چرا روزنامه «همبستگی» تعطیل شد؟

به دنبال ادامه‌دار شدن مشکلات اقتصادی روزنامه‌های بخش خصوصی، به ویژه بحران کاغذ که مدتی است گریبان‌گیر مطبوعات شده است، روزنامه «همبستگی» نیز به جرگه روزنامه‌هایی پیوست که به دلیل مشکلات اقتصادی تعطیل شده‌اند.

به گزارش ایسنا، بحران کمبود کاغذ از اواسط پاییز ۹۶، باعث ایجاد نگرانی در میان نشریات خصوصی و طرح اعتراض‌هایی از سوی مدیران رسانه‌ها شد که البته با مرور زمان و عملی شدن وعده معاون سابق امور مطبوعاتی درباره‌ی ترخیص یک محموله کاغذ از گمرک، تا اندازه‌ای این بحران کنترل شد؛ هر چند نوسانات بازار ارز باعث شد تا در فاصله‌ای کوتاه بار دیگر بازار کاغذ با بحران مواجه شود و برغم جلسات کمیته ساماندهی کاغذ مطبوعات که با حضور نمایندگان برخی شرکت‌های خارجی در ایران و واردکنندگان کاغذ در ساختمان معاونت مطبوعاتی برگزار می‌شود، تاکنون راه‌حل قطعی و مشخصی برای حل این مشکل اعلام نشده است.

در این میان نشریات خصوصی بیشترین آسیب را دیدند. برخی که دیگر توان ادامه دادن نداشتند مجبور به خداحافظی شدند و برخی هم با کم کردن تعداد صفحات و کاهش عرض و طولشان تلاش کردند به رقابت با رسانه‌های دولتی ادامه دهند؛ رقابتی که از سوی مسؤولان نشریات خصوصی اغلب «نابرابر» خوانده می‌شود.

در پی همین مشکلات و تعطیلی‌ها بود که روزنامه «همبستگی» هم تعطیل شد. امیر عباس نخعی، سردبیر این روزنامه صبح امروز (۲۷ تیر ماه) با انتشار مطلبی با عنوان «برای یک خاموشی» در سایت رسمی روزنامه «همبستگی» از علت تعطیلی این روزنامه سخن گفت.

او نوشت: «دیگر گفتن ندارد، همه می‌دانند که مطبوعات حال و روز خوبی ندارند، اما کسی کاری نمی‌کند و شاید هم کسی نمی‌تواند کاری انجام دهد. مگر حال نشریات کاغذی را می‌توان از حال اقتصاد کشور جدا کرد و مگر کسی نمی‌خواهد اوضاع اقتصادی را سامان دهد اما این توانایی نیست.»

«نشریات البته مشکلات دیگری هم دارند. کسانی که به عنوان مسئولان کشوری باید دستگیرشان باشند، نیستند که هیچ جلوی پایشان را هم می گیرند. البته ناخواسته. مثلا بارها نشریات بخش خصوصی و حزبی انذار داده‌اند که حمایت و خاصه خرجی‌ها برای نشریات دولتی که از بودجه عمومی تغذیه می‌شوند فرصت رقابت واقعی را می‌گیرد. شما در یک نشریه خصوصی دغدغه چاپ و کاغذ و توزیع و فروش دیده شدن دارید، اما در نشریات متصل به بودجه عمومی مهم نیست که هزینه‌هایتان چقدر است. فقط منتشر می‌شوید که باشید و صد البته در راستای منویات هم گام بر می‌دارید».

«مشکل دیگر نشریات بخش خصوصی این است که راحت‌تر از نشریات بخش دولتی در تیر راس توقیف قرار می‌گیرند و به همین دلیل دست به خود سانسوری‌های گسترده می‌زنند و در عصر ارتباطات و دوره‌ای که کانال‌های تلگرامی اخبار را در سیطره خود درآورده‌اند مردم در نشریات خصوصی حتی به دنبال ارایه تحلیل هم نیستند، چرا که می‌دانند تحلیل بی‌سانسور نمی‌یابند».

«همبستگی در این دوره نیز ناخواسته و تنها به دلیل مشکلات مالی و اقتصادی که دامن‌گیر همه است و در سکوت به خاموشی می‌رود. امید است چراغ نشریات بخش خصوصی (و نه تنها دولتی و وابسته به بودجه عمومی) پر فروغ شود. داریم باز می‌گردیم. باز می‌گردیم به عصری که همه منتظر انتشار دو روزنامه بودند و بس».