قدر هم بخواهیم برای گرفتن حق خود برویم و بیاییم کسی به ما توجه نمی‌کند.
ویدیو | مبارزه کامل علی اکبری با فایتر برزیلی 
ویدیو | کنایه سنگین عادل فردوسی‌پور به جواد خیابانی 
از دارک آکادمیا تا آرت دکو؛ جنجالی‌ترین دکوراسیونها که مودتان را عوض میکنند 
۴ جایگزین شگفتانگیز به جای گیاهان آپارتمانی برای دکوراسیون خانه 
باغ؛ گوشه ذهن هر ایرانی: سفری به زیباترین باغهای ایرانی در شیراز 
