افزایش ساخت و سازها اطراف فرودگاهی که عمرش از بسیاری از ساختمان‌های فعلی تهران بیشتر است باعث شده وزارت راه با یک سوال بسیار مهم مواجه شود: عقب نشینی از برنامه‌های پروازی فعلی و تعطیل کردن مهرآباد یا تلاش برای حفظ جایگاهی که در طول چند دهه‌ی گذشته برای این فرودگاه به وجود آمده است؟
به گزارش خبرنگار ایسنا، محاصره شدن مهرآباد از سوی ساختمان‌های بلند مسکونی که در اطراف آن ساخته شده هرچند در طول دورانی طولانی با سکوت ادامه پیدا کرد اما با حادثه سقوط ایران 140 در خیابان‌های اطراف این فرودگاه، به بحثی داغ و جدی تبدیل شد.
شهرداری تهران به عنوان اصلی‌ترین طرفردار تعطیل کردن مهرآباد خیلی زود وارد عمل شد تا با ارائه پیشنهادهایی آمادگی خود برای جابجا کردن این فرودگاه را نشان دهد. موضوعی که از سوی وزارت راه با واکنشی جدی مواجه شد تا با مخالفت مسولان صنعت هوانوردی کشور پرونده انتقال این فرودگاه مختومه شود.
با وجود رای قطعی به باز ماندن مهرآباد اما هنوز بحث محدود کردن پروازهای این فرودگاه با جدیت مطرح است. پس از آنکه پروازهای بین المللی و پروازهای حج از این فرودگاه رفتند و با دستور آخوندی پروازها از ساعت 12 شب تا 5 صبح ممنوع شدند، حالا بار دیگر خبرها حاکی از افزایشی شدن تعداد پروازها در این فرودگاه قدیمی دارد.
وزارت راه وشهرسازی اعلام کرده افزایش ۱۵ تا ۲۰ درصدی میزان پروازهای این فرودگاه در سال ۹۵ جز پیش‌بینی‌های قطعی است و از این رو حتی بحث برای ساخت ترمینال‌های جدید مسافرتی نیز با جدیت ادامه دارد.
هرچند بحث برای توسعه امکانات زیرساختی مهرآباد از سال‌ها پیش مطرح شده و به نظر می‌رسد همین روند ادامه خواهد داشت، اما هنوز صحبت از انتقال برخی پروازها به فرودگاه امام نیز جدی است.
رستمی مدیرکل فرودگاه مهرآباد در این باره گفته طبق دستور وزیر راه و شهرسازی به محض اینکه در فرودگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) برای انجام پروازهای داخلی ظرفیت‌سازی شود بخشی از پروازهای داخلی فرودگاه بین المللی مهرآباد به فرودگاه بین المللی امام(ره) انتقال می‌یابد.پیش‌بینی می‌شود سالانه حدود ۳ میلیون ظرفیت مسافری فرودگاه مهرآباد به فرودگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) منتقل شود.
این صحبت‌ها در حالی مطرح شده که دو ابهام بزرگ هنوز در این مسیر باقی است. نخست آنکه فرودگاه امام طرح‌های توسعه‌ای را به خود می‌بیند که برای نتیجه بخش شدن آنها حداقل به چند سال زمان احتیاج خواهد داشت و از این رو مهرآباد باید روند افزایشی مسافران خود در سال‌های آتی را برای چند سال تحمل کند، موضوعی که مشخص نیست با توجه به اشباع بسیاری بخش ها در این فرودگاه چگونه باید تداوم یابد.
از سوی دیگر حتی در صورت آمادگی فرودگاه امام (ره) نیز بحثی جدی همچنان باقی است و آن چگونگی انتقال پروازهایی با زمان کوتاه به خارج از شهر است. حتی طولانی‌ترین پرواز در مرزهای داخلی ایران نیز بیش از دو ساعت زمان نمی‌برد و این بدان معناست که مسافران تهران برای انجام یک پرواز داخلی در فرودگاه امام که به طور میانگین یک ساعت زمان می‌برد، باید زمانی بیش از آن را برای رسیدن به فرودگاه مبدا طی کنند. موضوعی که شاید در سال‌های آینده نیز راه حل جامعی برای آن پیدا نشود.
باید دید با وجود این دو ابهام بزرگ آیا وزارت راه ترجیح می‌دهد با موج رو به افزایش تعداد مسافران هوایی کنار بیاید یا با تصمیم پر از ریسک دماغه هواپیماها را از مهرآباد به سمت فرودگاه امام بچرخاند، تصمیمی که حتی اگر بنا بر اتخاذ آن باشد نیز لااقل به چند سال صبر نیاز دارد.
