فیلم «ناظر»؛ اضطراب عمیق تحت نظر بودن

فرارو- اینکه فکر کنیم کسی دائما دارد به ما نگاه می‌کند و ما را زیر نظر دارد می‌تواند وضعیت بسیار اضطراب‌آور و گاهی ترسناکی باشد. سینما از این ترس به خوبی آگاه است و می‌شود گفت شاخه‌ای از فیلم‌های ترسناک و معمایی دقیقا روی همین احساس تحت نظر بودن تمرکز دارند. فیلم «ناظر» هم متعلق به همین دسته است؛ فیلمی که حال و هوایش یادآور سینمای هیچکاک است و ترکیبی از دلهره و معما و ترس را در تمام لحظاتش می‌شود احساس کرد.

 

به گزارش فرارو؛ شخصیت اصلی این فیلم زنی به اسم جولیا است که به همراه همسرش و به خاطر شرایط شغلی او به تازگی از نیویورک به شهر بخارست نقل مکان کرده‌اند. همسر جولیا به شدت درگیر کار است و وقت کمی را با او می‌گذراند. جولیا هیچ‌کس را در این محیط تازه نمی‌شناسد و این احساسی عمیق و سرد از تنهایی و انزوا را در او ایجاد کرده است.

اما این تنهایی بدترین چیزی نیست که قرار است اتفاق بیافتد. خیلی زود جولیا متوجه می‌شود که یک نفر انگار دائما از پنجرۀ خانه‌اش که آن طرف خیابان است همۀ حرکات او را زیر نظر دارد. حتی وقتی هم که جولیا بیرون می‌رود احساس می‌کند که مردی دارد او را تعقیب می‌کند. آیا این همان کسی است که از پنجره او را نگاه می‌کند؟ آیا این همان قاتل سریالی‌ای است که به تازگی در این منطقه دست به چند جنایت زده است؟ چیزی که وضع جولیا را بدتر می‌کند این است که کسی هم حرفش را باور نمی‌کند.

 

این اولین فیلم بلند کلوئی اوکونو است که قبلا یکی از اپیزود‌های فیلم ترسناک «وی اچ اس ۹۴» را کارگردانی کرده بود. او فضای فیلمش را تا انتها کاملا واقع‌گرایانه و باورپذیر و در عین حال رازآمیز و مبهم نگه داشته است. او توانسته است با استفاده از کمترین عناصر ممکن بیشترین تاثیر را در مخاطب ایجاد می‌کند. تعداد بازیگران و لوکیشن‌ها نسبتا اندک است و داستان هم بسیار ساده و سرراست است، اما با این‌حال فیلم هم پرکشش و گیراست و هم اضطراب‌آور و عمیق.

از بازی فوق‌العادۀ مایکا مونرو هم باید به عنوان یکی از جدی‌ترین نقاط قوت فیلم نام ببریم. بازی طبیعی و مسلطی که مونرو ارائه داده است باعث می‌شود مخاطب به شخصیت اصلی فیلم کاملا نزدیک شود، محیط سرد و دلهره‌آور یک شهر بیگانه را از زاویۀ دید او ببیند و ترس‌هایش را با گوشت و پوست خودش احساس کند.