ایکنا نوشت:
حجتالاسلام والمسلمین محمد نقدی، مدیرعامل مؤسسه فرهنگی ترجمان وحی در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا)، در پاسخ به این پرسش که دستاورد ظهور حضرت مهدی(ع) در خصوص زندگی فردی چه خواهد بود؟ گفت: آن چیزی که برای گره گشایی از کارهای به بن بست رسیده بشر مطرح است، این است که انسان باید راه حل را در قبل از ظهور و در خودش جستجو بکند. یعنی بشر عادت کرده است که حل مشکلات را به نیرویی ماوراء طبیعی واگذار کند و همه ما منتظریم که وقتی امام زمان(ع) بیاید، همه مشکلات حل شود و همه نعمتها به وفور به دست ما برسد و این درست نیست.
وی تصریح کرد: اینها توقعاتی است که به دور از واقعیت است. این ما هستیم که باید این وضعیت را به وجود بیاوریم. اگر زمینه ظهور فراهم بود حضرت ظهور یافته بود. اکنون هم امام زمان(ع) هست، ولی مانع رویت و استفاده از وجود پرفیضش، ما و اعمال ماست. جامعه نتوانست وجود پر فیضش را تحمل کند. و به هر طریقی که شده بود با ایشان جنگیدیم.
رییس موسسه ترجمان وحی ادامه داد: این نعمت از جامعه رفته است. زمانی که ما حق، انصاف حدود و ... را بپذیریم، در این صورت همه چیز تحقق خواهد یافت.
وی با بیان اینکه چشمان پر فروغ مهدی در انتظار آینده سازان انقلاب است، گفت: ما زمانی به جامعه ایدئال میتوانیم برسیم که خودمان از یک رشد و بلوغی برخوردار باشیم تا بتوانیم همدیگر را تحمل کرده، حق را بپذیریم و حق را به حقدار برسانیم که در این صورت مشکلات حل میشود.
وی افزود: این درست نیست که ما منتظر یک نیروی ماوراء طبیعی باشیم که بیاید و همه چیز را حل کند، این مسائل چطور حل خواهد شد؟ بالاخره معادلات سیاسی که این نیرو میخواهد انجام دهد در بین جامعهای است که شهروندانی دارد. مردم باید حقپذیر باشند. وقتی مردم عدالت را نپذیرند، نیروی ما بعدالطبیعی مشکلی را حل نخواهد کرد. مردم باید حقپذیر باشند که اگر نباشند مشکلی حل نخواهد شد.
مدیرعامل موسسه ترجمان وحی ادامه داد: مشکل اساسی ما در خصوص بحث ظهور این است. ما باید مردم را به این سو سوق دهیم که آمادگی پیدا کنند. آمادگی به این است که ظرفیتهای مردم در حدی باشد که حق را بپذیرند و حدود و قوانین را رعایت کنند. مجاری قانونی و حقوق شهروندی را رعایت کنند، وقتی کسی از این مسائل چشم پوشی میکند، کسی نمیتواند چیزی را حل کند.
وی افزود: در این زمینه رسانهها نقش بزرگی میتوانند داشته باشند. ما نباید مسائل را به غیب عودت دهیم. او چگونه میخواهد مشکلات را حل کند؟ این مشکلات باید برای ما حل شود، اما اگر ما حق را نپذیریم این مشکلات حل نخواهد شد.
وی در پاسخ به این پرسش که اگر قرار است زمینه حاصل شود و جامعه مهدوی باید پیش از ظهور ایجاد شود نقش حضرت چیست؟ گفت: اگر بنا بود که ما جدای از وجود ایشان و آموزهها و دستورات او کاری را انجام دهیم این حرف درست است که نقش ایشان چیست. نقش حضرت مانند نقش پیامبر و ائمه است که همه چیز را به ما گفتهاند. مربیان مختلفی بوده است که آمده. پیامبر در جامعه جاهلی جامعهای ساخت که در جهان تحول آفرین شد. جامعه را به حضرت علی(ع) سپرد که تاب نیاوردند، دستوراتی در همه چیز به ما داده شده است.
نقدی افزود: ما اگر نظم و برنامه درستی داشته باشیم، حضرت وضعیت ما را به نهایت میرساند و ارتقا میدهد. اگر ما همه چیز را به او بسپاریم تا حل کند این شدنی نیست.
وی در پاسخ به این پرسش که برای رسیدن به زمینه و لوازمی که بیان کردید نقش نهاد دینی چیست؟ گفت: خوشبختانه نقش نهاد دینی و قرآن همین است. استادی داشتیم که میگفت همه این عبارت های «یا ایها الذین آمنوا» که در قرآن آمده است، خطاب به یک نفر است و آن تو هستی، اگر واقعا این همه خطاب که در قرآن است راجع به صداقت، درستی، غیبت نکردن، تجاوز به دیگران نکردن و نگاه به نامحرم نکردن خطاب به همه باشد و همه آن را عمل کنند، مشکل حل میشود.
نقدی با بیان اینکه الان همه چیز در دسترس است و هیچ عذر و بهانهای برای هیچ کس نیست، گفت: امروز تنها عمل نیست و این در حالی است که به عمل کار برآید، به سخندانی نیست. ما الان مشکلمان این است و نهادهای دینی الان خوشبختانه کارکرد درستی دارند و برنامههای خوبی انجام شده است.
وی تصریح کرد: مشکل ما عمل است و وجود نازنین حضرت اگر قرار باشد ظهور کنند در جامعهای ظهور بکنند که افراد اهل عمل نباشند، چه فایدهای خواهد داشت؟
وی ادامه داد: وجود نازنین موسی بن جعفر(ع) در زندان بود و شیعیان در بغداد مشغول عبادت بودند. آن امام باید از زندان بیرون بیاد و بالای سر ایشان باشد. آن چه جامعهای بود که وجود نازنین امام را نمیتوانست تحمل کند؟ امام در در قعر زندان بود و داشت شکنجه میشد و مومنان میخوردند و میخوابیدند و هیچ چیز به هیچ چیز. وضعیت امروز مانند چنین وضعیتی است، وجود نازنین امام وقتی موثر است که جامعه بپذیرد و قبول کند و در پرتو وجود او زندگی کند. ما باید دستورات دینی را بپذیریم و عمل کنیم.