تبعات طرح‌های نیشکر در خوزستان

یادداشت دریافتی - دکتر سیدحسین فاضلی؛ اهمیت و جایگاه مجلس شورای اسلامی بر کسی پوشیده نیست به طوری که حضرت امام خمینی (رحمه الله علیه) نه تنها مجلس را خانه واقعی ملت و تجلی اراده ملی، بلکه تعرض به آن را قبیح، بر خلاف مصلحت کشور و خلاف موازین دینی می دانند و می فرمایند: "تنها مجلس از همه مقاماتی که در یک کشور هست بالاتر است."

از دیدگاه مقام معظم رهبری نیز مجلس شورای اسلامی به عنوان یک رکن اساسی و مهم برای اداره امور کشور و آینه ای است که منعکس کننده توانایی ها، خواسته ها، موضع گیری ها، اقتدار و پایبندی به آرمان های یک ملت می باشد و می فرمایند: "مجلس شورای اسلامی، یک مرکز اساسی و تعیین کننده برای انقلاب است، همه سر رشته های امور، به مجلس شورای اسلامی بر می گردد."

هم صحبتی و هم اندیشی با قانون گذاران نشان می دهد که هم راستا و هم جهت با دانشمندان بومی، قانون گذاران از منتقدان طرح های نیشکر در خوزستان بوده اند و بر این اعتقاد هستند که طرح های نیشکر در خوزستان علیرغم اینکه مقرون به صرفه اقتصادی نبوده اند، تبعات و پیامدهای زیست محیطی آن هیچ توجیهی ندارد و حیات جلگه خوزستان را به خطر می اندازد.

به عنوان نمونه، عضو کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی، عبدالله سامری، اعتقاد دارد که طرح های نیشکر در خوزستان به هیچ عنوان صرفه اقتصادی ندارد و حتی نمی تواند آینده روشن و قابل قبولی را داشته باشد و براساس علل و اهداف مبهم بنا نهاده شده است که نیاز است تا علل اصلی ایجاد و بنا نهادن طرح های نیشکر مشخص شود زیرا که با ادامه کار طرح های نیشکر باید منتظر فاجعه زیست محیطی در خوزستان بود.

وی بر این عقیده است که باید الگوی جایگزینی کشت برای نیشکر عملی شود زیرا که طرح های نیشکر پتانسیل های منطقه مانند آب را به قیمت اهداف غیر اقتصادی و علیرغم تبعات و پیامدهای زیست محیطی به خطر می اندازد.

در نمونه دیگر، عباس پاپی‌زاده، عضو دیگر کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی اعتقاد دارد که با توجه به تکنولوژی موجود در طرح های نیشکر در خوزستان، طرح های نیشکر به سمت توسعه پایدار حرکت نمی کنند و طرح های نیشکر به سمت توسعه نیشکر مسیر اختیار نموده اند. اگرچه توسعه پایدار ضرورتی برای کشور است ولی متاسفانه توسعه نیشکر در راستای توسعه پایدار نیست.

پاپی زاده به عنوان نماینده مجلس شورای اسلامی در شورای عالی محیط زیست کشور بر این اعتقاد است که در حال حاضر وضعیت طرح های نیشکر توجیه زیست محیطی ندارد و مقرون به صرفه اقتصادی نیست.

در نمونه بعدی، حبیب آقاجری، عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی بر این عقیده است اگرچه فلسفه طرح های نیشکر در خوزستان به خودی خود بد نیست ولی در حال حاضر طرح های نیشکر، طرح هایی غیر کارشناسی هستند که محیط زیست را به مخاطره انداخته و خود به خود به کشاورزی خسارت وارد کرده است.

سید‌حسین دهدشتی دیگر عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی، اعتقاد دارد جهت توسعه پایدار، در طرح های نیشکر در خوزستان به مسائل زیست محیطی باید توجه خاص می شد تا جلوی این همه خسارات زیست محیطی گرفته شود و نیاز است تا بازنگری لازم در طرح های نیشکر انجام گیرد.

سیدراضی نوری، دیگر عضو کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی، بررسی طرح های نیشکر را از زوایای مختلف علمی خواستار است و بر این اعتقاد است هرچه که دانشمندان بر آن مهر تایید می نهند، قانون گذاران مهر تایید می نهند.

در راستا نظر این عضو کمیسیون کشاورزی باید بیان نمود که اگرچه حقایق ابعاد پیچیده و گسترده تبعات، پیامدها و چالش های طرح نیشکر توسط دانشمندان بومی(و صاحب نظر کشور) در مخالفت با این طرح اعلام شده بود ولی متاسفانه در کمال ناباوری و بی توجهی به جایگاه حقیقی دانش و دانشمندان بومی، طرح های نیشکر به عنوان عاملی قدرتمند برای تخریب محیط زیست خوزستان به مسیر خود ادامه داد و محیط زیست خوزستان و کیفیت زندگی مردم خوزستان را هر روز بیش از دیروز به سمت نابودی می کشاند.

در آخر، هیچ وقت نباید فراموش نمود که آنچه به عنوان مصلحت و منافع ملی مهم است تلاش برای حفاظت از مردم خوزستان به عنوان بخشی از بالاترین سرمایه ملی کشور و نه تولید شکر است.

حقیقتی که با وجود بی توجهی مجریان و حامیان طرح های نیشکر، محیط زیست و زندگی مردم خوزستان را به خطر می اندازد و این حقیقت در کمال آرامش تخریب های زیست محیطی طرح های نیشکر و علیرغم هشدارها و مخالفت های دانشمندان بومی و قانون گذاران رخ می دهد.

به راستی چرا جایگاه دانشمندان بومی و قانون گذاران در حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از به مخاطره انداختن زندگی مردم خوزستان اینگونه است؟ و علت عدم درک زبان یا پیروی از دانشمندان بومی و قانون گذاران از طرف مجریان و حامیان طرح های نیشکر چیست و می تواند چه عواقب و پیامدهایی منفی در تضمین سلامت مردم خوزستان داشته باشد؟

و سوالات متعدد دیگر که هر کدام شامل ابهامات پیچیده و گسترده ای می شود که سلامت مردم خوزستان به عنوان بخشی از بالاترین سرمایه ملی را به مخاطره می اندازد و این همان نتیجه ای است به طور یقین و بدون شک با مصالح ملی مغایر است.

 اگرچه هیچ وقت نباید فراموش نمود که به طور یقین ملاحظات انساني و سلامت مردم از ملاحضات اقتصادی بالاتر است.