اجناس تقلبی و شان خریداران

فرارو- چین به «سوءسرمایه گذاری» (سرمایه گذاری نامناسب) شهرت دارد. عادات مصرفی این کشور نیز خطرات بسیاری را متوجه اقتصاد آن می کند. 

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از اکونومیست، اکثر ویترین ها با افتخار اجناسی که در مغازه قابل خریداری است را به نمایش می گذارند اما در بازار سیلک استریت که یک مرکز خرید توریستی در پکن است، ویترین ها تاحدودی متفاوت هستند. این ویترین ها چند اطلاعیه رسمی را بر روی شیشه چسبانده اند که اجناسی را تبلیغ می کنند که در همان مغازه قابل خریداری نیستند. این اجناس غیرقابل عرضه شامل برندهای های لوکس از جمله پرادا (Prada)، لوئیس ویتون (Louis Vuitton) و بربری Burberry)) می شوند. این اطلاعیه ها با هدف راهنمایی مشتریان برای اجتناب از خرید ناخواسته اقلام تقلبی، روی ویترین مغازه ها و فروشگاه ها جای گرفته اند. اما بسیاری از مشتریان این اقلام تقلبی را به خواست خود خریداری می کنند. 

با وجود تمام تلاش های بازار سیلک استریت هنوز هم می توان گفت یکی از شاخصه های این بازار تقلبی بودن اجناس آن است. یک تی شرت یقه دار «پل اسمیت» از کارخانه گوانگجو در ابتدا با قیمت یک هزار و 285 یوان معادل 200 دلار عرضه می شود اما در نهایت با قیمت 150 یوان به فروش می رسد؛ گذشتن از چنین تخفیفی به هیچ وجه آسان نیست، بخصوص زمانیکه فروشندگان کت شما را رها نکنند و به فروش اجناس خود اصرار کنند. 

اقتصاددانان و سیاست گذاران در سراسر جهان از چین می خواهند که حجم مصرفی خود را افزایش دهد. آنها معتقدند چین باید وابستگی خود را به بخش سرمایه گذاری که سال گذشته تقریباً نیمی از تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می داد، کاهش دهند. هیچ اقتصادی با این حجم هنگفت از سرمایه گذاری قادر به سرمایه گذاری درست و عاقلانه در تمام زمینه ها نخواهد بود. به همین دلیل است که اقتصاددانان نگران گسترش تخصیص نادرست سرمایه ها یا «سوءسرمایه گذاری» در این کشور هستند. اما قسمتی از بخش مصرفی چین نیز سوال برانگیز است. 

وجود اقلام تقلبی در بازارهای چین بسیار متداول است. محققان در یک فروشگاه در شانگهای از هر پنج نفری که در حال عبور بودند از یک نفر در مورد عادات خریدشان سوال کردند. از 202 نفری که در این تحقیق شرکت کردند تقریباً سه چهارم معترف بودند که کالاهای لوکس کپی شده خریداری می کنند. برخی افراد برای به رخ کشیدن خود به خرید برندهای لوکس روی می آورند. برخی دیگر به تقلید از جامعه از برندهای لوکس استفاده می کنند. آنها می خواهند برند لباس شان مانند شخصیت های مورد علاقه شان باشد. براساس تحقیقات صورت گرفته توسط لینگ جینگ ژان از دانشگاه پلی تکنیک هنگ کنگ، چینی ها بیشتر از نوع دوم هستند. دیگر مطالعات نیز نشان می دهند خریدارانی که به دنبال کسب شان و منزلت از طریق خریداری برندها هستند، بیشتر به خرید اجناس تقلبی روی می آورند. 

کیف دستی با مارک پرادا دو خصوصیت دارد: نخست کیفیت خوب و دوم برندی که به خوبی در بازار عرضه شده. اما برخی مصرف کنندگان بیشتر به شان و اعتبار اهمیت می دهند، نه کیفیت. اقلام تقلبی به خریداران این امکان را می دهند که از یک نام تجاری معتبر بدون آنکه کالایی با کیفیت خریده باشند، استفاده کنند. چنین رویه ای بی شک پرادا و مسئولان دیگر برندها را به خشم می آورد اما به نظر می رسد که مزیتی برای مصرف کنندگان شود. 

به عقیده برخی کارشناسان یک برند لوکس شان و منزلت اعطا می کند تنها به این خاطر که انحصاری است. افرادی که به اقلامی با برند مثلاً پرادا پول می دهند، پول خود را صرف تک و منحصر به فرد بودن می کنند. افرادی که از اجناس تقلبی پرادا استفاده می کنند، این انحصار را می شکنند و عوامل و تاثیرات خارجی را بر صاحبان برندهای واقعی تحمیل می کنند. 

در شرایطی که اجناس تقلبی با سرعت هر چه تمام تر تلاش می کنند که کاملاً شبیه به برندهای واقعی شوند، صاحبان برندها می جنگند تا وجه تمایز خود نسبت به کالاهای تقلبی را نشان دهند. بر اساس گزارش اخیر یی کیان از مدرسه مدیریت کلوگ به بررسی واکنش تولیدکنندگان کفش های مارک دار چینی در برابر نفوذ اجناس تقلبی پرداخته و دریافت که بسیاری از تولیدکنندگان کفش به خصوص پس از توجه دولت به تولید مواد غذایی و داروهای تقلبی، کیفیت پاپوش های تولیدی را افزایش داده، ماشین آلات جدید ایتالیایی وارد کرده و از مواد اولیه گرانتری مانند پوست تمساح استفاده کردند. واکنش آنها برخلاف این برداشت عمومی است که اقلام کپی شده و تقلبی مانع ابتکار و سرمایه گذاری می شوند. اما این شرکت ها در پی صرف هزینه های اضافی، قیمت ها را بیش از حد مجاز افزایش دادند. به همین دلیل است که خریداران مارک های تقلبی افرادی که خریدار جنس های واقعی هستند را به خرج می اندازند؛ آنها یا برندها را از انحصار خارج می کنند و یا بر قیمت شان می افزایند. 

اما این امکان وجود دارد که خریداران اجناس لوکس واقعی نیز تاثیرات خود را بر بازار و عادات خرید داشته باشند. برای آنکه از نظر شان و منزلت (البته از نظر پوشش ظاهری) در سطح جامعه در اوج باشید، داشتن اجناس خوب کافی نیست. اجناسی دارید باید بهتر از متعلقات دیگر افراد باشد. کسی که ساعت یا خودروی گرانتری می خرد یک پله دیگر از نردبان جامعه بالاتر می رود و دیگر افرادی که اصرار دارند از این نردبان اجتماعی بالا بروند را مجبور می کند برای عقب نماندن از این ماراتن پول بیشتری خرج کند. این گونه افراد در زمان خرید تمام توجه شان به این است که این حجم هنگفت از هزنیه، چه میزان به شان اجتماعی شان می افزاید. اما به هیچ وجه متوجه نیستند که دیگر افراد برای باز نماندن از این روند مجبورند تا چه میزان هزینه کنند. در نتیجه همین مسابقه قدرت است که باید گفت شاید چین هزینه بالا و مازادی را صرف کالاهای لوکس کند. بخش خرید چین تنها شش درصد از مجموع مخارج مصرفی جهان را تشکیل می دهد اما براساس گزارشی که ماه گذشته منتشر شد، در حال حاضر 20 درصد فروش جهانی کالاهای لوکس را به خود اختصاص داده اند. 

این بازی بیهوده کسب شان و منزلت در چین تنها محدود به قشر خوش لباس جامعه چین نمی شود. در روستاهای چین مردم برای حفظ موقعیت خود در رتبه و مقام محلی مراسم ازدواج، ختم و دیگر جشن هایی که در میان اقوام برگزار می شود را با هزینه های هنگفت برگزار می کنند و اقدام به خرید هدایای گران برای دیگران می کنند. محققان دانشگاه کرنل در بررسی های خود به مطالعه لیست هدایای خانواده ها در 18 روستای فقیر درکوه های گیژو پرداخته و دریافتند که فقیرترین خانواده (آنها که براساس سرانه قدرت خرید با روانه کمتر از یک دلار زندگی می گذرانند) حدود 30 درصد از بودجه خود را صرف هدایا و جشن ها می کنند که این رقم دو برابر هزینه ای است که از سوی هندی های همین طبقه صرف می شود. 

زمانیکه یک خانواده با اتفاقی ناگهانی مانند دریافت غرامت برای مصادره زمین خود روبرو می شود، پول بیشتری خرج می کند و دیگران را نیز وادار می کند که همین روند را در پیش بگیرد. اقتصاددانان معتقدند بخش سرمایه گذاری چین از این گونه برنامه های بیهوده شان و منزلت که با رقابت های محلی نیز همراه شده، آسیب دیده است. شاید بخش مصرفی این کشور نیز شرایطی نه چندان متفاوت داشته باشد.