از آن روز که روی جواب آواز استاد بخواند: «غلام نرگس مست تو تاجدارانند/ خراب باده لعل تو هوشیارانند»، تا وقتی که در زادگاه استاد، در آستانه تالار فخرالدین اسعدگرگانی و در جمع بیش از 15هزار نفر از سوگواران استاد، یک بار دیگر و این بار مرثیهوار بخواند: «جانا چه گویم شرح فراقت/ چشمی و صد نم، جانی و صد آه» 30 سال گذشته بود.