در این گزارش به تماشای تصاویری می‌نشینید که بعد از دیدن آن‌ها، از اینکه در زمان عکس‌ها زندگی نمی‌کرده‌اید، ابراز رضایت خواهید کرد.
به گزارش مهر، احتمالا گاهی در گشت و گذارهای اینترنتی که داشته‌اید، به عکس‌ها و تصاویری دست پیدا کرده‌اید که به نظرتان عجیب و متفاوت بوده‌اند، البته در این که تفاوت زیادی از گذشته تا امروز وجود داشته است، شکی نیست؛ اما عکس‌های سیاه و سفید با مدل لباس‌های قدیمی و سبک زندگی سنتی برای همه ما عجیب است. با اینحال در میان همین تصاویر، گاهی به عکس‌هایی می‌رسیم که وحشت ما را چندبرابر می‌کنند، اینکه زندگی در برخی زمان‌ها بسیار سخت بوده و اصلا به نظر می‌رسد هیچ‌کدام از این حوادث روی کره زمین رخ نداده‌اند.
استخری که اسیدپاشی می‌شد
احتمالا در این عکس هیچ‌چیز عجیبی به چشمتان نمی‌آید، اما اینجا استخر یک هتل به مدیریت جیمز بروک است. صاحب هتل در این تصویر که توسط هوراس کورت در سال ۱۹۶۴ گرفته شده است، در حال ریختن اسید در استخر است. استخری که پر از آدم است، آن هم کسانی که بیشتر رنگین پوست محسوب می‌شوند. این اتفاق بسیار ترسناک و عجیب است، اما نکته عکس این است که چنین اتفاق‌هایی در آن زمان چندان هم عجیب به نظر نمی‌رسیده و در مورادی حتی طبیعی بوده که این رفتارهای مشابه با رنگین پوستان شود. استخر هتل تنها برای سفیدپوستان بوده و در تصویر تلاش مدیر برای بیرون کردن دیگران از استخر را می‌بینیم.
کلوب خنده بوداپست
احتمالا اگر بشنوید جایی یا در کشوری «کلوپ خنده» راه انداخته‌اند، در ابتدا برایتان عجیب به نظر می‌رسد و بعد فکر می‌کنید عجب ایده خوبی! اما وقتی در سال ۱۹۳۰ مجارستان تصمیم به راه‌اندازی کلوپ خنده در بوداپست کرد، اصلا هم اتفاق جالب و مثبتی به نظر نمی‌رسید. در ان سال‌ها مجارستان با مشکل خودکشی در کشور دست و پنجه نرم می کرد، به طوریکه به نظر می‌رسید تاثیرات جنگ جهانی اول روی زندگی و رفتار آدم‌ها تا جایی تاثیر گذاشته بود که آمار خودکشی خیلی بالا رفت و از همین رو دولت تصمیم گرفت برای ایجاد روحیه و امید به زندگی کلوپ خنده راه بیندازد و حتی در آن به آموزش انواع خنده بپردازد. در این تصویر گروهی از افراد در مدرسه را می‌بینید که با نوارهای پزشکی تمرین خندیدن می‌کنند.
کودکانی برای فروش
قطعا تماشای این تصویر بسیار دلخراش است، اصلا می‌توانید تصور کنید که کودک هستید و می‌دانید که مادر خودتان شما را برای فروش جلوی در گذاشته است؟ اصلا مهم نیست دلیل این کار چیست، قطعا حال خیلی بدی است، مخصوصا برای یک بچه که حتما هم درک درستی از دنیای اطراف خودش ندارد. البته از طرف دیگر ماجرا را هم باید دید، مادر باردار را تصور کنید که به قدری فقیر است که از پس حمایت بچه‌هایش برنمی‌آید و مجبور شده آخرین راه حلی که به نظرش می‌رسد را انتخاب کند، او جگرگوشه هایش را برای فروش گذاشته است. شاید به همین دلیل است که خجالت زده صورتش را از دوربین برگردانده است. این عکس در سال ۱۹۴۸ در بخش‌های بیرونی شیکاگو گرفته شده است. بچه‌های داخل تصویر از دو تا ۶ سال سن دارند. سال‌ها بعد که خبرنگاران این بچه‌ها را در خانه‌های دیگران پیدا کرده‌اند، زندگی شادی نداشتند، تا جایی که یکی از دخترها با عصبانیت مادر واقعی‌اش را خطاب قرار داده و گفته «او باید در جهنم بسوزد.»
فیلی در بند الکتروسیته
این عکس را سال ۱۹۰۳ در یکی از پارک‌های تفریحی در شمال امریکا ثبت کرده‌اند. فیلی به دلیل اینکه یکی از تماشاگرهایی که حالت طبیعی هم نداشته و با سیگار بدنش را سوزانده بود، کشته، مقصر شناخته شده و برایش حکم اعدام گذاشته‌اند؛ آن هم با الکتریسیته. در آن سال‌ها در سیرک‌ها با حیوانات بدرفتاری‌های زیادی می شده، به طوریکه انجمن حمایت از حیوانات برای جلوگیری از ادامه این رفتارها همه را تعطیل می‌کند.
کالسکه ضد سم
احتمالا با دیدن این عکس فکر می‌کنید فردی که در یک آزمایشگاه فوق سری کار می‌کند، در حال حمل یکی از خطرناک ترین ماده‌های جهان است و برای اینکه در محیط پخش نشود، آن را در محفظه‌ای بسیار محکم بسته‌بندی کرده‌اند؛ اما باید بگوییم کاملا در اشتباه هستید، حمل کننده در حقیقت یک مادر است که فرزندش کوچکش را در کالسکه می برد! این میزان حفاظت به دلیل ترس از حمله‌های شیمیایی بوده که فرزند و مادر سالم بمانند یا آسیب کمتری ببیند. عکس در دهه ۳۰ میلادی در انگلستان گرفته شده است.
کودکان در قفس
بله، قطعا این تصویر در دنیای امروز بسیار غیر معمول است، اما در سال ۱۹۳۰ اصلا این‌طور نبوده! در آن زمان مادران بنا به توصیه یک پزشک فکر می‌کردند باید بچه‌ها خود را درون یک قفس و بیرون از پنجره بگذارند تا «خونشان تصفیه شود»!
بستن پا
حتی نگاه کردن به این عکس هم دردناک به نظر می‌رسد، این تصویری از پای بسیاری از دختران چینی است که که پاهای‌شان را می‌بستند تا زیباتر به نظر برسد! این مدل از پا به «پا نیلوفر آبی» معروف بوده است. پای دختران را از سن چهار سالگی و معمولا در فصل زمستان می‌بستند که به دلیل سرما پاها بی‌حس بودند و درد کمتری را حس می‌کردند. این فرآیند باعث شکسته شدن استخوان‌های پا می‌شد و در نتیجه حالت پای این دختران تغییر می‌کرده است.
