ابوذری که خود در پی ابوذرهاست

یادداشت دریافتی- فرشاد فردی؛ با هر بار تفکری که به زندگی اهل بیت می کنم شرمسار از دنیازدگی های امروزی می شوم فواصل فکری که گاه ناخواسته گریبان گیر زندگی مان می شود و موجب می گردد که اهداف متعالی زندگی دینی به حاشیه و انزوا کشیده شود.

اما شعاع پیام های اسلام حصر زمان و مکان را درنوردیده و به دل ها رسوخ کرده است حتی در دل آنهایی که اسلام و مسلمانان را سدی بر سر راه خود می بینند و مظلوم نمودن شیعه را دلیلی برای شکستن این سد می پندارند اما به راستی چرا طاغوتیان این مقدار از اسلام هراس دارند ؟

شیعه مگر کدام تسلیحات و کدام مهمات را دارد ؟ یا اینکه دارای کدام آیین ضد بشری است؟

حقیر در زندگی خود به دنبال پاسخ برای این پرسش ها بودم که با یکی از نویسندگان خوش ذوق ، شجاع ، حق محور و روشن ضمیر استان اردبیل آشنا شده ام که در راه اسلام تلاش های مخلصانه ی زیادی کرده است و تحلیل های ایشان در مورد مسایل مربوط به شیعه در منطقه سر آمد است شخصی که برای دیدار با مردانی که رنگ و بوی خدایی دارند حتی سفرهای خارجی رفته است.

شخصی که نام حاج علی اکرامی فعال مذهبی کشور آذربایجان را که چندین سال زندان را به خاطر عشق به اسلام و ارادت به آرمان های انقلاب اسلامی ایران تحمل کرده است را زنده می کند و ایشان را ابوذر زمان می داند و این بار به جاست که به تحسین اعمالش خودش را ابوذر بنامیم.

 آقای قاضی دهی که مولف کتاب "تقابل دین و سیاست در آذربایجان" و چندین کتاب و آثار دیگر هستند مباحث مربوط به شیعه را نه در حد ایران که در سطح منطقه ایی و بین الملی بررسی کرده اند و تپش ضربان های ایشان برای اسلام به قدری بوده است که از هیچ مشکلی در راه احیای حق شیعه در سطح منطقه فروگذار نکرده اند و هر موقع ظلمی علیه شیعه اتفاق افتاده است با شجاعتی مثال زدنی در پی واکنش برآمده اند ، واکنشی از نوع فرهنگ و قلم واکنشی از جنس کلام ، وقتی پای صحبت های ایشان نشستم به اوج مفهوم (مَتَاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ) پی بردم.

دالارشاد اردبیل همیشه مهد پرورش اشخاصی بوده است که سبقه و تعلق دینی دارند و ما در این مختصر قصد معرفی یک نمونه از این افراد را داشتیم.

هر چند سخن راندن در مورد افرادی که دغدغه مذهبی و فرهنگی دارند کاری دشوار و تحلیل شخصیت چهره های مذهبی بس دشوارتر است اما معرفی این گونه افراد یقینا نیاز فرهنگی است، نیازی به وسعت یک جامعه ، اینکه یک فرد مانند آقای قاضی دهی به خاطر دغدغه های مذهبیش چندین سال تلاش می کند ، کتاب می نویسد و حتی سفر می رود این یعنی تاثیرات پیام های اسلامی و اینجاست که باید الگو پذیری جامعه از این پیام ها باشد و فعالان فرهنگی و مذهبی مصادیقی  از این الگو ها و پیام ها می باشند.

ما نیز به نوبه خود از تمامی کسانی که در  عرصه فرهنگ و مذهب گام برداشته و تلاش می کنند تشکر می کنیم و زحمات آنان را ارج می نهیم .