"طلا" نشانه ارزش است و "نخل" نشانه سر سختی و مقاومت و طبیعی است که "نخل طلا" جایزه مردی گردد که با سر سختی و مقاومت در برابر مشکلات و مصائب زندگی,سر دمدار نسل طلایی سینما گران ایرانی شده است.
در باره عباس کیارستمی بد نیست از "سووشون" وام گرفته و یک رنگ و یک دل بگوییم:
"به یاد دوست که جلال زندگیمان بود و به یادش به سووشون نشسته ایم"
چه نظری میشه داد؟؟وقتی پزشگی که آقای کیارستمی رو عمل کرده ایشان رو نمیشناخته،دیگه چه نظری میشه داد؟مرد دیگه به همین راحتی،قسمتش بود ،وقتش بود،تقدیرش بود،یعنی از اول براش نوشته بودن،میدونید.....
ناشناس
۰۳:۱۹ - ۱۳۹۵/۰۴/۱۵
اصولا خیلی از پزشکان به جز پول چیز دیگه ای نمیشناسند...
ناشناس
۰۳:۴۳ - ۱۳۹۵/۰۴/۱۵
حالا مثلا اگر میشناخت فرقی میکرد؟
پزشک کار خودش رو انجام میده
ناشناس
۰۸:۰۱ - ۱۳۹۵/۰۴/۱۵
خب نظری نداری سکوت پیشه کن. خود همین سکوت نشانه عقل و شعور والاست
آقا کسی که در یک لحظه خبرش این قدر جان گداز است میپیچه در
دنیا آخه چرا شب عیدی , نه دکترش معلوم نه تشخیسش معلوم
نه یک مدبر کنارش آخ چرا میره رو تخت نه معلوم حا لا چه فایده ,
دیگه گلپایگانی میگه گل بر مزارم چه سود
واقعیت اینه که منی که این قدر سینمای دنیا رو دنبال میکردم و میکنم و از عاشق های سینما محسوب میشم تا همین 6 ماه پیش فقط اسم ایشون رو شنیده بودم و تا همون موقع عکسی از ایشون ندیده بودم، این که رسانه های ما تا این حد نسبت به بزرگان سینمای ایران و دنیا بی تفاوت هستند خیلی زشته، توی هیچ کدوم از کتاب های ادبیات حرفی از آقای کیارستمی زده نشده، واقعا جای تاسف داره.روحش شاد، براش چندین بار فاتحه خوندم.
هنرمندی جهانی با اندیشه ای زیبا و انسان مدار که زبانش صرفا زبان یک ملت خاص نبود؛ هنرمندی با مخاطبانی به وسعت جهان
حتی یادآوری فیلمهای قدیمی تر ایشان که سوژه خیلی از آن ها کودک و نوجوان بود - بخصوص برخی فیلم های کوتاهشان - برای ما دهه شصتی ها خاطره انگیز است؛ و نشان از زبان و بیان بی ریا و ساده ایشان داشت که البته به شکلی هنرمندانه خلق می شد؛
کیارستمی همچون نخلش طلایی بود...
خالق بسیاری آثار هنر فیلمسازی ارزش مند، به خالق خود پیوست
روحش شاد
با عرض تسلیت به خانواده ایشان وجامعه سینمایی وهنری ومردم بزرگوار امیدوارم در کشورمان مراسمی که در خور شخصیت ایشان باشد با حضور دست اندرکاران وهنرمندان ومردم برگزار گردد.روحشان شاد باد.
خدا رحمتش كند،
ولي اين مطالب را ديدم گويا همه متني را براي بعد از فوت او حاضر كرده بودند كه به سرعت و كمتر از 1 ساعت از فوت او منتشر كردند!!
حالا كه نيست ديگه همه با راحتي ازش تعريف مي كنند!!! چرا چنين شده ايم چرا در زمان حيات فردي به اين صراحت ازو تعريف نمي كنيم، آيا مي ترسيم جنبه تعريف ما را نداشته باشد!!
بياييد حداقل در مورد ساير بزرگاني كه در بين ما هستند قدرشان را بيشتر بدانيم .
با دیدن عکس به یاد بیماری سرطان میفتم. شیوع سرطان در ایران به شدت افزایش پیدا کرده و طبق آمار وزارت بهداشت تا 20 سال اینده از هر 5 ایرانی 1 نفر مبتلا به سرطان می باشد...
ناشناس
۱۴:۲۲ - ۱۳۹۵/۰۴/۱۵
احسان عزیز ، همانطور که در سایت فرارو نیز آمده است ، 90% ایرانیان در استرس و فشار عصبی ناامنی شغلی بسر می برند و بشدت در اثر آن آسیب دیده و میمیرند .
او سرانجام خانه دوست را پيدا كرد و بدانجا پر كشيد. يادش تا ابد بر تارك ادب و هنر ايران خواهد درخشيد. به احترامش زمين ادب را مي بوسيم و با خاطره اش آينده را مي جوييم.
سلام و خسته نباشید خداوند منان ایشان را امامحسین معشور نماید . مدتی هست که تمامی کسانی که بر علیه هلوکاست یا بر علیه اسرائیل فیلم یا نقد مینویسند یا میسازند از جمله آقای مرحوم سلحشور یا طالب زاده یا مرحوم کیارستمی ازطریق میکروبیولوژی ترور میشود . عکس بالا که نماد شاخه زینون می باشد این شاخه نماد فلسطین میباشد . آیا زمان آن نرسیده که مسولین وزارت ارشاد فکری به حال مستندسازان و کارگردانها که دعوت میشوند برای خارج در جشنوارهها . محافظت بشوند...
ما مردم ایران مرده پرستیم . وقتی زنده هستند قدرشون رو نمیدونیم ولی همینکه مرگ به سراغشون اود اسمشون و عکسشون تو مجلات رو روزنامه ها و دنیای مجازی پخش میشه . واقعا که ...
چرا وقتی زنده بود این عکس منتشر نشد چرا وقتی ایشان این نخل را گرفتند در ایران از ایشان تقدیر نشد و حالا....................... بعد مرگ مدیر عامل سینما به فرانسه می رود!!!!!!!!!!!!!!!!!!
تو را به خدا بیایید قبل مرگ هنرمندان به آنان عزت و ارج نهیم کم نداریم هنرمندانی که الان.....................
انسان بانخل طلا هم روزی میمیرد ؟؟؟آخه آدم حسابی باسواد نخل طلا متعلق به کل ملت ایران وافتخارملی برای سینمای مابودمگه متعلق به شخص خاصی بودکه انسان بانخل طلا هم روزی میمیردواقعا متاسفم
نوین ترین شیوه ترور سازمانهای جاسوسی و اطلاعاتی خارجی را بیشتر بشناسید/ هشداری که فرمانده سپاه 3 سال قبل اعلام کرد/ شخصیت هایی که ترور "بیولوژیک" شدند
خطر بیوتروریسم چنان عمیق است که بسیاری بر این باورند؛ یکی از خطرات معارضه کننده با جمهوری اسلامی ایران تا سال ۱۴۱۴، مساله بیوتروریسم است. برخلاف تصور بسیاری از مردم، روش های کشتار و ترور بیولوژیکی پیشینه ای دیرین دارد و روش های آن هم بسیار پیچیده بوده است.
ذخائری که هویت کشور محسوب میشوند. از میان ما میروند و بزرگان کشور قدرشان رانمیدانند. چون آنها صدای مردم بودند نه صدای حکومتها.
روحش شاد. راه و هنر سینمایی اش پررهرو.
به نظرم چهره كيارستمي در اين عكس نشان از رضايت و خوشحاليست نه از بابت بردن جايزه بلكه بابت پيدا كردن مخاطباني كه شريك دغدغه هاي او شدند و حس مشترك پيدا كردند .
سينما ايران و دنيا انسان بزرگي رو از دست داد در دنيايي كه اغلب كارگردانها درگير فرم و تقليد شيوه هاي نمايشي به ظاهر موفق هستند كيارستمي با بيان دغدغه هاي فلسفي خودش كه محدود به جغرافياي خاصي نبود بدون ترس دست به تجربه هاي نو سينمايي مي زد و با سينما به مثابه هنر برخورد كرد و نه ابزاري براي تهيج مخاطب
آخه چرا رفت پاریس!؟
بهترین پزشکان جهان،درایران هستند.با پای خودش از بیمارستان ،ازایران خارج شد.حیف...در شرایط سخت بیماری ،با چند جراحی پیچیده،درمانهای خوبی فک کنم براش انجام شده بود
نظر من اینکه روحیه 80 میلیون مرده پرستی چرا این عکس ها رو زمان زنده بودنش نشون نمیدادید و حتی موقع گرفتن نخل باید یواشکی وارد فرودگاه و کشورش میشد و جالبه در غربت فوت کرد .
حالا بیشتر خوشحالی تا تقدیر اخه مرده تقدیر شما به چه دردش می خوره تا حالا که می گفتید غرب زده حالا تو همه سایت ها شد استاد و لقب های گنده دهن پرکن بی خاصیت . یک فیلم در کشور شد بسازه ملت درست و حسابی برن نگاه کنن.
کیارستمی الگویی بود برای ما نسل جوان در ایران . به ما نشان داد که حتی در محدود ترین شرایط هم میشه شکوفا شد. کیارستمی یک نابغه , یک انسان با هوش و نکته سنج بود. افتخار می کنم به داشتن هموطنی مثل او . درسته که از دنیا رفت اما کارهاش زنده هستند. من از نوجوانی با او آشنا شدم و هنوز هم کارهاش رو بعد از سالها تماشا میکنم. کلوز آپ رو هر کسی که اهل هنره باید ببینه . امیدوارم مثل این انسان باز هم در وطن ما بیاد و خلق هنر کنه.
من چند روز پیش و قبل از مرگش متن زیر را برای عباس کیارستمی نوشتم و با تلگرام برای دوستانم و همکارانم فرستادم . از مرگ او غمینم .
و اما عباس کيارستمى . . . . . .
مَردی است متین و باوقار و با شعور است .
کارگردانی است مردمی و برای ملت فیلم ساخته و میسازد .
مدتی است که بیمار است .
چندین بار است که توسط پزشکان ایرانی ، جراحی شده است .
شوربختانه نتیجه ای بدست نیامده است .
چند روز پیش برای درمان به فرانسه رفته است .
خودش در مورد رفتنش به پاریس گفته است :
«قماربازها همهچیزشون بد نیست، گاهی میشه یه چیزایی هم ازشون یاد گرفت. یکیش اینکه میگن توی شرایطی که میبینین
همش روی باختین، پاشین صندلیتون رو ترک کنین برین».
من برای آدم های مانند او بسیار احترام دارم .
بسیار دوستش دارم .
اخبار درمانش را پی گیرم .
چه قدر خوب میشود که سلامت و شاد برگردد .
ایران به انسان هایی مانند کیارستمی محتاج است .
او از نسل قبل از انقلاب است و از بچه های جنوب تهران است .
تا یادم هست بچه سنگلج است .
و . . . . . . . . .
خدایا یار و یاورش باش .
بزرگی ایران را درسینمای جهان نمایاند و برای همیشه در روح ایرانی ابدی و ماندگار شد.بهترین درودها قرین روح الهی و آسمانی اش باد که
جادوانه بود و جاودانه ماند.
کیا رستمی، عالیجناب هنرمند
نخل بی تو زرین نیست. گیلاس طعم تلخی دارد. شاید هم طعمی ندارد. اما انگاری، یعنی فکر می کنم، با رفتنت خانه دوست را پیدا کردی. خدا بیامرزدت.
از اسم پزشک و پرستار هم واهمه دارم و هم ...
مملکتو جارو کنی بریزی تو حلقشون بازم میگن گرسنه ایم!
هیچ کجای دنیا هم راهشون نمیدن .فقط لاف میزنن و ادعا دارن
بزرگترین فیلمساز تاریخ سینما .
چقدر جای او خالی خواهد بود
چه دلتنگم برای سینمای بیضایی ، تقوایی و بسیاری دیگر
آیا باز میشود صدای استاد شجریان را در ایران شنید؟
قلمها،سازها،نگاتیوها تا کی اینچنین در آتش جهالت باید بسوزند؟
در باره عباس کیارستمی بد نیست از "سووشون" وام گرفته و یک رنگ و یک دل بگوییم:
"به یاد دوست که جلال زندگیمان بود و به یادش به سووشون نشسته ایم"
فقط همين !
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست.
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد.