دلایل رواج دروغ گویی در جامعه ایران

«یک مدیر اداری در برخورد با مافوقش باید از گفتمان رسمی نظام تبعیت کند ولی در بین دوستان و خانواده اش گفتمان واقعی را دارد و این فاصله را معمولا با دروغگویی و دورویی پر می کند و این به طور سیستماتیک فضای جامعه ی ما را اشغال می نماید.»

شیرزاد در پاسخ به پرسش فرارو درباره ی رواج دروغ گویی در جامعه و در میان دولت مردان گفت: «دروغ گویی در حال حاضر چند دلیل دارد اول وجود نگرش غیر علمی در جامعه، یعنی افراد نسبت به صحت و سقم صحبت هایشان و تطبیق آن با واقعیت بی خیال هستند و انضباطی بر گفتارشان حکم فرما نیست.»

این نماینده سابق مجلس ادامه داد: «این بحث ممکن در مورد عوام مشکلی نداشته باشد ولی در مورد کسانی که مسئولیت دارند این گونه نباید باشد مثلا اگر کسی بخواهد درمورد رشد تولید فولاد بگوید باید سخنش را مستند به آمار و رقام باشد ولی متاسفانه نسبت به این مسائل نوعی ولنگاری و بی تفاوتی وبی خیالی وجود دارد و برایشان اصلا فرقی نمی کند که دم از رشد 10 درصد بزنند یا از رشد 5 درصد بگویند.»

عضو شاخص جبهه ی مشارکت افزود: «ریشه ی دوم این قضیه این است که افراد خودشان را متصل به مرکز حقیقت می دانند و با نوعی احساس تشرع فکر می کنند چون آدم های خوبی هستند، پس هر چی بگوید اشکال ندارد و معمولا در این آدمهایی که متشرع نیستند و بلکه فقط فکر می کنند متشرع هستند این اتفاق بیشتر می افتد و این افراد تصور می کنند به سرچشمه ی زلال حقیقت متصل هستند.»

وی افزود: «دلیل سوم این است که در کشور ما یک سری ضوابط و گفتمان های رسمی و یک سری گفتمان های واقعی وجود دارد، گفتمان های رسمی فرسنگ ها از گفتمان های واقعی که در بین مردم وجود دارند فاصله گرفته است. از طرفی برای ارتقای شغل و حتی ماندن در سیستم اداری و بهره مندی از مزایای حضور در حاکمیت در هر سطحی افراد ناچارند از گفتمان رسمی تبعیت کنند.در حالی که برای ارتباط با جامعه و صحبت با مردم ناچارا که از گفتمان مردم استفاده کنند آنچه این فاصله را پر می کند یک نوع ظاهر سازی و دروغگویی و دگرگون نشان دادن سیستماتیکی است که در سطح نظام اداری ما جا افتاده است.»
 
این فعال سیاسی اظهار داشت: «مثلا یک مدیر اداری در برخورد با مافوقش باید از گفتمان رسمی نظام تبعیت کند ولی در بین دوستان و خانواده اش گفتمان واقعی را دارد و این فاصله را معمولا با دروغگویی و دورویی پر می کند و این به طور سیستماتیک فضای جامعه ی ما را اشغال می نماید.»
 
احمد شیرزاد در ادامه افزود: « این نفاق و دورویی ریشه در بطن حکومتی کشور ما دارد و از آن طریق به جامعه هم تسری پبدا می کند مثلا فردی  متقاضی استخدام در یک دستگاه اداری است ناچار است برای قبولی در گزینش ریش بگذارد و متونی را بخواند که اصلا نمی فهمد و با آن قرابتی ندارد، و اگر خانم باشد ناچار است چادر به سر بکند و رفتار های غیر واقعی از خودش نشان بدهد واین فرد در بدو ورود به سیستم دولتی مجبور می شود یک عمر ظاهر سازی و ظاهر فریبی بکند.»