غلامی: در آزادی مو به تنم سیخ می‌شد

عادل غلامی بازیکن موثر تیم ملی والیبال ایران در تمام مسائل تلخ و شیرین لیگ جهانی حضور تماشاگران بازی دوم با روسیه را یکی از زیبا ترین لحظه های این مسابقات دانست.
 
به گزارش ورزش سه، در پایان حضور ایران در لیگ جهانی والیبال 2015 تعداد زیادی از پیگیران این مسابقات از عملکرد تیم ملی قدردانی کردند و عده هم منتقد در این بین وجود داشت که نتایج ملی پوشان را غیرقابل قبول می دانستند.

اما اینکه تیم ملی والیبال در لیگ جهانی عملکردی خوب داشت با بد را به راحتی می توان از لا به لای آمار مسابقات بیرون کشید اما کنار این اعداد مسائلی هم وجود دارد که عادل غلامی سرعتی زن تیم ملی والیبال ایران در گفت و گو با ورزش سه آنها را بازگو می کند:
 
با یک برد و باخت تیم ملی را قضاوت نکنیم
ایران نسبت به سال گذشته عملکردی بهتری نداشته باشد بدتر هم نبوده است اما شرایط گروهی طوری شد که ما موفق به صعود نشدیم. در مجموع تیم ملی عملکرد بدی نداشت و نباید با یک برد یا یک باخت کل لیگ جهانی را زیر سوال برد. مهم تداوم نتیجه گیری است که ایران در چند سال اخیر تیم کم نوسانی نشان داده و این نشان می دهد موفقیت ما مقطعی نبوده و 3 سال است که در تمام تورنمنت ها جزو تیم های خوب محسوب می شویم. به نظر من مردم از والیبال راضی هستند و این را در کامنت های صفحه شخصی ام دیده ام که انرژی مثبت است که همینطور فرستاده می شود و فکر می کنم 96 درصد مردم راضی بودند و آن عده کم همیشه ناراضی هستند. مجموعه والیبال تلاش خود را کرد و مردم همین را می خواهند و برد و باخت همیشه برای همه تیم ها هست.
 
احساس ما ایرانی ها بر منطق مان غلبه می کند
درست است که ایرانی ها موجوداتی احساسی هستند و اکثرا احساس بر منطق مان غلبه می کند اما همین موضوع به دفعات در مسابقات به درد ما خورده است و اکثر تیم های بزرگ دنیا را شکست داده ایم. این موضوع کم کم در تیم به یک موضوع قابل کنترل تبدیل شده است و فکر می کنم جنبه های مثبتش از سایر مسائل بیشتر بوده است. در بازی با لهستان اما ما احساساتی نبودیم و این لهستان بود که خیلی خوب بازی کرد و بچه ها مجبور به اشتباه شدند. خوذد لهستانی ها فکر نمی کردند انقدر خوب بازی کنند به طوریکه سرمربی آنها بعد از بازی گفت این بهترین بازی ما در 2 سال اخیر بود. نمی شود همیشه برد و باخت هم جزوی از ورزش است. بازی مقابل لهستان یکی از آن بازی هایی بود که برد در آن خیلی سخت صورت می گرفت.
 
وارد سالن آزادی می شدم مو به تنم سیخ می شد
امسال نسبت به سال های گذشته جمعیت بیش از حد به سالن می آمد و همین مساله خیلی از تیم ها را آزار داد. بازی اول مقابل آمریکا که بعد از یک سال به آزادی آمدم وقتی وارد سالن شدم با دیدن جمعیت و شنیدن صدای تشویق مو به تنم سیخ شد. این مردم استرس را به شخص من وارد می کردن اما استرسی در جهت مثبت که همیشه این موضوع در ورزش لازم است و بازیکن را از حالت بی تفاوتی به موقعیت جنگدگی می برد. خیلی از تیم ها نتوانستند در این جو تاب بیاورند و عملکرد فنی شان کاملا تحت تاثیر جمعیت قرار می گرفت.
 
دست تماشاگرانی را که در بازی آخر به روسیه با ورزشگاه آمدند را می بوسم
حضور تماشاگران در بازی آخر مقابل روسیه واقعا برای همه بازیکنان ارزشمند بود. در حالیکه بازی هیچ اهمیت جایگاهی نداشت و تیم به هیچ وجه صعود نمی کرد بازهم تعداد زیادی به ورزشگاه آمدند و من دست تک تک آنها را می بوسم که ایتقدر برای والیبالیست ها ارزش قائل هستند. من فکر می کنم اگر در بازی آخر مقابل روسیه اگر سالن مثل بازی ها قبل پر می شد ما روسیه را می بردیم و بچه ها حداقل برای تماشاگرانی که در سالن بودند انگیزه ای برای پیروزی پیدا می کردند اما این اتفاق نیافتاد و من از تمام مردمی که شب ها بیدار ماندند و بازی های خارج از خانه ایران را از تلویزیون دیدند، چه کسانی که به سالن آمدند و تیم را تشویق کردند و مهم تر از همه آنهایی که برای مان دعا کردند تشکر می کنم.
 
بهتر است گذشته مان را فراموش نکنیم
ایران 3 سال است که به لیگ جهانی پا گذاشته و در این مدت بد کار نکردیم. در سایر تورنمنت ها هم همیشه جزو تیم های قدرتمند ظاهر شدیم و نتایج غیر قابل قبولی نگرفتیم. من کلیت مردم را که می دیدم همه از تیم رضایت داشتند اما تعدادی هستند که در روزهای برد هم بر تیم ملی ایراد می گرفتند که من فکر می کنم به آنها توجه نکنیم بهتر است.

ما نباید فراموش کنیم که تا چند سال پیش کجای والیبال دنیا بودیم که حالا با یک باخت از قهرمان دنیا همه چیز برای مان تمام می شود. سال گذشته لهستان حتی به دور نهایی لیگ جهانی صعود نکرد اما مردم آنها به جای تخریب از تیم حمایت کردند و همان تیم یک ماه بعد آمد و قهرمان جهان شد. این اتفاقات برای همه تیم ها رخ می دهد و این ما هستیم که باید ببینیم کجا هستیم و از تیم چه می خواهیم. با یک برد تیم را بالای بالا نبریم و با یک باخت آن را به زمین بکوبانیم. به نظر من این برد و باخت ها زیاد برای مردم اهمیت ندارد و آنها تلاش بچه های والیبال در زمین را می بینند و همین است که آنها را کنار تیم ملی قرار داده است.