درودگر، کارشناس مدیریت ورزش: هزینه باشگاهها ٣٠ درصد بالا رفته است.
سعیدی، خزانهدار کمیته المپیک: صرفهجویی را در دستور کار قرار میدهیم.
به گزارش شهروند، افزایش تقریبا هزار تومانی نرخ ارز در چند ماه اخیر باعث شده تا مسئولان ورزش ایران در محاسبه مخارج بینالمللی خود دچار مشکل شده و بیش از قبل کمبود بودجه را احساس کنند. با توجه به اینکه ورزش کشور سال حساسی را در پیش دارد و رویدادهای مهمی چون جامجهانی ٢٠١٨ فوتبال و بازیهای آسیایی ٢٠١٨ جاکارتا در چند ماه آینده برگزار خواهد شد، به نظر میرسد افزایش نرخ ارز بر روی ورزش نیز تاثیر بسزایی خواهد گذاشت و شاید کمبودهای قبلی را بیشتر هم جلوه دهد.
خوشحالی کمیته المپیک دوام نداشت
در حالی که مبلغ مندرج در لایحه اولیه بودجه دولت برای کمیته ملی المپیک ٣٩میلیارد تومان عنوان شده بود، بعد از رایزنیها و بازنگری این بودجه با اعلام گزارش نهایی کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی به ٥٦میلیارد تومان افزایش پیدا کرده است. این مسأله باعث خوشحالی اهالی ورزش و مسئولان کمیته ملی المپیک بود که بهتازگی روی کار آمدند.
با این حال افزایش قیمت دلار از مرز ٣٧٠٠ تومان تا مرز ٤٧٠٠ تومان باعث شد تا خوشحالی مسئولان هم دوامی نداشته باشد. اکثر بودجهای که از سوی کمیته ملی المپیک به فدراسیون تزریق میشود، برای هزینه جهت برپایی اردوهای خارجی و اعزام به مسابقات است که با افزایش نرخ ارز این بودجه برای فدراسیونها ارزش کمتری پیدا میکند؛ البته ناگفته نماند که در سال جاری بخش چشمگیری از بودجه مصوب به کمیته ملی المپیک پرداخت نشده و از این نظر هم فدراسیونها در مضیقه هستند.
برنامه تیمملی لطمه میخورد؟
سال ٩٧ برای فوتبال ایران حساس و کلیدی خواهد بود. جامجهانی فوتبال از خرداد ماه استارت میخورد و وزارت ورزش بارها قول حمایت از فدراسیون فوتبال و تیمملی را داده است. برگزاری بازیهای دوستانه، برپایی اردوهای خارجی و کمپ تیمملی در زمان برگزاری جامجهانی جزو مهمترین مراحل آمادهسازی شاگردان کیروش است که هزینه همه آنها باید به صورت ارزی پرداخت شود.
افزایش نرخ ارز در همین یکی، دو ماه اخیر میتواند پیشبینیهای فدراسیون و وزارت ورزش را بابت پرداخت هزینههای بینالمللی را برهم بزند و به آنها هزینههای جدیدی را تحمیل کند. باید دید با توجه به افزایش چشمگیر نرخ ارز همچنان وزارت ورزش و فدراسیون مثل گذشته میتوانند از برنامههای پیشنهادی کارلوس کیروش حمایت کنند یا با صرفهجویی در این زمینه روبهرو خواهیم شد.
بازیهای آسیایی و نقش کلیدی بودجه
مهمترین دغدغه این روزهای فدراسیونهای مدالآور در سطح آسیا بحثهای بودجهای است. مسئولان که میخواهند به بهترین شکل ورزشکاران خودی را برای حضور در بازیهای آسیایی ٢٠١٨ آماده کنند، نیاز به بودجههای دولتی در کنار بخش اسپانسرینگ دارند.
روسای فدراسیونها در مصاحبههای خود بارها به موضوع کمبود بودجه و نرسیدن بودجه مصوب از سوی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به آنها ورود کردهاند. حالا به نظر میرسد با توجه به افزایش قیمت ارز، مشکلات آنها نسبت به قبل دوچندان شود و در برخی زمینهها فدراسیونها مجبور به صرفهجویی شوند.
حضور خارجیها در ایران محدود میشود
حضور مربیان و بازیکنان خارجی در ردههای ملی و باشگاهی در ورزش ایران اخیرا به صورت چشمگیری در حال افزایش است. هم اکنون در خیلی از تیمهای ملی ازجمله رشتههایی همچون والیبال و فوتبال از مربیان خارجی استفاده میشود که حقوق نسبتا بالایی هم دارند. از سوی دیگر در باشگاهها و در رشتههای مختلف ازجمله فوتبال، والیبال، بسکتبال و کشتی جذب بازیکنان خارجی مرسوم شده و به راحتی صورت میگیرد.
بدون شک افزایش قیمت نرخ ارز، کار فدراسیونها و باشگاهها را برای پرداخت دستمزد مربیان و بازیکنان خارجی به مراتب سختتر خواهد كرد و به آنها هزینههای بیشتری تحمیل میشود. تصور کنید تیم بسکتبال مهرام چند ماه قبل با یک بازیکن خارجی برای حضور در مراحل نهایی لیگ برتر قرارداد امضا کرده که مبلغش به دلار است. در هنگام امضای قرارداد دستمزد بازیکن بهمراتب پایینتر از حال حاضر بوده که نرخ ارز به شکل چشمگیری افزایش پیدا کرده است.
این موضوع ممکن است برای باشگاههای مختلف بهویژه فوتبالیها که سابقه بلند بالایی در شکایتهای خارجی دارند، دردسرهای زیادی را ایجاد کند. درنهایت شاید برخی فدراسیونها و باشگاهها به این نتیجه برسند که بهتر است با این وضع از بازیکن خارجی استفاده نکنند.
درودگر: هزینه باشگاهها ٣٠درصد بالا میرود
صادق درودگر، کارشناس مدیریت ورزش درباره تاثیر افزایش نرخ ارز بر روی ورزش به «شهروند» میگوید: «از نظر من افزایش نرخ ارز دو نوع تاثیرگذاری روی ورزش دارد که مستقیم و غیرمستقیم است. تاثیر مستقیم آن پرداخت حقوق مربیان و بازیکنان خارجی و از سوی دیگر هزینه اعزام تیمها به مسابقات بینالمللی است.
مثلا همین حالا ٤ باشگاه ایرانی میخواهند در لیگ قهرمانان آسیا مسابقه دهند که از این نظر با افزایش هزینهها روبهرو میشوند. همچنین هزینههای غیرمستقیم شامل تمامی اجناس و کالاهای ورزشی است که از خارج از کشور به دست تیمهای مختلف میرسد. با این وضع ٢٠ تا ٣٠درصد به هزینههای یک باشگاه اضافه میشود و بهعنوان مثال باشگاهی که ٢٠میلیارد بودجه سالیانه داشته، باید آن را به ٢٦میلیارد برساند.»
وی همچنین میافزاید: «متاسفانه باشگاههای ایرانی درآمدزا نیستند و در این شرایط بیشتر هم دچار مشکل میشوند. باید سازوکاری فراهم شود تا حداقل باشگاههایی که اینقدر زیر فشار هستند، از حق پخش مسابقات بهرهمند شوند. درمجموع تنها راهکار برای نرفتن به بحران در این شرایط، تجاری نگاهکردن به ورزش است. از سوی دیگر صرفهجویی باید در دستور کار قرار بگیرد؛ چون دیگر باشگاهها به راحتی نمیتوانند دستمزد مربیان و بازیکنان خارجی را بدهند.»
سعیدی: باید صرفهجویی در دستور کارمان باشد
کیکاووس سعیدی، خزانهدار کمیته ملی المپیک که شاید از این پس به خاطر سمتی که بر عهده گرفته، بیشتر از سایر افراد تاثیر افزایش نرخ ارز را روی ورزش احساس کند، در اینباره به «شهروند» میگوید: «اولا اینکه امیدواریم این حباب به وجودآمده در قیمت ارز از بین برود و با تدابیر دولت نرخ ارز کنترل شود. با اینکه برخی در اینباره ابراز نگرانی کردهاند اما من معتقدم در حوزه ورزش افزایش نرخ ارز تاثیر جدی نخواهد گذاشت البته ممکن است در بحث اعزامها برخی مسائل تحتالشعاع افزایش هزینهها قرار بگیرد و قیمت تمام شده سفرها را بیشتر از قبل کند اما میتوانیم با برنامهریزی مناسب صرفهجویی را در دستور کار قرار دهیم.»
وی همچنین میافزاید: «از طریق صرفهجویی در سایر هزینهها نگرانی بابت افزایش نرخ ارز حداقل در ورزش وجود نخواهد داشت. درباره استخدام مربیان خارجی در ردههای ملی هم اگر نیاز باشد، هیأت اجرایی کمیته ملی المپیک تصمیمات لازم را میگیرد تا هزینههای اضافی بر دوش فدراسیونها نیفتد.»
راهکار ورزشیها چیست؟
به نظر میرسد افزایش نرخ ارز باید روی تصمیمگیری مدیران ورزش تاثیر بسزایی داشته باشد. بدون شک باید با قدمهای آهستهتر و با دقت بیشتری نسبت به قبل هزینه در باشگاهها و فدراسیونها صورت بگیرد؛ به عنوان مثال مدیران باشگاههای فوتبال که به ندادن دستمزد بازیکنان و مربیان خارجی در موعد مقرر و تحمیل هزینههای سنگین مشهور هستند، باید فیلترهای خود را برای استخدام خارجیها افزایش دهند. همچنین در بحث اردوهای خارجی به نظر میرسد فقط باید موارد خاص را در نظر گرفت و بیشتر اعزامهای داخل جای سفر به آن سوی مرزها را بگیرد.