سرنوشت «برادران لیلا» شوم است؟

«برادران لیلا» که بهار امسال، در صدر اخبار سینمایی کشور قرار داشت، پس از ماه‌ها سکوت رسانه‌ای، بار دیگر به تیتر مهم رسانه‌های سینمایی تبدیل شده است.

به گزارش ایرنا، در بهار امسال بود که فیلم در هفتادوپنجمین جشنواره کن رونمایی شد و حواشی مربوط به آن، از اظهارات برخی عوامل تا عدم‌رعایت ممیزی‌ها و مراسم فوتوکال، با پوشش رسانه‌ای گسترده‌‎ای مواجه شد. نتیجه این حواشی آن بود که فیلم از نمایش پرده‌ای داخل کشور جا ماند و کارگردان هم گویا حاضر نشد برای فیصله دادن به این موضوع، پا پیش بگذارد.

در چنین شرایطی بود که تلاش‌های جواد نوروزبیگی به‌عنوان تهیه‌کننده کار نیز چندان موفق نبود تا حالا فیلم در شرایطی قرار بگیرد که باید با نرمش بالایی از سوی صاحبان آثار مواجه شود.

در همان فصل بهار و تابستان، این‌گونه تصور شد که سعید روستایی؛ کارگردان فیلم، علاقه چندانی به اکران فیلم در سینما‌های ایران ندارد. البته که شخص روستایی هرگز به شکلی مستقیم راجع این موضوع، اظهارنظر نکرد، اما مجموع عوامل در آن ماه‌ها این شائبه را تقویت می‌کرد که روستایی احتمالا اشتیاقی برای اکران داخلی این فیلم ندارد.

احتمالا یکی از دلایلی که سبب تقویت این گزاره شد، استقبالی بود که از فیلم قبلی کارگردان به عمل آمده بود. متری شیش‌ونیم با دلار امروز، در فرانسه نزدیک به ۶۰ میلیارد تومان فروخت. شاید تخمین صاحبان فیلم بر آن بود که به دلیل دریافت جازه فیپرشی کن ۲۰۲۲، استقبال بهتری از فیلم جدید روستایی به عمل می‌آید و زمینه نمایش این اثر نیز در چند کشور فراهم می‌شود، اما برادران لیلا در فرانسه، ۷۰۷ هزار و ۸۴۲ دلار فروخت که با قیمت دلار امروز، چیزی کمتر از ۳۲ میلیارد تومان می‌شود.

فیلم در امارات هم ۹ هزار و ۶۲۱ دلار فروش کرد که به پول ما، چیزی حدود ۴۳۰ میلیون تومان می‌شود؛ بنابراین فروش جهانی سومین ساخته سعید روستایی در دو کشور فرانسه و امارات، کمتر از ۳۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان می‌شود که طبیعتا، بسیار کمتر از آن چیزی است که انتظار می‌رفت.

در شرایطی که تصور می‌شد فیلم به فروش قابل‌توجهی در اکران فرانسه خود دست یابد، اما کمتر از آن چیزی فروخت که احتمالا در نمایش داخلی می‌توانست به دست بیاورد؛ بنابراین درست در این زمان بود که شاید نگاه‌ها، بیشتر به سمت اکران داخلی فیلم معطوف شد.

راهکار اکران برادران لیلا می‌تواند شامل زمان خریدن تهیه‌کننده از طرف فرانسوی در جهت تاخیر در زمان انتشار نسخه بلوری و حل اختلافات با سازمان سینمایی باشد

حالا، اما خطری که فیلم را تهدید می‌کند، انتشار نسخه بلوری آن است. نسخه‌ای که طبق تقویم قرار است بیست‌وششم فوریه مطابق با هفتم اسفندماه منتشر شود و طبیعی است که چند ساعت پس از این انتشار، نسخه‌های باکیفیت فیلم در شبکه‌های اجتماعی قابل دریافت خواهد بود و دیگر قطعا این فیلم هیچ‌گاه نمی‌تواند رنگ پرده را به خود ببیند.

حالا و در شرایطی که تنها یک‌ماه تا انتشار نسخه بلوری این فیلم زمان باقی مانده، می‌توان به یک جمع‌بندی درست در مورد یکی از آثار توقیفی سینمای ایران رسید. این راهکار می‌توان شامل زمان خریدن تهیه‌کننده از طرف فرانسوی در جهت تاخیر در زمان انتشار نسخه بلوری فیلم باشد و از سوی دیگر، گام‌های عملیاتی برای نمایش هر چه زودتر فیلم برداشته شود.

برخی شنیده‌های غیررسمی حکایت از آن دارد که فیلم توسط نهاد‌های بالادستی توقیف شده است. حالا اگر، چه این ادعا درست باشد و چه نباشد، مسیر رفع مشکل، از سازمان سینمایی می‌گذرد که باید توسط کارگردان و تهیه‌کننده کار مرتفع شود؛ بنابراین اگر فیلم در شرایط کنونی رفع‌مشکل شده و به روی پرده برود، یک بازی دو سر برد به نتیجه می‌رسد؛ هم صاحبان فیلم می‌توانند یک اکران باشکوه را تجربه کنند و هم سازمان سینمایی، علاوه بر کم کردن یک فیلم از تعداد آثار توقیفی، به رونق گیشه امسال کمک قابل‌توجهی می‌کنند.

جای امیدواری بسیاری وجود دارد که سازمان سینمایی با مساعدت نهاد‌های بالادستی، زمینه‌های نمایش این فیلم را فراهم کند. البته که در شراط فعلی، توپ در زمین صاحبان اثر است که بتوانند به یک تعامل درست با سازمان سینمایی برسند.