چرا وزیری باید به ثروت ۷ هزار میلیاردی خود افتخار کند؟

معاون اسبق وزیر صنایع گفت: اگر اصل «از کجا آوردید؟» اجرا می‎شد وزیری به ثروت ۷ هزار میلیاردی اش در مجلس افتخار نمی‎کرد.

امیررضا واعظی آشتیانی در گفت گو با تسنیم گفت: گردش مدیران در هر جامعه ای باید باشد که معنی ساده تر آن تربیت و استفاده صحیح از مدیران است. این کار به هدفگذاری و اجرای درست نیاز دارد. اگر قرار باشد چهره های خاصی مدام تکرار شوند، شاید در ابتدای حرکت اثرهای مثبتی داشته باشند، اما هرچه جلوتر برویم اوضاع به سمت خراب شدن خواهد رفت و نوعی رسوب مدیریتی و بی انگیزگی اتفاق خواهد افتاد.

وی افزود: سرعت تحولات در جهان امروز بالاست و اگر به قرون گذشته نگاه کنیم، می بینیم که روند توسعه جوامع آرام بوده، اما در قرن بیستم و به خصوص در بیست و یک سرعت توسعه به شدت زیاد شده است. این پیشرفت ها قابل قیاس با قرون گذشته نیست. مواجهه با این وضعیت مدیرانی شجاع، فکور، سالم و مردمی را می طلبد که در فرآیند زمان با مدیران بهتر جایگزین شوند و این روند پویا ادامه پیدا کند.

معاون اسبق وزیر صنعت در پاسخ به این سوال که آیا در ایران این روند جایگزینی مدیران را شاهد نبوده ایم؟ گفت: متاسفانه خیر. در چهار دهه تاریخ انقلاب با انبوهی از افراد و مدیران تکراری مواجه هستیم. این افراد به تدریج آلوده به رانت خواری شده و به ثروت های افسانه ای رسیده اند. کسانی که یک خودروی فولکس معمولی هم نداشته اند حالا به اشراف اقتصادی تبدیل شده اند و همچنان در مدیریت های کلان با سن های بالا حضور دارند. بدون اینکه کارایی داشته باشند بر مسند رانت خواری نشسته و اقتصاد را زمینگیر کرده اند. این سوال برای مردم مطرح است که این جماعت چرا با سن های بالا همچنان هستند و چرا اینقدر ثروتمند شده اند.

واعظی افزود: تولید ثروت در بخش خصوصی معنی دارد که در ایران هنوز به درستی تعریف نشده است. در کشورهای موفق دنیا؛ به کشورهای عرب فاسد اطراف نگاه نکنید؛ به راحتی نمی توان در سمت های مدیریتی ثروت اندوزی خلاف قانون داشت. برای مکالمه رایگان با موبایل توسط یک مسئول، مقامی عالی دولتی را بازخواست می کنند. مقایسه بفرمایید با ایران که به دلیل عدم شفافیت مالی و عدم اجرایی کردن اصل از "کجا آورده اید" قانون اساسی که چهار دهه است دارد خاک می خورد و در سایر کشورهای موفق دارد اجرا می شود. یکی از خواست های ملت انقلابی ایران اجرای اصل "از کجا آورده اید" است. اگر این اصل اجرایی شود؛ وزیری با افتخار در مجلس نمی گوید که من 7 هزار میلیارد یا 10 هزار میلیارد تومان ثروت دارم؛ و عجیب اینکه کسی هم سوال نمی کند که این پول را از کجا آورده اید.

وی در پاسخ به این سوال که آیا منشا همه این ثروت ها را رانت می دانید؟، گفت: برای افراد سیاسی قطعا پای رانت در میان است. تولید کننده های اصیل و قدیمی کشور همه به بانک ها که به همین اشخاص سیاسی و رانتی تعلق دارد مقروض هستند. اینها سوال های جدی مردم ایران است که باید پاسخ داده شود. رییس جمهور در مصاحبه تلویزیونی می گوید که وقتی می گوییم تورم را پایین آورده ایم یعنی می خواهیم آرام آرام گران کنیم. و مقایسه کنید با خانواده کارگری که زیر یک میلیون تومان درآمد دارد که باید با این پول حداقلی خانواده خود را اداره کند. باید با استفاده از تجربه مدیران گذشته که منظور تجربه ای است که با علم روز همراه بوده و به دست آمده باشد، و فرق دارد با تجربه رانت خواری و تزویر و تجربه تملق؛ که با آن میزها را تا پایان عمر فتح کرده اند؛ که مطلقا به درد مدیران جدید نمی خورد چون گره ای از مشکلات کشور باز نمی کند. باید تجربیاتی که در جهت پیشرفت و توسعه کشور بتواند کمک کند را در خدمت مدیران جوان و سالم قرار دهیم تا بتوانند استفاده کنند.

معاون اسبق وزیر صنعت در پاسخ به این سوال که آیا تجربه استفاده از مدیران جوان و کم تجربه موفق بوده است؟، گفت: نیاز به توضیح دارد که عرض می کنم. مدیرانی که مو سپید کرده اند تجربیات خود را درباره مشکلات و بحران هایی که داشته اند با توجه به متقضیات زمان در اختیار نسل بعد قرار می دهند. تجربه مدیران را به شکل راهبردی می شود استفاده کرد نه اینکه عینا کارهای آنها تکرار شود و به حل معظلات جامعه کمک نکند. ما به مدیران جوان نیاز داریم که فقط منظور سن نیست. هم انرژی داشته باشند، هم به علم روز مجهز باشند، هم روحیه انقلابی و خدمت بی منت داشته باشند تا بتوانند برنامه های کلان کشور را به سرانجام برسانند.

وی افزود: امروزه برای عده ای از کارشناسان و مردم این ابهام پیش آمده که مدیران به شکل قبیله ای و باندی و بدون توجه به سابقه انتخاب می شوند. و این یعنی که باعث ناکارآمدی در بخش اجرایی می شوند. اینگونه که می گویند قحط الرجال شده یعنی اینکه مدیران پاک و کاری با انگ های مختلف خانه نشین شده و مدیران متملق و نان به روز خور جایگزین آنها می شوند که متاسفانه در دولت های مختلف تکرار شده است. نتیجه این کار سرمایه سوزی در بخش مدیریت کشور است و نتیجه اینکه ناکارامدی برخی مدیران نالایق و کارنابلد به پای نظام نوشته می شود. عدم انتخاب مدیر لایق خواسته آحاد مردم است. انتخاب مدیران کارامدی که اثرگذاری مناسب دارند خواسته آحاد مردم است. ظاهرا دولت ها اهتمامی به این ندارند تا از ظرفیت های عظیم کشور در حوزه مدیریت به شکل استفاده از مدیران باانرژی و فعال استفاده شود. وقتی رفتارها قبیله ای و باندی باشد رانت خواری و فساد حاکم می شود.