تشخیص زیبایی فوتبال مشکل نیست

مالک رضایی؛ برای تشخیص زیبایی یک بازی فوتبال، لازم نیست حتما ذهن «آریگو ساچی» یا «یوهان کرایف» داشته باشی، زیبایی آن در شادابی تماشاگران، مستطیل سبز، طراوت معابرشهرها ومیادین برگزاری مسابقات، تماشاگران پرنشاط، غرور ملیتها وملتها، کودکان صف کشیده در مقابل بازیکنان در هنگام قرائت سرود های ملی وصدها عوامل دیگر هویداست.

 آنچه در «بلوهوریزنته» میان آلمان وبرزیل مشاهده شد زیبایی نبود تحقیر تمام عیار یک ملت به طریق تیمی بود که روحیه جوانمردی، بزرگ منشی وادب پیروزی از وجود او وتاریخ فوتبال ماشینیش به کلی رخت بر بسته است. تیم آلمان با زدن سومین گل، عملا ثابت کرده بود که دست بالاتر را نسبت به میزبانی دارد، که از بد حادثه دو بازیکن موثر خود را هم در اختیار ندارد واین نتیجه با اداره کردن حرفه ای بازی که به تحقیر ملت میزبانی منجر نشود تا دقیقه نود پایدار خواهد بود. شیرینی گلهای بعد از آن در مقایسه با تلخی گریستن کودک ده ساله ای که غرور ملتش را لگد مال خوی و خصلت نازی گرایا نه می دید به هیچ نمی ارزید. ماشین بی عاطفه فوتبال آلمان هرگز در طول تاریخ فوتبال خود با ادب پیروزی واخلاق ورزشی انس والفت نداشته است.

وقتی که تیم دست وپا بسته عربستان چشم به ساعت ورزشگاه دوخته بود تا حقارت بیش از هشت گل را در مقابل آن نداشته باشد، این فقدان اخلاق در روحیه تیمی آلمان آشکار بود. وزمانی که «یورگن کلینزمن»مهاجم تیم آلمان درست ده دقیقه بعد از دریافت هدیه ورزشی از دست کاپیتان تیم ملی ایران، برای شادمانی تک گل زده خود تور دروازه ایران را با دستان خود پاره میکرد واز جا میکند، ابراز شادمانی نمیکرد بلکه بی ادبی تمام عیار خود را در مقابل تماشاگران جهانی به نمایش گذاشته بود.

 فقدان روحیه جوانمردی و عقده به ملتهای جهان در کشوری که با خانمانسوزی جهان، دو بار با تنبیه سخت جهانی مواجه شده است امر بعیدی نیست. اما قواعدی که در ورزش حاکم است، غیر ازآن است که در سیاست جاری است ای کاش «یواخیم لو» وشاگردانش این تفاوت را درک میکردند وبرد مقابل برزیل را به گونه ای برنامه ریزی میکردند که روی خداحافظی از میزبان ویا برگزای جشن قهرمانی را بعد از یکماه اقامت در میان آنها، میداشتند.